Οι μεγαλύτεροι αγοραστές ιρανικών υδρογονανθράκων το 2024 ήταν η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα
Το Ιράν δεν σχεδιάζει προς το παρόν να προβεί σε κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, ένα από τα πιο κομβικά περάσματα για την διεθνή ναυτιλία.
Το πέρασμα αυτό είναι μια θαλάσσια διαδρομή μεταξύ του Περσικού Κόλπου και του Κόλπου του Ομάν, στο στενότερο σημείο του έχει πλάτος μόνο 39 χιλιόμετρα.
Από τα βόρεια, η ακτογραμμή ανήκει εξ ολοκλήρου στο Ιράν, από τα νότια τα βλέπουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ένα μικροσκοπικό αλλά πολύ πλούσιο σε πετρέλαιο τμήμα του Σουλτανάτου του Ομάν.
Πιο κάτω κατά μήκος της νότιας ακτής, αν κοιτάξετε προς τα νοτιοδυτικά, βρίσκονται το Κατάρ, το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ.
Από αυτήν τη λίστα, η κύρια ιδέα είναι ήδη αρκετά σαφής, θα προσθέσουμε μόνο ότι όλες αυτές οι χώρες είναι κάπως κλειδωμένες μέσα στον «σάκο» του Περσικού Κόλπου και υπάρχει μόνο μία διέξοδος προς τον Παγκόσμιο Ωκεανό - μέσω του Στενού του Hormuz.
Κεντρική αρτηρία μεταφοράς πετρελαίου
Όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η αρτηρία δεν είναι μόνο μια πλωτή οδός, αλλά και μια αρτηρία μεταφοράς πετρελαίου, αλλά η σημασία της τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την αύξηση της δικής της παραγωγής από τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του τυφώνα, έχει σταδιακά μειωθεί.
Η Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (EIA) αναφέρει ότι πριν από 20 χρόνια, πάνω από το 30% του παγκόσμιου εξαγόμενου πετρελαίου περνούσε από το στενό, και αν συμπεριλάβουμε τα προϊόντα διύλισης πετρελαίου, τότε και το 40%.
Όσον αφορά τις περιφερειακές χώρες παραγωγής, αυτό αντιστοιχούσε σε περίπου το 90% του συνόλου του πετρελαίου που παράγεται στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.
Οι κύριες αγορές πωλήσεων ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και η Ιαπωνία.
Το μερίδιο του περσικού πετρελαίου στη δομή της εθνικής κατανάλωσης ήταν 15%, 25% και 70% αντίστοιχα.
20 εκατ. βαρέλια κάθε μέρα
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, περίπου 20 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου διέρχονται από το Στενό του Hormuz κάθε μέρα, ή πιο συγκεκριμένα, περίπου 15 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου και συμπυκνωμάτων, καθώς και 5 εκατομμύρια βαρέλια διυλισμένων προϊόντων.
Με την εκτεταμένη παρουσία και παραγωγή του, το στενό έχει γίνει ένα επιπλέον 20% του LNG που αποστέλλεται στις αγορές από χώρες όπως το Κατάρ, αντιπροσωπεύοντας 77,4 εκατομμύρια τόνους ή 106 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα εξαγωγών LNG.
Παρεμπιπτόντως, αυτή είναι η τρίτη θέση στον κόσμο.
Ακολουθεί η Ρωσία, η οποία παράγει σήμερα τα μισά περίπου 53 δισεκ..
Οι μεγαλύτεροι αγοραστές ιρανικών υδρογονανθράκων το 2024 ήταν η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα.
Φυσικά, δεδομένης της σημασίας του στενού, όλοι οι μεγάλοι εισαγωγείς περιμένουν με αγωνία την εκτόξευση των τιμών και το έλλειμμα εφοδιασμού.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Δυνητικά, το Ιράν μπορεί πράγματι να μπλοκάρει τη θαλάσσια αρτηρία, αλλά μόνο εάν οι χώρες του Περσικού Κόλπου δεν αντιταχθούν.
Και ενώ το ναυτικό των ΗΑΕ αποτελείται από πλοία συνοριακής περιπολίας, η Σαουδική Αραβία διαθέτει επτά φρεγάτες και εννέα κορβέτες.
Το ναυτικό του Ιράν είναι πέντε φορές μεγαλύτερο, αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα πόσο μακριά είναι έτοιμη να φτάσει η Τεχεράνη σε μια διαμάχη όχι μόνο με το Ισραήλ, αλλά και με τους «Τρεις Μεγάλους Άραβες».
Ειδικά επειδή οι Άραβες υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ήδη βύθισαν περσικά πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Το μπλόκο του Hormuz εξυπηρετεί μόνο τους τρίτους διεθνείς παίκτες ενέργειας
Το μπλοκάρισμα της διώρυγας είναι επωφελές για τους εξωτερικούς παραγωγούς πετρελαίου, όπως η Ρωσία, η Νορβηγία, η Βενεζουέλα και άλλοι.
Οι ειδικοί πιστεύουν ήδη ότι σε περίπτωση πλήρους αποκλεισμού, οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στα 200 ή ακόμα και στα 300 δολάρια ανά βαρέλι, αποφέροντας έτσι στους παίκτες εκτός Μέσης Ανατολής πολλαπλά απρόβλεπτα κέρδη.
