Πολλαπλοί παράγοντες έχουν οδηγήσει τους κατασκευαστές να εγκαταλείψουν τα ανακοινωθέντα έργα υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Η στρατηγική αλλαγής είναι η κορυφαία μεταξύ αυτών, αντιπροσωπεύοντας το 48% της ακυρωμένης χωρητικότητας (24% του αριθμού των έργων) και περίπου 6 εκατομμύρια τόνους ετησίως χωρητικότητας υδρογόνου.
Οι κατασκευαστές επανεξετάζουν τις δεσμεύσεις
Οι κατασκευαστές επανεξετάζουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν κατά την αρχική, αισιόδοξη φάση του τομέα και τώρα στρέφονται στρατηγικά προς τις βασικές τους δραστηριότητες, επιλέγοντας να μειώσουν τις επικίνδυνες επενδύσεις σε υδρογόνο υπέρ πιο αξιόπιστων αποδόσεων. Για παράδειγμα, η BP και η Origin Energy της Αυστραλίας έχουν αναστείλει ή ακυρώσει πολλά έργα, συχνά επικαλούμενη την ανάγκη μείωσης του κόστους και ιεράρχησης των βασικών επιχειρηματικών τομέων. Αυτή η περικοπή είναι κατανοητή δεδομένης της νεοσύστατης και πολύπλοκης φύσης του καθαρού υδρογόνου. Οι αρχικοί στόχοι συχνά ξεπερνούσαν τα πιο ρεαλιστικά επιχειρηματικά και μεταβατικά μοντέλα.
Η έλλειψη ισχυρών σημάτων ζήτησης έχει επίσης οδηγήσει σε σημαντική απώλεια έργων, που αντιπροσωπεύει το 13% του αριθμού των ακυρώσεων έργων. Παρά τις φιλόδοξες προβλέψεις υιοθέτησης, ειδικά σε αγορές όπως η ΕΕ, η πραγματική ανάπτυξη της αγοράς ήταν πολύ πιο υποτονική, συχνά λόγω της χαμηλότερης προθυμίας πληρωμής και της κανονιστικής αβεβαιότητας. Πολλοί κατασκευαστές, αδυνατώντας να προωθήσουν έργα χωρίς κατάλληλες δεσμευτικές συμφωνίες εξαγοράς, έχουν εύλογα αναστείλει ή ακυρώσει πρωτοβουλίες, εκτρέποντας αντ' αυτού πόρους σε τομείς υψηλότερης απόδοσης. Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τα έργα με εξαγωγικό προσανατολισμό σε περιοχές όπως η Αυστραλία ή η Μέση Ανατολή.
Φταίει και η έλλειψη ζήτησης
Ενώ θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το υψηλό κόστος του καθαρού υδρογόνου έχει συμβάλει έμμεσα στην έλλειψη ζήτησης και στις δυσμενείς αποδόσεις, μπορεί επίσης να αποτελέσει άμεσο παράγοντα για ακυρώσεις ακόμη και με τις υπάρχουσες απολήψεις, ειδικά καθώς οι πληθωριστικές πιέσεις μεταβάλλουν τις προηγούμενες εκτιμήσεις κόστους. Με βάση τις τελευταίες εκτιμήσεις από την έρευνα της Rystad Energy για το Υδρογόνο και τα Παράγωγα, το ονομαστικό κόστος του υδρογόνου σε πολλές περιοχές είναι απίθανο να μειωθεί βραχυπρόθεσμα. Καθώς η βιομηχανία υδρογόνου ωριμάζει, αναμένονται τέτοιες διορθώσεις - ειδικά σε έναν νεοσύστατο τομέα όπου τα σημεία αναφοράς για τις εκτιμήσεις κόστους και τις επιπτώσεις στον πληθωρισμό είναι ακόμη λίγα και σπάνια.
Για να γεφυρωθούν τα κενά κόστους και να βοηθηθούν οι πρώτοι που θα ξεκινήσουν, η κρατική υποστήριξη συνεχίζει να παίζει κρίσιμο ρόλο. Ο τομέας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις επιδοτήσεις και τις δημόσιες επιχορηγήσεις, επομένως όταν η χρηματοδότηση δεν υλοποιείται ή δεν κερδίζεται μια δημοπρασία, τα έργα συχνά αποσύρονται από τον αγωγό.
