Παρότι η δέσμευση της ΕΕ για μηδενικές καθαρές εκπομπές ως το 2050 παραμένει τυπικά σε ισχύ, οι ενδιάμεσοι στόχοι για το 2030 και το 2040 φαίνεται να αμφισβητούνται ολοένα και περισσότερο
Η πράσινη μετάβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απειλείται σοβαρά, καθώς το αυξανόμενο κόστος των πολιτικών για το κλίμα επιβαρύνει τη βιομηχανία, ενώ και η ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ κατά των ανανεώσιμων στις ΗΠΑ φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα και στην Ευρώπη, σύμφωνα με αναλυτές που μίλησαν αυτή την εβδομάδα στο Montel.
«Η κύρια πίεση προέρχεται από την ίδια την ευρωπαϊκή βιομηχανία — και από την επιρροή των ΗΠΑ, όπου ο Τραμπ έχει εναντιωθεί σε οτιδήποτε πράσινο», ανέφερε ο Lorenzo Parola, διευθύνων εταίρος της νομικής εταιρείας Parola Associati, στο περιθώριο εκδήλωσης της ιταλικής ένωσης εμπόρων ενέργειας Aiget.
Παρότι η δέσμευση της ΕΕ για μηδενικές καθαρές εκπομπές ως το 2050 παραμένει τυπικά σε ισχύ, οι ενδιάμεσοι στόχοι για το 2030 και το 2040 φαίνεται να αμφισβητούνται ολοένα και περισσότερο.
«Ο στόχος για το 2050 είναι πιο θεωρητικός… αλλά περιμένω ότι οι στόχοι για το 2030 και το 2040 θα τεθούν υπό διαπραγμάτευση», πρόσθεσε ο Parola, καθώς τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου με αρμοδιότητα στην ενέργεια και τη βιομηχανία επρόκειτο να ψηφίσουν για τον στόχο μείωσης των καθαρών εκπομπών κατά 90% έως το 2040.
Η δοκιμασία του άνθρακα
«Αρκεί να δούμε τι συμβαίνει με τον άνθρακα σε Γερμανία και Ιταλία… ο άνθρακας είναι ο πραγματικός δείκτης, το τεστ καμπής», σχολίασε, αναφερόμενος στην αλλαγή πορείας των δύο χωρών, που καθυστερούν ή αναστέλλουν τα σχέδια πλήρους απεξάρτησης από τον πιο ρυπογόνο ενεργειακό πόρο, προκειμένου να διασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια.
Ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050 θεωρείται ευρέως «ευσεβής πόθος», σύμφωνα με τον Fulvio Fontini, καθηγητή οικονομικών της ενέργειας στο Πανεπιστήμιο του Σαλέντο.
Όπως εξήγησε, πολιτικά λειτουργεί γιατί τοποθετείται αρκετά μακριά ώστε να αποφεύγεται η άμεση λογοδοσία, αλλά σε πρακτικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος και λιγότερο ελκυστικός.
«Ο μακροπρόθεσμος στόχος του Green Deal είναι πράγματι εντυπωσιακός ως σύνθημα, όμως οι ενδιάμεσοι στόχοι συνεπάγονται χειροπιαστά κόστη και αυστηρότερο έλεγχο», πρόσθεσε.
«Η μετάβαση θα συνεχιστεί, αλλά όχι όπως πριν — αναμένω εξασθένιση, καθώς οι διαθέσιμοι πόροι είναι περιορισμένοι».
Αποδυνάμωση χωρίς επίσημη αναδίπλωση
Αναλυτές εκτιμούν ότι η Κομισιόν θα αποφύγει μια ανοιχτή υποχώρηση από τους στόχους, προκρίνοντας αντ’ αυτού μια σταδιακή αποδυνάμωση των δεσμεύσεων. «Δεν πιστεύω ότι η Επιτροπή θα αναθεωρήσει τους στόχους επισήμως», ανέφερε ο Parola.
«Θα γίνει υπό το ραντάρ, με αργές διορθώσεις — όπως συμβαίνει συχνά όταν η Γερμανία παραβιάζει τους κανόνες και κανείς δεν επιβάλλει συνέπειες».
Ο Michele Governatori, επικεφαλής ενέργειας στο ιταλικό think tank Ecco, σχολίασε ότι η μετατόπιση στη ρητορική είναι ήδη εμφανής. «Δεν είναι τυχαίο ότι η φρασεολογία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει επίσης αλλάξει — από "πράσινη μετάβαση" σε "ασφάλεια και προσιτότητα", τουλάχιστον στα λόγια», σημείωσε.
