Πολλαπλές πηγές αναφέρουν ότι η Exxon μελετά ενεργά επιλογές για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων της Lukoil στο Καζακστάν, όπου οι δύο εταιρείες συνυπάρχουν ήδη με τον ρωσικό όμιλο στα έργα Karachaganak και Tengiz
Η Exxon στρέφει πλέον το βλέμμα της στο ίδιο «λάφυρο» που εξετάζει και η Chevron: τμήματα του παγκόσμιου χαρτοφυλακίου της Lukoil, τα οποία βγαίνουν ξαφνικά στο σφυρί μετά τη χαλάρωση των αμερικανικών περιορισμών στη ρωσική εταιρεία.
Πολλαπλές πηγές αναφέρουν ότι η Exxon μελετά ενεργά επιλογές για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων της Lukoil στο Καζακστάν, όπου οι δύο εταιρείες συνυπάρχουν ήδη με τον ρωσικό όμιλο στα έργα Karachaganak και Tengiz. Η Chevron, εταίρος και στα δύο κοιτάσματα, έχει ξεκινήσει εδώ και μία εβδομάδα τη δική της διαδικασία αποτίμησης, μετά την κίνηση του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών που άνοιξε «χαραμάδα» στις διαπραγματεύσεις.
Η αλλαγή είναι σαφής: το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών χορήγησε μια βραχύβια άδεια — με ισχύ έως τις 13 Δεκεμβρίου — που επιτρέπει σε εταιρείες να ξεκινήσουν συνομιλίες με τη Lukoil. Δεν πρόκειται για πράσινο φως ολοκλήρωσης συμφωνιών, αλλά αρκεί για να προκαλέσει μια παγκόσμια εμπορική αναταραχή. Μέσα σε λίγες ημέρες, ο κατάλογος των ενδιαφερομένων περιλαμβάνει πλέον την Exxon, τη Chevron, την Carlyle, την ADNOC και αρκετούς ευρωπαϊκούς ομίλους που προσπαθούν να κατανοήσουν ποια περιουσιακά στοιχεία μπορούν να αποκτήσουν χωρίς να παραβιάσουν τους κανόνες συμμόρφωσης.
Για την Exxon, ο πιο ελκυστικός στόχος είναι το West Qurna 2 στο Ιράκ, το «κόσμημα του στέμματος» της Lukoil και ένα από τα μεγαλύτερα ανεπτυξιακά πετρελαϊκά κοιτάσματα στον κόσμο. Η Exxon πέρασε χρόνια λειτουργώντας το γειτονικό West Qurna 1 πριν αποχωρήσει πέρυσι· η είσοδός της στη θέση της Lukoil θα αποτελούσε γεωπολιτικό μήνυμα και τεχνικά ταιριαστή επιλογή. Θα ήταν επίσης η πιο σημαντική αμερικανική κίνηση στον upstream κλάδο του Ιράκ εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Το διεθνές αποτύπωμα της Lukoil είναι εκτεταμένο: τρία ευρωπαϊκά διυλιστήρια, δίκτυα λιανικής καυσίμων σε ΕΕ και ΗΠΑ, καθώς και συμμετοχές σε upstream έργα στο Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Μεξικό, τη Γκάνα, την Αίγυπτο και τη Νιγηρία. Συνολικά, τα μη ρωσικά περιουσιακά στοιχεία της παράγουν περίπου το 0,5% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου — ένα σχετικά μικρό ποσοστό, αλλά εγκατεστημένο ακριβώς σε περιοχές που οι δυτικές εταιρείες επιδιώκουν να εδραιωθούν όταν οι ρωσικοί ανταγωνιστές αναγκάζονται σε υποχώρηση.
Το ευρύτερο πλαίσιο έχει σημασία. Η Chevron εξετάζει τις ίδιες ευκαιρίες υπό το πρίσμα των εξελισσόμενων κυρώσεων, των μεταβατικών αδειών λειτουργίας και των δυσάρεστων μαθημάτων από την αποτυχημένη προσφορά των 22 δισ. δολαρίων της Gunvor, η οποία κατέρρευσε μόλις οι αμερικανικές αρχές χαρακτήρισαν τον trader «πληρεξούσιο του Κρεμλίνου». Οι private equity όμιλοι όπως η Carlyle περιορίζουν το ενδιαφέρον τους σε περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να απορροφήσουν χωρίς μακρόχρονη αδειοδοτική ταλαιπωρία.
