οι ΗΠΑ παραμένουν σχεδόν η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική για κάλυψη πρόσθετης ζήτησης – ειδικά καθώς η ΕΕ συνεχίζει τις προσπάθειες απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο, είτε μέσω LNG είτε μέσω του αγωγού TurkStream
Η εμπορική συμφωνία ΕΕ–ΗΠΑ που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αγορά αμερικανικών ορυκτών καυσίμων ύψους 750 δισ. δολαρίων (συμπεριλαμβανομένου πετρελαίου, LNG και πυρηνικών καυσίμων) δύσκολα θα μεταφραστεί σε ουσιαστικά αυξημένες παραδόσεις φυσικού αερίου στην Ευρώπη, σύμφωνα με αναλυτές, οι οποίοι επισημαίνουν και την πιθανή υπερβολή του αναφερόμενου ποσού.
Σύμφωνα με το Montel, ο Ole Hvalbye, αναλυτής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην σουηδική τράπεζα SEB, σημειώνει ότι η ΕΕ ήδη αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη LNG των ΗΠΑ, με περίπου το 80% των αμερικανικών εξαγωγών να καταλήγουν ήδη στην Ευρώπη.
Με βάση πάντα τον ίδιο, τα περιθώρια για περαιτέρω αύξηση των αγορών είναι περιορισμένα, πέραν όσων έχει ήδη προβλέψει η αγορά.
Παρόλα αυτά, άλλες βασικές πηγές φυσικού αερίου για την Ευρώπη, όπως η Νορβηγία και η Βόρεια Αφρική, λειτουργούν σχεδόν στα όρια της παραγωγικής τους ικανότητας.
Έτσι, οι ΗΠΑ παραμένουν σχεδόν η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική για κάλυψη πρόσθετης ζήτησης – ειδικά καθώς η ΕΕ συνεχίζει τις προσπάθειες απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο, είτε μέσω LNG είτε μέσω του αγωγού TurkStream.
Ο Hvalbye προσθέτει ότι με την απώλεια των ρωσικών ποσοτήτων, η εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ θα ενταθεί και ότι η αύξηση της αμερικανικής παραγωγής από το 2026 είναι ήδη αναμενόμενη – άρα και η αύξηση των εισαγωγών.
Ωστόσο, άλλοι αναλυτές αμφισβητούν ανοιχτά την ακρίβεια και ρεαλιστικότητα του ποσού των 750 δισ. δολαρίων.
Τι δείχνουν οι εκτιμήσεις
Ο Phuc-Vinh Nguyen από το Jacques Delors Institute εκτιμά ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιαστεί ένα τέτοιο μέγεθος συναλλαγών.
Το 2024, η ΕΕ εισήγαγε αμερικανικό LNG αξίας περίπου 15 δισ. ευρώ – ακόμα και αν αυτό τριπλασιαστεί, θα φτάσει μόλις στα 45 δισ. ευρώ ετησίως, δηλαδή πολύ κάτω από τα 250 δισ. δολάρια/έτος που θα απαιτούσε η συμφωνία.
Ο James Voyle, αναλυτής στην Affinity, σημειώνει ότι η αύξηση των εισαγωγών LNG από τις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια είναι ήδη ενσωματωμένη στις ευρωπαϊκές ενεργειακές προβλέψεις.
Ωστόσο, υποστηρίζει ότι η συμφωνία μπορεί να ενθαρρύνει την προσέλευση και άλλων προμηθευτών στην αγορά, ενισχύοντας τη διαφοροποίηση των πηγών.
Ο James Waddell της Energy Aspects εκτιμά ότι η πλήρης απαγόρευση του ρωσικού LNG στην ΕΕ θα μπορούσε να καλυφθεί από τις ΗΠΑ με περίπου 30 bcm ετησίως – αριθμός που παραμένει πολύ κάτω από ό,τι απαιτείται για να δικαιολογηθεί το ποσό της συμφωνίας.
Συνολικά, φαίνεται πως η συμφωνία έχει περισσότερο πολιτικό και συμβολικό χαρακτήρα, με περιορισμένο πρακτικό αντίκτυπο στο ισοζύγιο φυσικού αερίου της Ευρώπης, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Σύμφωνα με το Montel, ο Ole Hvalbye, αναλυτής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην σουηδική τράπεζα SEB, σημειώνει ότι η ΕΕ ήδη αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη LNG των ΗΠΑ, με περίπου το 80% των αμερικανικών εξαγωγών να καταλήγουν ήδη στην Ευρώπη.
Με βάση πάντα τον ίδιο, τα περιθώρια για περαιτέρω αύξηση των αγορών είναι περιορισμένα, πέραν όσων έχει ήδη προβλέψει η αγορά.
Παρόλα αυτά, άλλες βασικές πηγές φυσικού αερίου για την Ευρώπη, όπως η Νορβηγία και η Βόρεια Αφρική, λειτουργούν σχεδόν στα όρια της παραγωγικής τους ικανότητας.
Έτσι, οι ΗΠΑ παραμένουν σχεδόν η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική για κάλυψη πρόσθετης ζήτησης – ειδικά καθώς η ΕΕ συνεχίζει τις προσπάθειες απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο, είτε μέσω LNG είτε μέσω του αγωγού TurkStream.
Ο Hvalbye προσθέτει ότι με την απώλεια των ρωσικών ποσοτήτων, η εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ θα ενταθεί και ότι η αύξηση της αμερικανικής παραγωγής από το 2026 είναι ήδη αναμενόμενη – άρα και η αύξηση των εισαγωγών.
Ωστόσο, άλλοι αναλυτές αμφισβητούν ανοιχτά την ακρίβεια και ρεαλιστικότητα του ποσού των 750 δισ. δολαρίων.
Τι δείχνουν οι εκτιμήσεις
Ο Phuc-Vinh Nguyen από το Jacques Delors Institute εκτιμά ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιαστεί ένα τέτοιο μέγεθος συναλλαγών.
Το 2024, η ΕΕ εισήγαγε αμερικανικό LNG αξίας περίπου 15 δισ. ευρώ – ακόμα και αν αυτό τριπλασιαστεί, θα φτάσει μόλις στα 45 δισ. ευρώ ετησίως, δηλαδή πολύ κάτω από τα 250 δισ. δολάρια/έτος που θα απαιτούσε η συμφωνία.
Ο James Voyle, αναλυτής στην Affinity, σημειώνει ότι η αύξηση των εισαγωγών LNG από τις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια είναι ήδη ενσωματωμένη στις ευρωπαϊκές ενεργειακές προβλέψεις.
Ωστόσο, υποστηρίζει ότι η συμφωνία μπορεί να ενθαρρύνει την προσέλευση και άλλων προμηθευτών στην αγορά, ενισχύοντας τη διαφοροποίηση των πηγών.
Ο James Waddell της Energy Aspects εκτιμά ότι η πλήρης απαγόρευση του ρωσικού LNG στην ΕΕ θα μπορούσε να καλυφθεί από τις ΗΠΑ με περίπου 30 bcm ετησίως – αριθμός που παραμένει πολύ κάτω από ό,τι απαιτείται για να δικαιολογηθεί το ποσό της συμφωνίας.
Συνολικά, φαίνεται πως η συμφωνία έχει περισσότερο πολιτικό και συμβολικό χαρακτήρα, με περιορισμένο πρακτικό αντίκτυπο στο ισοζύγιο φυσικού αερίου της Ευρώπης, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
www.worldenergynews.gr
