Φανταστείτε ότι κάνετε την εβδομαδιαία σας βόλτα στο αγαπημένο σας φυσικό πάρκο, όπως συνήθως, και ξαφνικά ακούτε το τραγούδι ενός πουλιού με το οποίο δεν είστε εξοικειωμένοι. Μερικοί άνθρωποι απλώς θα ένιωθαν λίγο μπερδεμένοι. Oι πιο αφοσιωμένοι ορνιθολόγοι θα ένιωθαν την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά. Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν κοντά στο Εθνικό Πάρκο West Cape Howe στη Δυτική Αυστραλία είναι πολύ εξοικειωμένοι με τη χλωρίδα και την πανίδα εκεί. Ωστόσο, υπάρχει ένα μικρό πουλί που δεν είχαν ακούσει από τη δεκαετία του 1890. Οι αναγνώστες μπορούν να φανταστούν τη χαρά που ένιωσαν οι λάτρεις της φύσης που μπόρεσαν να ακούσουν το τραγούδι αυτού του μικρού πουλιού για πρώτη φορά στην πραγματική ζωή.
Η μεγαλύτερη επιστροφή των ωδικών πτηνών
Το εν λόγω πουλί είναι το Noisy Scrub-bird (Atrichornis clamosus), ένα σύμβολο της αυστραλιανής προστασίας της φύσης. Είναι επίσης γνωστό ως «Djimaalap» από τους ιθαγενείς Minang Noongar. Οι προσπάθειες επανεισαγωγής αυτού του πουλιού στη Δυτική Αυστραλία απέδωσαν τελικά καρπούς. Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2025, τρία πουλιά μεταφέρθηκαν σε αυτήν την περιοχή. Μετά από δεκαετίες αγώνα ενάντια στην παρακμή τους, μπορούμε τώρα να τα ακούσουμε να τραγουδούν φυσικά σε εθνικά πάρκα σε αυτήν την περιοχή.
Είναι ωδικό πτηνό, αλλά συνήθως δεν πετάει πολύ μακριά, μόνο σε πολύ μικρές αποστάσεις. Το εδαφικό του τραγούδι είναι εξαιρετικά δυνατό και ηχηρό, γεγονός που το έκανε πολύ ξεχωριστό και εύκολο στην αναγνώριση. Προς το παρόν, η κατάσταση διατήρησής του παραμένει στην κατηγορία Κινδυνεύοντος, IUCN 3.1.
Αυτό το μικρό πουλί ήταν πολύ συνηθισμένο στην περιοχή μέχρι την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Με τη δημιουργία μεγάλων οικισμών, η αποψίλωση των δασών προκάλεσε την εξάντληση του πυκνού οικοτόπου του. Μέχρι το 1890, ταξινομήθηκε ως εξαφανισμένο είδος. Ωστόσο, το 1961, ο H.O. Webster ανακάλυψε ξανά αυτό το πουλί στο φυσικό καταφύγιο Two Peoples Bay. Εξακολουθούσαν να υπάρχουν, αν και ο πληθυσμός ήταν μικροσκοπικός, κάτι που έγινε αμέσως προτεραιότητα διατήρησης για τους Αυστραλούς οικολόγους και τους λάτρεις της φύσης.
Πώς θα επιβιώσει ένα τέτοιο πτηνό;
Αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο: η επιβίωσή του εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα πυκνής βλάστησης και φυλλωμάτων. Οι πυρκαγιές του 2015 κατέστρεψαν το 90% του οικοτόπου αυτού του πουλιού στον Two Peoples Bay, θέτοντας τον πληθυσμό σε κίνδυνο.
Αυτό το πουλί είναι ιδιαίτερα ευάλωτο σε εισαγόμενα είδη όπως οι άγριες γάτες και οι αλεπούδες, τα οποία είναι άγριοι θηρευτές. Με μόνο περίπου 1.500 άτομα συνολικά, η απειλή της ενδογαμίας και των γενετικών προβλημάτων έκανε τον πληθυσμό αυτού του απειλούμενου πουλιού πολύ ευάλωτο σε ασθένειες και γενετικές μεταλλάξεις.
Για να προσπαθήσουν να τους βοηθήσουν, οι οικολόγοι δημιούργησαν πολλαπλούς πληθυσμούς σε ασφαλείς περιοχές (όπως το Bald Island και το Mt Manypeaks). Μετακίνησαν όλα τα αυγά από ένα μόνο καλάθι σε αρκετές από αυτές, για να διασφαλίσουν ότι μια μόνο φωτιά δεν θα εξαφάνιζε ολόκληρο τον πληθυσμό αυτού του πουλιού. Ο στόχος στο West Cape Howe ήταν να εισαχθούν πουλιά από την ευρύτερη δυνατή γκάμα για να μεγιστοποιηθεί η γενετική ποικιλομορφία και να αποφευχθούν τα σημεία συμφόρησης.
Πώς να παρακολουθείτε το Noisy Scrub-bird
Αυτό το μικρό τραγουδιστικό πουλί είναι πολύ καλό στο να κρύβεται. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές πρέπει να παρακολουθούν την πορεία των πληθυσμών χρησιμοποιώντας μικρούς πομπούς και ακουστικά δίκτυα. Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς αυτά τα πουλιά, επομένως οι ερευνητές απλώς κρατούν μια λίστα με τις φορές που ακούν τα αρσενικά να τραγουδούν.
Προς το παρόν, ο πληθυσμός αυτού του απειλούμενου είδους ευδοκιμεί στο καταφύγιο West Cape Howe. Αυτή η περιοχή χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο (Κατηγορίας Γ) τον Ιούλιο του 1985 (και αναβαθμίστηκε σε Κατηγορία Α το 1987). Και φαίνεται ότι οι οικολόγοι επέλεξαν σωστά το πάρκο. Χρειάστηκαν μήνες για να αξιολογηθούν οι διατροφικοί πόροι, η διαχείριση των οικοτόπων και οι κλιματικοί κίνδυνοι. Εκτός από το θορυβώδες θαμνώδες πουλί, άλλα απειλούμενα είδη που ζουν σε αυτό το φυσικό πάρκο είναι το Δυτικό Ρινγκουρού Πόσουμ και η Αράχνη Δολοφόνος του Μέιν. Θηλαστικά όπως η Κουέντα, η Ντάναρτ και η Μάρντο ζουν επίσης εκεί. Δεν υπάρχει ποτέ μια στιγμή ηρεμίας στο Γουέστ Κέιπ Χάου, αυτό είναι σίγουρο.
www.worldenergynews.gr
