Υποχρεωτικός ο έλεγχος της χωροθέτησης, λένε οι δικαστές σε νέα απόφασή τους, ακόμη και σε τροποποιήσεις βεβαιώσεων παραγωγού
Σαφές μήνυμα προς τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) στέλνει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) σχετικά με τον τρόπο αδειοδοτήσεων. Ειδικότερα, με πρόσφατη απόφασή τους, οι ανώτατοι δικαστές «τραβούν το αυτί» του Ρυθμιστή της ενεργειακής αγοράς για την πρακτική του να ανανεώνει άδειες παραγωγής χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαραίτητος έλεγχος ως το προς το πού χωροθετούνται.
Ειδικότερα, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο ξεκαθαρίζει ότι η Αρχή δεν μπορεί να δίνει «αβέρτα» άδειες, αλλά, ειδικά για τα ευαίσθητα νησιά του Αιγαίου, οφείλει να εξετάζει αν πληρούνται βασικές προϋποθέσεις, όπως η φέρουσα ικανότητα της περιοχής και η πραγματική κατάσταση των νησίδων όπου σχεδιάζεται η εγκατάσταση των έργων.
Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ (αρ. 1600/2025) που ακυρώνει τις άδειες παραγωγού για το σχέδιο ανάπτυξης ανεμογεννητριών σε 14 νησίδες των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων της εταιρείας Eunice, αναφέρει ότι απαιτείται συμμόρφωση προς τους βασικούς κανόνες του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ όσον αφορά στις αιολικές εγκαταστάσεις οι οποίοι πρέπει να εξετάζονται, σε κάθε περίπτωση, και κατά την τροποποίηση προγενέστερης άδειας παραγωγής.
Σύμφωνα με τους δικαστές, ακόμη και κατά την τροποποίηση αδειών ο Πρόεδρος της ΡΑΑΕΥ δεν απαλλάσσεται από τη αξιολόγηση των γενικότερων κανόνων, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να αξιολογείται μόνον ως προς το κριτήριο που επηρεάζεται από την τροποποίηση, ειδικά μάλιστα όταν αυτή επιχειρείται με σκοπό την προσαρμογή μιας ήδη χορηγηθείσας άδειας στο νεότερο αδειοδοτικό καθεστώς.
Επί της ουσίας της υπόθεσης, το ΣτΕ έκλεισε την πόρτα στα σχέδια εγκατάστασης αιολικών σταθμών σε προστατευόμενες νησίδες του Νοτίου Αιγαίου ακυρώνοντας τροποποιήσεις αδειών παραγωγής που είχε εκδώσει η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) ως μη νόμιμες.
Τι έπρεπε να εξετασθεί
Σύμφωνα με την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, πριν η ΡΑΑΕΥ δώσει το αρχικό πράσινο φως, όφειλε να είχε εξετάσει αν οι νήσοι στις οποίες επρόκειτο να εγκατασταθούν οι αιολικοί σταθμοί ήταν κατοικημένες ή ακατοίκητες, ώστε να εφαρμόσει αναλόγως, είτε το πλέον περιοριστικό κριτήριο της υπέρβασης της πυκνότητας ανά δήμο το οποίο ισχύει για τις κατοικημένες νήσους είτε το διευρυμένο κριτήριο της βιωσιμότητας, το οποίο ισχύει για τις ακατοίκητες νησίδες.
Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση το εν λόγω κριτήριο δεν εφαρμόστηκε. Σύμφωνα με την απόφαση, σε αρκετές περιπτώσεις (Κίναρος, Λέβιθα, Σύρνα) η Αρχή τις χαρακτήρισε εσφαλμένα ως ακατοίκητες, ενώ έχουν απογραφεί ως κατοικημένες.
Είναι αξιοσημείωτο ότι για το ίδιο έργο κρίθηκε και έτερη υπόθεση στο ΣτΕ. Πρόκειται για την αίτηση ακυρώσεως της εταιρείας που σχεδιάζει το έργο επί της απορριπτικής απόφασης του Γενικού Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τους περιβαλλοντικούς όρους του έργου. Η απόφαση αναμένεται να δημοσιευθεί σε κανένα δεκαήμερο και όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, φαίνεται ότι δικαιώνεται το ΥΠΕΝ.
Σε κάθε περίπτωση από αυτήν θα κριθεί και η τύχη του πάρκου. Να σημειωθεί ότι το έργο που σχεδίασε η εταιρεία προέβλεπε την τοποθέτηση ανεμογεννητριών σε μικρά νησιά και βραχονησίδες της Ανάφης, της Αστυπάλαιας, της Νισύρου, της Αμοργού και της Λέρου, σε περιοχές με πλούσια βιοποικιλότητα.
www.worldenergynews.gr
