Σύμφωνα με το Oil Price, οι πιέσεις οδηγούν ολοένα και περισσότερες εταιρείες στην εγκατάλειψη έργων ή στην αναδιάρθρωση των στρατηγικών τους, καθώς το αρχικό momentum για την υπεράκτια αιολική και άλλες ανερχόμενες μορφές καθαρής ενέργειας, όπως το υδρογόνο, φαίνεται να εξασθενεί
Τα τελευταία χρόνια, ο παγκόσμιος τομέας της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, καθώς οι περιορισμοί στην εφοδιαστική αλυσίδα, η ασταθής πολιτική υποστήριξη και οι αντίξοες οικονομικές συνθήκες απειλούν την πορεία ενός κλάδου που φαινόταν να κυριαρχεί σε αρκετές περιοχές του κόσμου.
Σύμφωνα με το Oil Price, οι πιέσεις οδηγούν ολοένα και περισσότερες εταιρείες στην εγκατάλειψη έργων ή στην αναδιάρθρωση των στρατηγικών τους, καθώς το αρχικό momentum για την υπεράκτια αιολική και άλλες ανερχόμενες μορφές καθαρής ενέργειας, όπως το υδρογόνο, φαίνεται να εξασθενεί.
Το Big Oil αποσύρεται
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Shell, η οποία πέρσι ανακοίνωσε τη διακοπή των νέων επενδύσεων σε υπεράκτια αιολικά πάρκα και τη διάσπαση του ενεργειακού της τμήματος, στο πλαίσιο της στρατηγικής του διευθύνοντος συμβούλου Wael Sawan για ενίσχυση της κερδοφορίας.
Η εταιρεία αποσύρθηκε επίσης από το σχέδιο δημιουργίας μονάδας παραγωγής υδρογόνου χαμηλών εκπομπών στη δυτική Νορβηγία, επικαλούμενη ανεπαρκή ζήτηση.
Ανάλογη στροφή καταγράφηκε και από την κρατική νορβηγική Equinor, η οποία νωρίτερα την ίδια χρονιά εγκατέλειψε τα σχέδια για επενδύσεις στην υπεράκτια αιολική ενέργεια στο Βιετνάμ, πλήγμα για τις φιλοδοξίες της χώρας στον τομέα της καθαρής ενέργειας.
Το Βιετνάμ είχε προσελκύσει ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον χάρη στους ισχυρούς ανέμους σε ρηχά νερά κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Ωστόσο, η πολιτική αστάθεια και η καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις αποθάρρυναν τους επενδυτές.
Η συγκεκριμένη αποχώρηση ήταν η πρώτη φορά που η Equinor εγκατέλειπε έργο υπεράκτιας αιολικής – αντίθετα, είχε στο παρελθόν αποχωρήσει από δεκάδες έργα ορυκτών καυσίμων για να επικεντρωθεί στις ανανεώσιμες πηγές.
Η περίπτωση της Ørsted
Το 2023, η δανέζικη Ørsted ανέστειλε επίσης τα σχέδιά της για υπεράκτιες εγκαταστάσεις στο Βιετνάμ, επικαλούμενη αβεβαιότητα γύρω από την εμπορική διάθεση της ενέργειας, ζητήματα επιχειρηματικής δεοντολογίας και έλλειψη σαφούς νομικού πλαισίου.
Ωστόσο, τα προβλήματα στον κλάδο δεν περιορίστηκαν στην Ασία. Τον Ιούλιο, η Ørsted κατέβαλε αποζημίωση 110 εκατομμυρίων δολαρίων στην εταιρεία υπεράκτιων υπηρεσιών Cadeler, μετά την ακύρωση της παραγγελίας σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών για το έργο Hornsea 4 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τον Μάιο, η Ørsted είχε ήδη ακυρώσει το έργο, επικαλούμενη αυξανόμενο κόστος, πιέσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα και αυξημένους κατασκευαστικούς κινδύνους.
Η Ørsted συμμετείχε στον 6ο γύρο παραχωρήσεων (AR6) του Ηνωμένου Βασιλείου το 2024, μέσω του οποίου εξασφαλίστηκαν 9,6 GW καθαρής ενεργειακής ισχύος από υπεράκτια και χερσαία αιολικά και ηλιακά έργα.
Ο γύρος αυτός αποτέλεσε πρόοδο σε σχέση με τον αποτυχημένο 5ο γύρο, ο οποίος δεν εξασφάλισε ούτε ένα νέο έργο υπεράκτιας αιολικής.
