Οι ωκεανοί απορροφούν περισσότερη θερμότητα από ποτέ. Οι ερευνητές δείχνουν ότι αυτά τα νερά έχουν θερμανθεί με πρωτοφανή ρυθμό και αυτή η μεταβολή επηρεάζει τα καιρικά πρότυπα και τη θαλάσσια ζωή.
Τα προς εξέταση δεδομένα
Οι επιστήμονες εξέτασαν παγκόσμιες μετρήσεις από το 2000 έως το 2023, συγκρίνοντάς τες με τις συνθήκες των αρχών της δεκαετίας του 2000. Τα ευρήματα υποδεικνύουν δύο γεωγραφικά ύψη κοντά στους 40 βαθμούς και στα δύο ημισφαίρια, όπου οι θερμοκρασίες των ωκεανών αυξάνονται σημαντικά.
«Είναι ασυνήθιστο να ανακαλύπτουμε ένα τόσο ξεχωριστό μοτίβο που ξεπηδά από τα κλιματικά δεδομένα», δήλωσε ο Δρ. Kevin Trenberth από το Πανεπιστήμιο του Ώκλαντ και το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας (NCAR) στο Μπόλντερ του Κολοράντο, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
Οι τάσεις θερμότητας των ωκεανών
Οι ειδικοί έχουν καταγράψει την αυξανόμενη θερμοκρασία των ωκεανών εδώ και δεκαετίες. Η παρακολούθηση αυτής της θερμότητας παρέχει ενδείξεις για το μεταβαλλόμενο κλίμα του πλανήτη, καθώς περισσότερο από το 90% της επιπλέον θερμότητας αποθηκεύεται στους ωκεανούς.
Οι θερμικές αλλαγές δεν κατανέμονται ομοιόμορφα. Ορισμένα γεωγραφικά πλάτη έχουν δει επιταχυνόμενη θέρμανση, ενώ άλλα παραμένουν σχετικά σταθερά. Οι δύο περιοχές που θερμαίνονται γρήγορα βρίσκονται σε γεωγραφικό πλάτος περίπου 40 μοιρών και στα δύο ημισφαίρια.
Οι επιστήμονες παρατηρούν ότι αυτές οι κηλίδες εκτείνονται από τον Βόρειο Ατλαντικό κοντά στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι τα νερά κοντά στην Ιαπωνία, και από περιοχές κοντά στη Νέα Ζηλανδία και την Τασμανία μέχρι τον Ατλαντικό ανατολικά της Αργεντινής.
Αυτή η κατανομή έχει συμπέσει με μετατοπίσεις στα μοτίβα ανέμων που ακολουθούν το ρεύμα jet stream, ένα ρεύμα ισχυρών ανέμων που κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Τα ωκεάνια ρεύματα έχουν επίσης ανταποκριθεί στις ίδιες μετατοπίσεις, διοχετεύοντας τη θερμότητα διαφορετικά από πριν.
Μέθοδοι δεδομένων και βάθος μέτρησης
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα θερμοκρασίας από λωρίδες ωκεάνιου νερού σε γεωγραφικό πλάτος 1 μοιρών που εκτείνονται σε βάθη 6.500 ποδιών. Παρακολούθησαν αλλαγές από το έτος 2000 έως το 2023, χρησιμοποιώντας τις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως σημείο αναφοράς.
Για να ποσοτικοποιήσουν την υπερθέρμανση, χρησιμοποίησαν ζεττατζάουλ, μια μονάδα ίση με ένα εξάκις εκατομμύριο τζάουλ. Αυτή η μέτρηση υψηλής ακρίβειας τους βοήθησε να ανιχνεύσουν ανεπαίσθητες αλλά σημαντικές μετατοπίσεις στην περιεκτικότητα σε θερμότητα των ωκεανών, ακόμη και σε βαθύτερα στρώματα που σπάνια μετρούνταν από προηγούμενες τεχνολογίες.
Οι τροπικές ωκεάνιες ζώνες παρουσιάζουν επίσης αλλαγές
Εκτός από τις ζώνες μεσαίου γεωγραφικού πλάτους, οι ερευνητές παρατήρησαν αισθητή θέρμανση μεταξύ 10°Β και 20°Ν, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος των τροπικών περιοχών.
Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές ήταν λιγότερο συνεπείς λόγω των ισχυρών διακυμάνσεων της θερμοκρασίας που προκαλούνται από τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα Ελ Νίνιο και Λα Νίνια.
Ακόμα και με αυτή τη μεταβλητότητα, οι τροπικές περιοχές εξακολουθούν να απορροφούν σημαντική θερμότητα. Αυτή η αποθηκευμένη ενέργεια συμβάλλει στα επίπεδα ατμοσφαιρικής υγρασίας, τα οποία μπορούν αργότερα να επηρεάσουν τα πρότυπα βροχοπτώσεων σε απομακρυσμένες περιοχές μέσω τηλεσυνδέσεων, κλιματικών αλληλεπιδράσεων που εκτείνονται σε χιλιάδες μίλια.