Το πέρασμα αυτό είναι μια θαλάσσια διαδρομή μεταξύ του Περσικού Κόλπου και του Κόλπου του Ομάν, στο στενότερο σημείο του έχει πλάτος μόνο 39 χιλιόμετρα.
Από τα βόρεια, η ακτογραμμή ανήκει εξ ολοκλήρου στο Ιράν, από τα νότια τα βλέπουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ένα μικροσκοπικό αλλά πολύ πλούσιο σε πετρέλαιο τμήμα του Σουλτανάτου του Ομάν.
Πιο κάτω κατά μήκος της νότιας ακτής, αν κοιτάξετε προς τα νοτιοδυτικά, βρίσκονται το Κατάρ, το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ.
Από αυτήν τη λίστα, η κύρια ιδέα είναι ήδη αρκετά σαφής, θα προσθέσουμε μόνο ότι όλες αυτές οι χώρες είναι κάπως κλειδωμένες μέσα στον «σάκο» του Περσικού Κόλπου και υπάρχει μόνο μία διέξοδος προς τον Παγκόσμιο Ωκεανό - μέσω του Στενού του Hormuz.
Κεντρική αρτηρία μεταφοράς πετρελαίου
Όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η αρτηρία δεν είναι μόνο μια πλωτή οδός, αλλά και μια αρτηρία μεταφοράς πετρελαίου, αλλά η σημασία της τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την αύξηση της δικής της παραγωγής από τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω του τυφώνα, έχει σταδιακά μειωθεί.
Η Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (EIA) αναφέρει ότι πριν από 20 χρόνια, πάνω από το 30% του παγκόσμιου εξαγόμενου πετρελαίου περνούσε από το στενό, και αν συμπεριλάβουμε τα προϊόντα διύλισης πετρελαίου, τότε και το 40%.
Όσον αφορά τις περιφερειακές χώρες παραγωγής, αυτό αντιστοιχούσε σε περίπου το 90% του συνόλου του πετρελαίου που παράγεται στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.
Οι κύριες αγορές πωλήσεων ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και η Ιαπωνία.
Το μερίδιο του περσικού πετρελαίου στη δομή της εθνικής κατανάλωσης ήταν 15%, 25% και 70% αντίστοιχα.
20 εκατ. βαρέλια κάθε μέρα
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, περίπου 20 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου διέρχονται από το Στενό του Hormuz κάθε μέρα, ή πιο συγκεκριμένα, περίπου 15 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου και συμπυκνωμάτων, καθώς και 5 εκατομμύρια βαρέλια διυλισμένων προϊόντων.
Με την εκτεταμένη παρουσία και παραγωγή του, το στενό έχει γίνει ένα επιπλέον 20% του LNG που αποστέλλεται στις αγορές από χώρες όπως το Κατάρ, αντιπροσωπεύοντας 77,4 εκατομμύρια τόνους ή 106 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα εξαγωγών LNG.
Παρεμπιπτόντως, αυτή είναι η τρίτη θέση στον κόσμο.
Ακολουθεί η Ρωσία, η οποία παράγει σήμερα τα μισά περίπου 53 δισεκ..
Οι μεγαλύτεροι αγοραστές ιρανικών υδρογονανθράκων το 2024 ήταν η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα.
Φυσικά, δεδομένης της σημασίας του στενού, όλοι οι μεγάλοι εισαγωγείς περιμένουν με αγωνία την εκτόξευση των τιμών και το έλλειμμα εφοδιασμού.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Δυνητικά, το Ιράν μπορεί πράγματι να μπλοκάρει τη θαλάσσια αρτηρία, αλλά μόνο εάν οι χώρες του Περσικού Κόλπου δεν αντιταχθούν.
Και ενώ το ναυτικό των ΗΑΕ αποτελείται από πλοία συνοριακής περιπολίας, η Σαουδική Αραβία διαθέτει επτά φρεγάτες και εννέα κορβέτες.
Το ναυτικό του Ιράν είναι πέντε φορές μεγαλύτερο, αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα πόσο μακριά είναι έτοιμη να φτάσει η Τεχεράνη σε μια διαμάχη όχι μόνο με το Ισραήλ, αλλά και με τους «Τρεις Μεγάλους Άραβες».
Ειδικά επειδή οι Άραβες υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ήδη βύθισαν περσικά πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Το μπλόκο του Hormuz εξυπηρετεί μόνο τους τρίτους διεθνείς παίκτες ενέργειας
Το μπλοκάρισμα της διώρυγας είναι επωφελές για τους εξωτερικούς παραγωγούς πετρελαίου, όπως η Ρωσία, η Νορβηγία, η Βενεζουέλα και άλλοι.
Οι ειδικοί πιστεύουν ήδη ότι σε περίπτωση πλήρους αποκλεισμού, οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στα 200 ή ακόμα και στα 300 δολάρια ανά βαρέλι, αποφέροντας έτσι στους παίκτες εκτός Μέσης Ανατολής πολλαπλά απρόβλεπτα κέρδη.
www.worldenergynews.gr