Πολλαπλές πηγές αναφέρουν ότι η Exxon μελετά ενεργά επιλογές για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων της Lukoil στο Καζακστάν, όπου οι δύο εταιρείες συνυπάρχουν ήδη με τον ρωσικό όμιλο στα έργα Karachaganak και Tengiz. Η Chevron, εταίρος και στα δύο κοιτάσματα, έχει ξεκινήσει εδώ και μία εβδομάδα τη δική της διαδικασία αποτίμησης, μετά την κίνηση του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών που άνοιξε «χαραμάδα» στις διαπραγματεύσεις.
Η αλλαγή είναι σαφής: το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών χορήγησε μια βραχύβια άδεια — με ισχύ έως τις 13 Δεκεμβρίου — που επιτρέπει σε εταιρείες να ξεκινήσουν συνομιλίες με τη Lukoil. Δεν πρόκειται για πράσινο φως ολοκλήρωσης συμφωνιών, αλλά αρκεί για να προκαλέσει μια παγκόσμια εμπορική αναταραχή. Μέσα σε λίγες ημέρες, ο κατάλογος των ενδιαφερομένων περιλαμβάνει πλέον την Exxon, τη Chevron, την Carlyle, την ADNOC και αρκετούς ευρωπαϊκούς ομίλους που προσπαθούν να κατανοήσουν ποια περιουσιακά στοιχεία μπορούν να αποκτήσουν χωρίς να παραβιάσουν τους κανόνες συμμόρφωσης.
Για την Exxon, ο πιο ελκυστικός στόχος είναι το West Qurna 2 στο Ιράκ, το «κόσμημα του στέμματος» της Lukoil και ένα από τα μεγαλύτερα ανεπτυξιακά πετρελαϊκά κοιτάσματα στον κόσμο. Η Exxon πέρασε χρόνια λειτουργώντας το γειτονικό West Qurna 1 πριν αποχωρήσει πέρυσι· η είσοδός της στη θέση της Lukoil θα αποτελούσε γεωπολιτικό μήνυμα και τεχνικά ταιριαστή επιλογή. Θα ήταν επίσης η πιο σημαντική αμερικανική κίνηση στον upstream κλάδο του Ιράκ εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Το διεθνές αποτύπωμα της Lukoil είναι εκτεταμένο: τρία ευρωπαϊκά διυλιστήρια, δίκτυα λιανικής καυσίμων σε ΕΕ και ΗΠΑ, καθώς και συμμετοχές σε upstream έργα στο Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Μεξικό, τη Γκάνα, την Αίγυπτο και τη Νιγηρία. Συνολικά, τα μη ρωσικά περιουσιακά στοιχεία της παράγουν περίπου το 0,5% της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου — ένα σχετικά μικρό ποσοστό, αλλά εγκατεστημένο ακριβώς σε περιοχές που οι δυτικές εταιρείες επιδιώκουν να εδραιωθούν όταν οι ρωσικοί ανταγωνιστές αναγκάζονται σε υποχώρηση.
Το ευρύτερο πλαίσιο έχει σημασία. Η Chevron εξετάζει τις ίδιες ευκαιρίες υπό το πρίσμα των εξελισσόμενων κυρώσεων, των μεταβατικών αδειών λειτουργίας και των δυσάρεστων μαθημάτων από την αποτυχημένη προσφορά των 22 δισ. δολαρίων της Gunvor, η οποία κατέρρευσε μόλις οι αμερικανικές αρχές χαρακτήρισαν τον trader «πληρεξούσιο του Κρεμλίνου». Οι private equity όμιλοι όπως η Carlyle περιορίζουν το ενδιαφέρον τους σε περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να απορροφήσουν χωρίς μακρόχρονη αδειοδοτική ταλαιπωρία.
Προς το παρόν, η Exxon δεν σχολιάζει. Η προθεσμία εκπνέει σε λιγότερο από έναν μήνα, και οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου βρίσκονται ήδη μέχρι τους αγκώνες σε μία από τις πιο γεωπολιτικά φορτισμένες «εκπτώσεις γκαράζ» των τελευταίων ετών.
www.worldenergynews.gr