Ασυνήθιστες μετατοπίσεις στο ρεύμα αέρα
Μια κίνηση των ιχνών καταιγίδας προς τους πόλους φαίνεται να συνδυάζεται με τις ζώνες θέρμανσης. Οι ερευνητές υποδηλώνουν ότι οι ανεπαίσθητες αλλαγές στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία και τους ανέμους έχουν συμβάλει σε νέες οδούς μεταφοράς θερμότητας.
Αυτά τα πρότυπα ανέμου αναδεύουν την επιφάνεια της θάλασσας και καθοδηγούν προς τα πού ρέουν τα θερμά ρεύματα. Η θερμότητα των ωκεανών μπορεί στη συνέχεια να διεισδύσει σε βαθύτερα στρώματα, προσθέτοντας σε μια αλυσιδωτή αντίδραση που επηρεάζει τις καταιγίδες και τις βροχοπτώσεις.
Κοιτάζοντας τη μεγαλύτερη εικόνα
Η ταχύτερη θέρμανση των ωκεανών μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα υδρατμών στην ατμόσφαιρα, η οποία με τη σειρά της ενισχύει τις συνθήκες για βαρύτερες βροχοπτώσεις. Αυτή η επιπλέον υγρασία ενισχύει τις τοπικές βροχοπτώσεις, τροφοδοτώντας ανησυχίες για πλημμύρες και συχνότερα επεισόδια καταιγίδων.
Οι επιστήμονες τονίζουν τη σημασία της φυσικής μεταβλητότητας κατά την εξέταση των κλιματικών προτύπων. Ενώ η ανθρώπινη δραστηριότητα οδηγεί στη μακροπρόθεσμη θέρμανση, η περιφερειακή δυναμική των ωκεανών παίζει επίσης ρόλο.
Φυσικοί κύκλοι και μακροπρόθεσμες τάσεις
Παρόλο που η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή είναι η κύρια αιτία της αυξανόμενης θερμότητας των ωκεανών, οι ερευνητές τονίζουν τον ρόλο της φυσικής μεταβλητότητας.
Γεγονότα όπως η Νότια Ταλάντωση Ελ Νίνιο μπορούν να προκαλέσουν βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις που είτε ενισχύουν είτε καλύπτουν προσωρινά το μακροπρόθεσμο σήμα θέρμανσης.
Αυτές οι επικαλυπτόμενες επιρροές καθιστούν πιο δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα μόνο από βραχυπρόθεσμα δεδομένα. Γι' αυτό η παρακολούθηση των τάσεων σε βάθος δεκαετιών, όπως κάνει αυτή η μελέτη, είναι κρίσιμη για τον διαχωρισμό των επίμονων κλιματικών σημάτων από τον προσωρινό κλιματικό θόρυβο.
Γιατί η θέρμανση των ωκεανών έχει σημασία
Οι απότομες αλλαγές θερμοκρασίας μπορούν να διαταράξουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, οδηγώντας σε αλλοιωμένα ενδιαιτήματα και μεταβαλλόμενη κατανομή των ειδών. Τα θερμότερα νερά διαταράσσουν τα εδάφη σίτισης και τις οδούς μετανάστευσης, επηρεάζοντας την αλιεία και τις παράκτιες οικονομίες.
Τα νέα δεδομένα υπογραμμίζουν πώς διαφορετικά μέρη του ωκεανού μπορούν να ανταποκριθούν με διαφορετικούς τρόπους στην θέρμανση. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της συνεχιζόμενης έρευνας για την παρακολούθηση των αλλαγών και την ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης.
Ένα από τα πιο απροσδόκητα ευρήματα είναι η έλλειψη σημαντικής θέρμανσης κοντά στις 20 μοίρες γεωγραφικού πλάτους και στα δύο ημισφαίρια. Αυτές οι υποτροπικές ζώνες έχουν παραμείνει σχετικά σταθερές στην περιεκτικότητα σε θερμότητα των ωκεανών, κάτι που ξεχωρίζει από την κατά τα άλλα ευρέως διαδεδομένη τάση θέρμανσης.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο τα ωκεάνια ρεύματα και η ατμοσφαιρική κυκλοφορία παρακάμπτουν αυτές τις περιοχές. Αντί να συσσωρεύουν θερμότητα, οι υποτροπικές περιοχές μπορεί να είναι λειτουργώντας ως ζώνες διέλευσης, όπου η ενέργεια αναδιανέμεται αντί να απορροφάται.
www.worldenergynews.gr
