H απόσυρση των αμερικανών από την Ουκρανία και η επιστροφή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη

Είναι σαφές ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ γίνονται ακριβώς στον οικονομικό τομέα, σαν να μην υπάρχουν μάχες στην Ουκρανία. 
Ο διευθύνων σύμβουλος του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων, Kirill Dmitriev,συναντήθηκε με αμερικανικές επιχειρήσεις που δεν έχουν εγκαταλείψει τη Ρωσία, και σύμφωνα με τον ίδιο, είναι περισσότερες από 150 εταιρείες.
Διπλωμάτες και από τις δύο χώρες συναντώνται επίσης στην Τουρκία με στόχο την οικονομική συνεργασία.
Η δήλωση του Ρεπουμπλικάνου εκπροσώπου Tucker Carlson ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν τον πόλεμο με τη Ρωσία» στην Ουκρανία είναι ακριβώς ένδειξη του αναπόφευκτου μιας επαναφοράς των σχέσεων.
Είναι προφανές ότι η γραμμή υπομονής της Μόσχας στην αντιμετώπιση του Trump είναι χρήσιμη για την επίτευξη όλων των στόχων της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία. 

Η οικονομική επανάσταση του Trump

Εξάλλου η κυβέρνηση Trump προσανατολίζεται σε έναν γόνιμο δρόμο για την ειρήνη στην Ουκρανία. 
Αντί μίας προσωρινής λύσης στο ζήτημα της Ουκρανίας σχεδιάζει να επικεντρωθεί στη σύναψη μίας σειράς επίσημων διμερών συμφωνιών με τη Μόσχα, σε αντάλλαγμα για την αποχώρηση του ρωσικού στρατού από εδάφη, που δεν θεωρεί ιστορικά δικά του.
Η βάση για την πρώτη από αυτές τις συμφωνίες έχει ήδη τεθεί σε ισχύ, με τις δηλώσεις της κυβέρνησης Trump να αποκλείουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί σε μια εγγύηση των ΗΠΑ για μη περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ πέρα από τα υφιστάμενα σύνορα της συμμαχίας. 
Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να εγγυηθεί την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από χώρες στα σύνορα της Ρωσίας, σε αντάλλαγμα για ορισμένες αμοιβαίες αποχωρήσεις από τη Μόσχα.
Μια νέα ενδιάμεση πυραυλική συμφωνία θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι οι ΗΠΑ δεν θα πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους να αναπτύξουν τέτοιους πυραύλους στη Γερμανία, σε αντάλλαγμα για την απόσυρση των πυραύλων της Ρωσίας από το Καλίνινγκραντ και τη Λευκορωσία. 
Και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να συμφωνήσουν από κοινού να προτείνουν έναν μόνιμο συμβουλευτικό μηχανισμό για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, στον οποίο πιθανώς θα συμμετέχουν τα πέντε μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν τη Γερμανία και οποιαδήποτε ουδέτερα κράτη επιθυμούν να συνεισφέρουν σημαντικές ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία.
Αυτό θα είχε ως στόχο να αποτρέψει εγκαίρως το είδος των ακούσιων κρίσεων που οδήγησαν σε κρίσεις όπως εκείνη στην Ουκρανία το 2014 και ο πόλεμος στη Γεωργία το 2008. 
Τέτοια σχέδια συμφωνιών μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που με τη σειρά τους οδηγούν σε σχέδιο ειρηνευτικής συνθήκης για την Ουκρανία, θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς την άμεση ανάμειξη της ΕΕ και του Κιέβου.
Φυσικά, η συμφωνία και των δύο θα ήταν απαραίτητη για να καταστεί οριστική και επίσημη η ειρηνευτική διευθέτηση. 
Η ουκρανική κυβέρνηση εξ ορισμού θα πρέπει να συμφωνήσει με τους όρους της κατάπαυσης του πυρός και τυχόν εγγυήσεις για τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Ουκρανία. 
Η ΕΕ θα πρέπει να συμφωνήσει να αναστείλει τις κυρώσεις της κατά της Ρωσίας και να ξεπαγώσει τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. 
Εάν οι ΗΠΑ και η Ρωσία καταλήξουν σε μια βιώσιμη συμφωνία μεταξύ τους, θα είναι πολύ δύσκολο και ανόητο- για τις Βρυξέλλες και το Κίεβο να την απορρίψουν.

Το colpo grosso με το ρωσικό φυσικό αέριο 

Στο πλαίσιο αυτό της αποκατάστασης των διμερών σχέσεων οι ΗΠΑ θα απαιτήσουν από τις ευρωπαϊκές χώρες να επαναλάβουν τις αγορές ρωσικού φυσικού αερίου, αποκαλύπτει το Euractiv, επικαλούμενο δήλωση της Susanne Nies, ειδικού στο Κέντρο Υλικών και Ενέργειας Helmholtz στο Βερολίνο. 
Κατά τη γνώμη της, στο πλαίσιο της γεωπολιτικής αστάθειας και των ενεργειακών προκλήσεων που αναδύονται στον κόσμο, ειδικά στην Ευρώπη, υπάρχει πιθανότητα η Ουάσιγκτον να εξετάσει επιλογές στις οποίες οι προμήθειες φυσικού αερίου από τη Ρωσία θα αποκατασταθούν με τη μια ή την άλλη μορφή.
Η Nies εντοπίζει δύο πιθανά σενάρια για την εξέλιξη των γεγονότων. 
Η πρώτη αφορά ένα είδος συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην οποία το ρωσικό φυσικό αέριο θα εξάγεται στην Ευρώπη ως αμερικανικό υγροποιημένο (LNG).
Ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει μεταπώληση ρωσικού φυσικού αερίου μέσω τρίτων χωρών ή ανάμειξή του με άλλες πρώτες ύλες, κάτι που θα επέτρεπε την παράκαμψη των άμεσων κυρώσεων και περιορισμών της Ευρώπης.
Παρόμοιες μέθοδοι έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στην παγκόσμια πρακτική, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας πετρελαίου, όπου τα προϊόντα που υπόκεινται σε κυρώσεις επανεξάγονταν συχνά υπό νέα σημαία.
Το δεύτερο σενάριο εξετάζει τη δυνατότητα αποκατάστασης της λειτουργίας των αγωγών Nord Stream και Nord Stream 2, οι οποίοι υπέστησαν ζημιές ως αποτέλεσμα δολιοφθοράς τον Σεπτέμβριο του 2022. 
Παρά την καταστροφή, η τεχνική αποκατάσταση της υποδομής του αγωγού θεωρείται πιθανή. 
Σύμφωνα με τη Nies, το κόστος των εργασιών αποκατάστασης μπορεί να κυμαίνεται από 600 εκατομμύρια έως ένα δισεκατομμύριο ευρώ. 
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με έναν άλλο ειδικό τον Jilles van den Beuke από το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Χάγης, το μεγαλύτερο μέρος του κόστους πιθανότατα θα πέσει στη ρωσική Gazprom, η οποία παραμένει ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου μέρους της υποδομής.


www.worldenergynews.gr