Δυνατότητα μετατροπής της βιοαιθανόλης που παράγεται από αγροτικά σε H2 μηδενικού άνθρακα μέσω νέας διαδικασίας που χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ενέργεια από άλλες πηγές
Το υδρογόνο θα μπορούσε να παραχθεί χρησιμοποιώντας γεωργικά απόβλητα στο πλαίσιο μιας νέας παραγωγικής διαδικασίας που χρησιμοποιεί λιγότερη ενέργεια από τις υπάρχουσες μεθόδους και δεν εκπέμπει αέρια θερμοκηπίου.
Η νέα διαδικασία μετατρέπει τη βιοαιθανόλη σε καθαρό υδρογόνο και οξικό οξύ.
Πρόκειται για ουσία που βρίσκεται στο ξύδι και χρησιμοποιείται επίσης στις χημικές βιομηχανίες, τα τρόφιμα και τη φαρμακευτική βιομηχανία.
Το μεγαλύτερο μέρος του υδρογόνου παράγεται από φυσικό αέριο.
H διαδικασία είναι ενεργοβόρα και δαπανηρή. Το υδρογόνο μπορεί επίσης να παραχθεί από νερό με χρήση ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά αυτή η προσέγγιση είναι ακόμη πιο ακριβή από τη χρήση φυσικού αερίου.
Τι ακριβώς κάνει η νέα μέθοδος
Ο Graham Hutchings στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν μια εναλλακτική μέθοδο που βασίζεται σε έναν καταλύτη από πλατίνα και ιρίδιο για την εξαγωγή υδρογόνου από βιοαιθανόλη και νερό, χωρίς να απελευθερώνεται διοξείδιο του άνθρακα.
«Η βιοαιθανόλη που χρησιμοποιείται στη διαδικασία μπορεί να παρασκευαστεί από φυτικά απόβλητα. Δεν παράγουμε CO2 και επομένως δεν φτιάχνουμε κάτι που είναι περιβαλλοντικό βάρος.
Παίρνουμε μια βιολογικά βιώσιμη πηγή άνθρακα και υδρογόνου και τη μετατρέπουμε σε ανανεώσιμο υδρογόνο και ανανεώσιμο οξικό οξύ. Αυτό είναι αρκετά τακτοποιημένο.
Η ομάδα λέει ότι η διαδικασία είναι πιθανό να είναι επεκτάσιμη και εμπορικά βιώσιμη, απαιτώντας πολύ λιγότερη ενέργεια από την παραγωγή υδρογόνου από φυσικό αέριο. Το επόμενο βήμα είναι η προσέλκυση εμπορικών επενδύσεων για τη δημιουργία ενός εργοστασίου επίδειξης», λέει ο Hutchings.
Τρόπος αξιοποίησης της νέας μεθόδου
Η παραγωγή καθαρού υδρογόνου θα πρέπει να κλιμακωθεί ριζικά για να καταστεί δυνατή η παγκόσμια απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές, με βιομηχανίες όπως ο χάλυβας, τα χημικά και οι μεταφορές μεγάλων αποστάσεων να αναμένεται να χρειάζονται καύσιμο υδρογόνου.
Όμως ο κόσμος χρησιμοποιεί μόνο περίπου 18 εκατομμύρια τόνους οξικού οξέος ετησίως, περιορίζοντας τον πιθανό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει αυτή η νέα διαδικασία στην κάλυψη της ζήτησης για υδρογόνο μηδενικού άνθρακα.
«Σε μοριακή βάση παράγουμε διπλάσιο υδρογόνο από το οξικό οξύ, αλλά το οξικό οξύ είναι πολύ βαρύτερο από το υδρογόνο», λέει ο Hutchings.
Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή 18 εκατομμυρίων τόνων οξικού οξέος (η συνολική ετήσια ζήτηση του κόσμου) με αυτόν τον τρόπο θα απέδιδε μόνο λίγο περισσότερο από 1 εκατομμύριο τόνους υδρογόνου, πολύ λιγότερο από τη ζήτηση ενός κόσμου με καθαρό μηδέν.
«Όσον αφορά στην κλίμακα, υπάρχει μια μικρή αναντιστοιχία», λέει ο Klaus Hellgardt στο Imperial College του Λονδίνου.
«Αντίθετα, η νέα διαδικασία θα μπορούσε να προσφέρει μια πιθανή διαδρομή για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές μέρους της χημικής βιομηχανίας, με την παραγωγή καθαρού υδρογόνου ένα ελκυστικό υποπροϊόν.
Το οξικό οξύ αυτή τη στιγμή είναι αποτελεσματικά κατασκευασμένο από ορυκτό άνθρακα. Και εδώ είμαστε, μπορούμε να το φτιάξουμε από βιώσιμες πηγές άνθρακα», όπως υποστηρίζει ο Hutchings.
www.worldenergynews.gr