Παρά τα προβλήματα, η Cadeler επωφελείται προσωρινά από την αποζημίωση, καθώς αναβάθμισε τις οικονομικές της προβλέψεις για το 2025.
Συγκεκριμένα, η εκτιμώμενη ετήσια έσοδα κυμαίνονται πλέον μεταξύ 588 και 628 εκατομμυρίων ευρώ (από 485–525 εκατ. προηγουμένως), ενώ τα EBITDA αναμένονται μεταξύ 381 και 421 εκατ. ευρώ, έναντι αρχικής εκτίμησης 278–318 εκατ.
Την ίδια στιγμή, η εταιρεία Seatrium της Σιγκαπούρης, πρώην Sembcorp Marine, έλαβε ειδοποίηση ακύρωσης σύμβασης αξίας 475 εκατομμυρίων δολαρίων από τη Maersk Offshore Wind για την κατασκευή σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Το έργο είχε ανατεθεί το 2022, πριν από τη συγχώνευση της Sembcorp με την Keppel Offshore & Marine το 2023 σε συμφωνία ύψους 3,34 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Maersk επικαλέστηκε καθυστερήσεις στην κατασκευή –παρά το ότι το έργο έχει ολοκληρωθεί κατά 98,9%– και γνωστοποίησε ότι δεν θα παραλάβει το σκάφος, ζητώντας επιστροφή χρημάτων. Οι μετοχές της Seatrium υποχώρησαν σχεδόν 15% μετά την ανακοίνωση.
Καθώς η υπεράκτια αιολική ενέργεια αντιμετωπίζει ένα τέλειο καταιγιστικό μείγμα οικονομικών, πολιτικών και τεχνικών προκλήσεων, η πορεία του κλάδου προς την κυριαρχία στην παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση δείχνει πιο αβέβαιη από ποτέ.
Η Maersk αποχωρεί από την υπεράκτια αιολική ενέργεια καθώς καταρρέει η ναυτιλιακή της δραστηριότητα
Η ακύρωση της σύμβασης μεταξύ της Maersk Offshore Wind και της Seatrium για την κατασκευή σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη συνολικής αποχώρησης της ναυτιλιακής από τον τομέα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας – γεγονός που αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη η θεαματική πτώση του βασικού της πυλώνα, της μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters νωρίτερα μέσα στον Οκτώβριο, τα ναύλα στη διαδρομή Σαγκάη – Λος Άντζελες έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 60%, με την εταιρεία να αμείβεται λιγότερα από 2.200 δολάρια ανά κοντέινερ – επίπεδο κάτω από το όριο βιωσιμότητας.
Οι εξελίξεις αυτές ενδέχεται να σηματοδοτούν στρατηγική στροφή ή συρρίκνωση της Maersk, όχι μόνο στον παραδοσιακό της τομέα αλλά και στις νέες επενδύσεις στην καθαρή ενέργεια. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, ο υπεράκτιος αιολικός τομέας αντιμετωπίζει σοβαρά πολιτικά εμπόδια, τα οποία τον καθιστούν πιο ευάλωτο σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές αγορές. Η νέα διοίκηση Τραμπ ακύρωσε χρηματοδότηση ύψους περίπου 679 εκατομμυρίων δολαρίων για υπεράκτια αιολικά έργα, επιβραδύνοντας ουσιαστικά την ανάπτυξη ενός τομέα που βρισκόταν ακόμα σε αρχικά στάδια ωρίμανσης.
Αντίθετα, η Ευρώπη συνεχίζει να διατηρεί τον ηγετικό της ρόλο στον τομέα. Σύμφωνα με την WindEurope, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2025 εγκαταστάθηκαν συνολικά 6,8 GW νέας αιολικής ισχύος στην ήπειρο – εκ των οποίων τα 6 GW προήλθαν από χερσαία έργα και τα 0,7 GW από υπεράκτια. Η Ευρώπη παραμένει η μεγαλύτερη υπεράκτια αγορά αιολικής ενέργειας παγκοσμίως, κατέχοντας το 92% της παγκόσμιας αγοράς πλωτών υπεράκτιων ανεμογεννητριών.
