Οι λύκοι του Γέλοουστοουν βοηθούν μια νέα γενιά νεαρών λεύκων να ψηλώσουν και να ενταχθούν στο δασικό θόλο. Αυτή θα είναι η πρώτη νέα γενιά τέτοιων δέντρων στη βόρεια περιοχή του Γέλοουστοουν εδώ και 80 χρόνια.
Το παρελθόν των γκρίζων
Οι γκρίζοι λύκοι (Canis lupus) είχαν εξαφανιστεί από το Εθνικό Πάρκο Γέλοουστοουν μέχρι το 1930 μετά από εκτεταμένη απώλεια οικοτόπων, ανθρώπινο κυνήγι και κυβερνητικά προγράμματα εξάλειψης. Χωρίς αυτούς τους κορυφαίους θηρευτές, οι πληθυσμοί των ελαφιών (Cervus canadensis) μεγάλωναν απεριόριστα.
Στο μέγιστο του πληθυσμού τους, περίπου 18.000 ελάφια ζούσαν σε όλο το πάρκο, μασουλώντας χόρτα και θάμνους, καθώς και τα φύλλα, τα κλαδιά και τον φλοιό δέντρων όπως η τρεμάμενη λεύκα (Populus tremuloides). Αυτό εμπόδισε τα δενδρύλλια να εγκατασταθούν και έρευνες τη δεκαετία του 1990 δεν βρήκαν δενδρύλλια λεύκας.
«Είχες παλαιότερα δέντρα και μετά τίποτα από κάτω», δήλωσε στο Live Science ο Λουκ Πέιντερ, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης.
Αλλά όταν οι λύκοι επανεισήχθησαν το 1995, η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Καθώς ο αριθμός των λύκων αυξανόταν, ο πληθυσμός των ελαφιών στο πάρκο μειώθηκε απότομα και τώρα έχει μειωθεί σε περίπου 2.000.
Η νέα μελέτη
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε την Τρίτη (22 Ιουλίου) στο περιοδικό Forest Ecology and Management, ο Painter και οι συνάδελφοί του ερεύνησαν τις συστάδες λεύκας - συγκεκριμένες περιοχές του δάσους όπου αναπτύσσονται αυτά τα δέντρα.
Η ομάδα επέστρεψε σε τρεις περιοχές που ερευνήθηκαν το 2012 για να εξετάσει τις αλλαγές στον αριθμό των δενδρυλλίων λεύκας. Από τις 87 συστάδες λεύκας που μελετήθηκαν, το ένα τρίτο είχε μεγάλο αριθμό ψηλών δενδρυλλίων λεύκας σε όλη την έκταση, υποδεικνύοντας ότι τα δέντρα είναι υγιή και αναπτύσσονται. Ένα άλλο τρίτο των συστάδων είχε κομμάτια με ψηλές δενδρυλλίους.
"Βλέπουμε σημαντική νέα ανάπτυξη νεαρής λεύκας και αυτή είναι η πρώτη φορά που τη βρίσκουμε στα οικόπεδά μας", δήλωσε ο Πέιντερ. Πρόκειται για νεαρές λεύκες με κορμό μεγαλύτερο από 5 εκατοστά σε διάμετρο στο ύψος του στήθους — οι οποίες δεν έχουν παρατηρηθεί εκεί από τη δεκαετία του 1940, πρόσθεσε.
«Δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται να πεθάνουν από κάτι, αλλά είναι μια αρκετά καλή ένδειξη ότι αποκτούμε μερικά νέα δέντρα», σημείωσε ο Πέιντερ. «Καθώς μεγαλώνουν, γίνονται πιο ανθεκτικές».
Τέτοια δέντρα είναι αρκετά μεγάλα για να εξαπλωθούν, είτε στέλνοντας νέους βλαστούς από τις ρίζες τους σε αρκετή απόσταση από το κύριο δέντρο, είτε μέσω της παραγωγής σπόρων, είπε.
Οι λεύκες ανακάμπτουν
Ωστόσο, ενώ οι τρεμάμενες λεύκες του Γέλοουστοουν ανακάμπτουν, δεν έχουν βγει ακόμα από το δάσος. Ο πληθυσμός των ελαφιών έχει μειωθεί, αλλά ο αριθμός των βισόνων (Bison bison) έχει αυξηθεί σε ορισμένες περιοχές τα τελευταία χρόνια.
Οι βίσονες είναι πολύ πιο δύσκολο να εξοντωθούν από τους λύκους, δήλωσε ο Painter, επομένως ο αυξανόμενος αριθμός βισώνων μπορεί να αναδύεται ως νέος περιορισμός για την λεύκα σε ορισμένες περιοχές.
Ο Painter είπε ότι η διακύμανση στην ανάκαμψη της λεύκας δείχνει τις επιπτώσεις της επανεισαγωγής ενός μεγάλου θηρευτή στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, παρά τις αλλαγές στο συνολικό κλίμα, για παράδειγμα.
Η επανεμφάνιση της λεύκας έχει εκτεταμένες επιπτώσεις, δήλωσε στο Live Science. «Οι λεύκες είναι ένα βασικό είδος για τη βιοποικιλότητα. Το θόλο είναι πιο ανοιχτό από ό,τι με τα κωνοφόρα και λαμβάνετε φιλτράρισμα φωτός που δημιουργεί ένα βιότοπο που υποστηρίζει μεγάλη ποικιλία φυτών».
«Τα οικοσυστήματα που δεν έχουν μεγάλα σαρκοφάγα συχνά βρίσκονται σε ολοένα και μεγαλύτερη ανισορροπία», δήλωσε ο Σπράκλεν. «Ενώ η επανεισαγωγή των σαρκοφάγων εγείρει σημαντικές προκλήσεις σχετικά με τη συνύπαρξη ανθρώπου-άγριας ζωής, η εργασία αυτή υπογραμμίζει τα σημαντικά οικολογικά οφέλη που μπορούν να αποφέρουν τέτοιες προσπάθειες αποκατάστασης»
www.worldenergynews.gr