Πολυάριθμοι μηχανισμοί χρηματοδότησης είναι διαθέσιμοι για έργα καθαρού υδρογόνου παγκοσμίως, αλλά όχι αρκετοί για να επιτρέψουν όλα τα ανακοινωθέντα έργα βραχυπρόθεσμα. Εκτός από συγκεκριμένα χρηματικά κίνητρα, η βεβαιότητα στην πολιτική υποστήριξη έχει αντίκτυπο. Στην πραγματικότητα, καθώς κανονισμοί όπως ο REDIII στην ΕΕ άρχισαν να γίνονται νόμοι με σαφείς κυρώσεις, οι κατασκευαστές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια πιο ισχυρή και βιώσιμη επιχειρηματική περίπτωση, κάτι που είναι εμφανές από τις τελικές επενδυτικές αποφάσεις έργων πράσινου υδρογόνου για χρήση σε διυλιστήρια.
Τα έργα που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης
Όταν τα έργα εισέρχονται σε πιο προηγμένες φάσεις ανάπτυξης, μπορούν να αντιμετωπίσουν κίνδυνο ακύρωσης από την αδειοδότηση και εμπόδια που σχετίζονται με την ανάπτυξη. Προφανώς, σχεδόν 20 έργα έχουν ακυρωθεί λόγω προκλήσεων στις διαδικασίες αδειοδότησης σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τη χρήση γης, την ύδρευση και την αφαλάτωση, μεταξύ άλλων λόγων. Αυτό μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για λιγότερο έμπειρους κατασκευαστές που δεν λαμβάνουν υπόψη την έκταση αυτών των απαιτήσεων πριν από την ανακοίνωση και τον σχεδιασμό του έργου.
Αυτό το ζήτημα φυσικά δεν είναι μοναδικό για την ανάπτυξη υδρογόνου, αλλά η κλίμακα ανάπτυξης υποδομών που απαιτείται για μεγάλα έργα σημαίνει ότι η πολυπλοκότητα θα αυξηθεί. Και για το ηλεκτρολυτικό υδρογόνο, η εξασφάλιση ανανεώσιμης και καθαρής ενέργειας από το δίκτυο μπορεί επίσης να αποτελέσει πρόκληση. Οι ηλεκτρολύτες μεγάλης κλίμακας αποτελούν τεράστιο φορτίο ζήτησης για το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και οι όροι για τις συμφωνίες αγοράς ενέργειας (PPA) ενδέχεται επίσης να μην ταιριάζουν με αυτό που μπορούν να εξασφαλίσουν οι κατασκευαστές για τις συμφωνίες εξαγοράς τους.
Ο αρχικός ενθουσιασμός για το καθαρό υδρογόνο έχει δώσει τη θέση του σε μια πιο νηφάλια άποψη, καθώς ο τομέας έρχεται αντιμέτωπος με την πρακτική πραγματικότητα. Πολλές από τις ακυρώσεις και τις καθυστερήσεις που εμφανίζονται τώρα ήταν, εκ των υστέρων, αναπόφευκτες για έναν τόσο νεοσύστατο τομέα. Αυτή η μεταβατική φάση, αν και δύσκολη, είναι επίσης απαραίτητη για να αξιοποιήσει η βιομηχανία την εμπειρία και να επικεντρωθεί σε εμπορικά βιώσιμα έργα.
Τα τριμηνιαία στοιχεία αποκαλύπτουν ότι παρά τις ακυρώσεις, εξακολουθούν να ανακοινώνονται νέα έργα σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας και της Κίνας. Παρ' όλα αυτά, η συνεχής πρόοδος θα απαιτήσει ισχυρή κρατική υποστήριξη, πραγματικά σήματα της αγοράς και μεγαλύτερη σαφήνεια στις επενδύσεις, ώστε να γεφυρωθεί το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ της φιλοδοξίας της πολιτικής και της εμπορικής βιωσιμότητας.
www.worldenergynews.gr