Ωστόσο, η ταχύτερη ανάπτυξη καταγράφεται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, η οποία προβλέπεται να επεκτείνεται με ετήσιο ρυθμό (CAGR) 156% έως το 2030, καθιστώντας την τον ανερχόμενο παγκόσμιο πόλο έλξης για επενδύσεις στην υπεράκτια αιολική ενέργεια. Μέσα σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικών πιέσεων, οικονομικών αβεβαιοτήτων και ενεργειακής μετάβασης, η γεωγραφική ισορροπία δυνάμεων στον κλάδο μεταβάλλεται δυναμικά.
www.worldenergynews.gr
Σύμφωνα με το Oil Price, οι πιέσεις οδηγούν ολοένα και περισσότερες εταιρείες στην εγκατάλειψη έργων ή στην αναδιάρθρωση των στρατηγικών τους, καθώς το αρχικό momentum για την υπεράκτια αιολική και άλλες ανερχόμενες μορφές καθαρής ενέργειας, όπως το υδρογόνο, φαίνεται να εξασθενεί.
Το Big Oil αποσύρεται
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Shell, η οποία πέρσι ανακοίνωσε τη διακοπή των νέων επενδύσεων σε υπεράκτια αιολικά πάρκα και τη διάσπαση του ενεργειακού της τμήματος, στο πλαίσιο της στρατηγικής του διευθύνοντος συμβούλου Wael Sawan για ενίσχυση της κερδοφορίας.
Η εταιρεία αποσύρθηκε επίσης από το σχέδιο δημιουργίας μονάδας παραγωγής υδρογόνου χαμηλών εκπομπών στη δυτική Νορβηγία, επικαλούμενη ανεπαρκή ζήτηση.
Ανάλογη στροφή καταγράφηκε και από την κρατική νορβηγική Equinor, η οποία νωρίτερα την ίδια χρονιά εγκατέλειψε τα σχέδια για επενδύσεις στην υπεράκτια αιολική ενέργεια στο Βιετνάμ, πλήγμα για τις φιλοδοξίες της χώρας στον τομέα της καθαρής ενέργειας.
Το Βιετνάμ είχε προσελκύσει ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον χάρη στους ισχυρούς ανέμους σε ρηχά νερά κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Ωστόσο, η πολιτική αστάθεια και η καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις αποθάρρυναν τους επενδυτές.
Η συγκεκριμένη αποχώρηση ήταν η πρώτη φορά που η Equinor εγκατέλειπε έργο υπεράκτιας αιολικής – αντίθετα, είχε στο παρελθόν αποχωρήσει από δεκάδες έργα ορυκτών καυσίμων για να επικεντρωθεί στις ανανεώσιμες πηγές.
Η περίπτωση της Ørsted
Το 2023, η δανέζικη Ørsted ανέστειλε επίσης τα σχέδιά της για υπεράκτιες εγκαταστάσεις στο Βιετνάμ, επικαλούμενη αβεβαιότητα γύρω από την εμπορική διάθεση της ενέργειας, ζητήματα επιχειρηματικής δεοντολογίας και έλλειψη σαφούς νομικού πλαισίου.
Ωστόσο, τα προβλήματα στον κλάδο δεν περιορίστηκαν στην Ασία. Τον Ιούλιο, η Ørsted κατέβαλε αποζημίωση 110 εκατομμυρίων δολαρίων στην εταιρεία υπεράκτιων υπηρεσιών Cadeler, μετά την ακύρωση της παραγγελίας σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών για το έργο Hornsea 4 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τον Μάιο, η Ørsted είχε ήδη ακυρώσει το έργο, επικαλούμενη αυξανόμενο κόστος, πιέσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα και αυξημένους κατασκευαστικούς κινδύνους.
Η Ørsted συμμετείχε στον 6ο γύρο παραχωρήσεων (AR6) του Ηνωμένου Βασιλείου το 2024, μέσω του οποίου εξασφαλίστηκαν 9,6 GW καθαρής ενεργειακής ισχύος από υπεράκτια και χερσαία αιολικά και ηλιακά έργα.
Ο γύρος αυτός αποτέλεσε πρόοδο σε σχέση με τον αποτυχημένο 5ο γύρο, ο οποίος δεν εξασφάλισε ούτε ένα νέο έργο υπεράκτιας αιολικής.
Παρά τα προβλήματα, η Cadeler επωφελείται προσωρινά από την αποζημίωση, καθώς αναβάθμισε τις οικονομικές της προβλέψεις για το 2025.