Ωστόσο, όπως επεσήμανε, δεν υπάρχει κανένας οικονομικός ή τεχνικός λόγος για διακοπή της ενεργειακής μετάβασης. Η στροφή προς καθαρότερες μορφές ενέργειας αναμένεται να συνεχιστεί, έστω και με πιο αργούς ρυθμούς.
«Η κύρια πίεση προέρχεται από την ίδια την ευρωπαϊκή βιομηχανία — και από την επιρροή των ΗΠΑ, όπου ο Τραμπ έχει εναντιωθεί σε οτιδήποτε πράσινο», ανέφερε ο Lorenzo Parola, διευθύνων εταίρος της νομικής εταιρείας Parola Associati, στο περιθώριο εκδήλωσης της ιταλικής ένωσης εμπόρων ενέργειας Aiget.
Παρότι η δέσμευση της ΕΕ για μηδενικές καθαρές εκπομπές ως το 2050 παραμένει τυπικά σε ισχύ, οι ενδιάμεσοι στόχοι για το 2030 και το 2040 φαίνεται να αμφισβητούνται ολοένα και περισσότερο.
«Ο στόχος για το 2050 είναι πιο θεωρητικός… αλλά περιμένω ότι οι στόχοι για το 2030 και το 2040 θα τεθούν υπό διαπραγμάτευση», πρόσθεσε ο Parola, καθώς τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου με αρμοδιότητα στην ενέργεια και τη βιομηχανία επρόκειτο να ψηφίσουν για τον στόχο μείωσης των καθαρών εκπομπών κατά 90% έως το 2040.
Η δοκιμασία του άνθρακα
«Αρκεί να δούμε τι συμβαίνει με τον άνθρακα σε Γερμανία και Ιταλία… ο άνθρακας είναι ο πραγματικός δείκτης, το τεστ καμπής», σχολίασε, αναφερόμενος στην αλλαγή πορείας των δύο χωρών, που καθυστερούν ή αναστέλλουν τα σχέδια πλήρους απεξάρτησης από τον πιο ρυπογόνο ενεργειακό πόρο, προκειμένου να διασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια.
Ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050 θεωρείται ευρέως «ευσεβής πόθος», σύμφωνα με τον Fulvio Fontini, καθηγητή οικονομικών της ενέργειας στο Πανεπιστήμιο του Σαλέντο.
Όπως εξήγησε, πολιτικά λειτουργεί γιατί τοποθετείται αρκετά μακριά ώστε να αποφεύγεται η άμεση λογοδοσία, αλλά σε πρακτικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος και λιγότερο ελκυστικός.
«Ο μακροπρόθεσμος στόχος του Green Deal είναι πράγματι εντυπωσιακός ως σύνθημα, όμως οι ενδιάμεσοι στόχοι συνεπάγονται χειροπιαστά κόστη και αυστηρότερο έλεγχο», πρόσθεσε.
«Η μετάβαση θα συνεχιστεί, αλλά όχι όπως πριν — αναμένω εξασθένιση, καθώς οι διαθέσιμοι πόροι είναι περιορισμένοι».
Αποδυνάμωση χωρίς επίσημη αναδίπλωση
Αναλυτές εκτιμούν ότι η Κομισιόν θα αποφύγει μια ανοιχτή υποχώρηση από τους στόχους, προκρίνοντας αντ’ αυτού μια σταδιακή αποδυνάμωση των δεσμεύσεων. «Δεν πιστεύω ότι η Επιτροπή θα αναθεωρήσει τους στόχους επισήμως», ανέφερε ο Parola.
«Θα γίνει υπό το ραντάρ, με αργές διορθώσεις — όπως συμβαίνει συχνά όταν η Γερμανία παραβιάζει τους κανόνες και κανείς δεν επιβάλλει συνέπειες».
Ο Michele Governatori, επικεφαλής ενέργειας στο ιταλικό think tank Ecco, σχολίασε ότι η μετατόπιση στη ρητορική είναι ήδη εμφανής. «Δεν είναι τυχαίο ότι η φρασεολογία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει επίσης αλλάξει — από "πράσινη μετάβαση" σε "ασφάλεια και προσιτότητα", τουλάχιστον στα λόγια», σημείωσε.
Ωστόσο, όπως επεσήμανε, δεν υπάρχει κανένας οικονομικός ή τεχνικός λόγος για διακοπή της ενεργειακής μετάβασης. Η στροφή προς καθαρότερες μορφές ενέργειας αναμένεται να συνεχιστεί, έστω και με πιο αργούς ρυθμούς.
www.worldenergynews.gr