Συγκεκριμένα, η εκτιμώμενη ετήσια έσοδα κυμαίνονται πλέον μεταξύ 588 και 628 εκατομμυρίων ευρώ (από 485–525 εκατ. προηγουμένως), ενώ τα EBITDA αναμένονται μεταξύ 381 και 421 εκατ. ευρώ, έναντι αρχικής εκτίμησης 278–318 εκατ.
Την ίδια στιγμή, η εταιρεία Seatrium της Σιγκαπούρης, πρώην Sembcorp Marine, έλαβε ειδοποίηση ακύρωσης σύμβασης αξίας 475 εκατομμυρίων δολαρίων από τη Maersk Offshore Wind για την κατασκευή σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Το έργο είχε ανατεθεί το 2022, πριν από τη συγχώνευση της Sembcorp με την Keppel Offshore & Marine το 2023 σε συμφωνία ύψους 3,34 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Maersk επικαλέστηκε καθυστερήσεις στην κατασκευή –παρά το ότι το έργο έχει ολοκληρωθεί κατά 98,9%– και γνωστοποίησε ότι δεν θα παραλάβει το σκάφος, ζητώντας επιστροφή χρημάτων. Οι μετοχές της Seatrium υποχώρησαν σχεδόν 15% μετά την ανακοίνωση.
Καθώς η υπεράκτια αιολική ενέργεια αντιμετωπίζει ένα τέλειο καταιγιστικό μείγμα οικονομικών, πολιτικών και τεχνικών προκλήσεων, η πορεία του κλάδου προς την κυριαρχία στην παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση δείχνει πιο αβέβαιη από ποτέ.
Η Maersk αποχωρεί από την υπεράκτια αιολική ενέργεια καθώς καταρρέει η ναυτιλιακή της δραστηριότητα
Η ακύρωση της σύμβασης μεταξύ της Maersk Offshore Wind και της Seatrium για την κατασκευή σκάφους εγκατάστασης ανεμογεννητριών ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη συνολικής αποχώρησης της ναυτιλιακής από τον τομέα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας – γεγονός που αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη η θεαματική πτώση του βασικού της πυλώνα, της μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters νωρίτερα μέσα στον Οκτώβριο, τα ναύλα στη διαδρομή Σαγκάη – Λος Άντζελες έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 60%, με την εταιρεία να αμείβεται λιγότερα από 2.200 δολάρια ανά κοντέινερ – επίπεδο κάτω από το όριο βιωσιμότητας.
Οι εξελίξεις αυτές ενδέχεται να σηματοδοτούν στρατηγική στροφή ή συρρίκνωση της Maersk, όχι μόνο στον παραδοσιακό της τομέα αλλά και στις νέες επενδύσεις στην καθαρή ενέργεια. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, ο υπεράκτιος αιολικός τομέας αντιμετωπίζει σοβαρά πολιτικά εμπόδια, τα οποία τον καθιστούν πιο ευάλωτο σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές αγορές. Η νέα διοίκηση Τραμπ ακύρωσε χρηματοδότηση ύψους περίπου 679 εκατομμυρίων δολαρίων για υπεράκτια αιολικά έργα, επιβραδύνοντας ουσιαστικά την ανάπτυξη ενός τομέα που βρισκόταν ακόμα σε αρχικά στάδια ωρίμανσης.
Αντίθετα, η Ευρώπη συνεχίζει να διατηρεί τον ηγετικό της ρόλο στον τομέα. Σύμφωνα με την WindEurope, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2025 εγκαταστάθηκαν συνολικά 6,8 GW νέας αιολικής ισχύος στην ήπειρο – εκ των οποίων τα 6 GW προήλθαν από χερσαία έργα και τα 0,7 GW από υπεράκτια. Η Ευρώπη παραμένει η μεγαλύτερη υπεράκτια αγορά αιολικής ενέργειας παγκοσμίως, κατέχοντας το 92% της παγκόσμιας αγοράς πλωτών υπεράκτιων ανεμογεννητριών.
Ωστόσο, η ταχύτερη ανάπτυξη καταγράφεται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, η οποία προβλέπεται να επεκτείνεται με ετήσιο ρυθμό (CAGR) 156% έως το 2030, καθιστώντας την τον ανερχόμενο παγκόσμιο πόλο έλξης για επενδύσεις στην υπεράκτια αιολική ενέργεια. Μέσα σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικών πιέσεων, οικονομικών αβεβαιοτήτων και ενεργειακής μετάβασης, η γεωγραφική ισορροπία δυνάμεων στον κλάδο μεταβάλλεται δυναμικά.
www.worldenergynews.gr
