Μιλώντας για την διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας αντί της αλόγιστης περαιτέρω επέκτασης της παραγωγής, τον πρώτο λόγο έχει προφανώς η αποθήκευση με την οποία θα μπορεί να συγχρονιστεί η ανανεώσιμη προσφορά με την τελική ζήτηση των καταναλωτών, γράφει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ενέργειας από Φωτοβολταϊκά
Η ραγδαία επέκταση της εγκατεστημένης ισχύος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει στην υπερκάλυψη της ζήτησης σε σημαντικά χρονικά διαστήματα του πραγματικού χρόνου.
Αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής είναι η εμφάνιση του φαινομένου των περικοπών της πράσινης ενέργειας όταν δεν υπάρχει ζήτηση για να καταναλωθεί, φαινόμενο που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας αν η ισχύς των φωτοβολταϊκών φθάσει το 2030 στα 19 GW αντί για 13.5 GW που προβλέπει το ΕΣΕΚ, οι περικοπές στα έργα που δεν έχουν προτεραιότητα κατανομής ακόμα και υπό συνθήκες τέλειας και πλήρους αποθήκευσης θα υπερβαίνουν το 25% σε ετήσια βάση.
Απαιτείται συνεπώς να μπει άμεσα φρένο στην αλόγιστη επέκταση της εγκατεστημένης ισχύος των ανανεώσιμων, ούτως ώστε να δύναται η αποθήκευση ταυτοχρονίζοντας μια αντιστοιχούσα στην ζήτηση προσφορά, να κρατηθούν οι περικοπές κάτω του 10%.
Η αύξηση των περικοπών άνω του επιπέδου αυτού δεν θα είναι προς όφελος ούτε των επενδυτών ούτε και των καταναλωτών και εν τέλει θα αυξήσει το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής.
Νομοτελειακά, τα stranded assets ιδίως μέσω των καθετοποιημένων παικτών θα καταλήξουν να επιβαρύνουν τα τιμολόγια της λιανικής, αφού θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποσβεστούν.
Σήμερα, ένεκα των ανανεώσιμων, το μέσο κόστος ηλεκτροπαραγωγής συγκρατείται στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα.
Αναλυτικότερα, με τα 16 GW ανανεώσιμων που λειτουργούν στη χώρα, πέραν των μεγάλων υδροηλεκτρικών της ΔΕΗ, το μεσοσταθμικό κόστος αποζημίωσής όλων των ΑΠΕ ανέρχεται στα 10.7 λεπτά/kWh.
Εάν από το ποσό αυτό αφαιρεθεί το ΕΤΜΕΑΡ που χρεώνεται διακριτά στους καταναλωτές, το καθαρό ποσό που απομένει να καλυφθεί από το ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών της Προμήθειας για τις ΑΠΕ ανέρχεται στα μόλις 8.3 λεπτά την kWh.
Την ίδια στιγμή, ένεκα του ακριβού και εισαγόμενου φυσικού αερίου, οι χρεώσεις στο ανταγωνιστικό σκέλος των πράσινων τιμολογίων των Προμηθευτών προς τους καταναλωτές ασθμαίνουν να κρατηθούν κάτω από τα 15 λεπτά την κιλοβατώρα.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν όλοι εύκολα τι θα συνέβαινε αν σήμερα το σύστημα δεν τροφοδοτείτο κατά 51% από τις ΑΠΕ.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, εκτιμούμε πως στον ανταγωνισμό των εταιρειών λιανικής υφίστανται ακόμη σημαντικά περιθώρια βελτίωσης των τιμών προς τα κάτω στα πράσινα τιμολόγια, ένεκα του μεγάλου περιθωρίου μικτού κέρδους που απολαμβάνουν.
Μιλώντας για την διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας αντί της αλόγιστης περαιτέρω επέκτασης της παραγωγής, τον πρώτο λόγο έχει προφανώς η αποθήκευση με την οποία θα μπορεί να συγχρονιστεί η ανανεώσιμη προσφορά με την τελική ζήτηση των καταναλωτών.
Βεβαίως για να μπορέσει η αποθήκευση να επιτελέσει το ρόλο που της αναλογεί, είναι σημαντικό η κατάσταση με την υπερδυναμικότητα της παραγωγής να μην ξεφύγει περαιτέρω, διότι σε μια τέτοια περίπτωση την τελική ρύθμιση εν τέλει θα την έχουν κατά μείζονα ρόλο οι περικοπές.
Με απλούστερα λόγια αν η δυναμικότητα παραγωγής φθάσει σε επίπεδα που να υπερκαλύπτει τη ζήτηση σε όρους ενέργειας ετησίως, καμία αποθήκευση δεν θα μπορεί να αμβλύνει πλέον το πρόβλημα και εκεί ακριβώς ερείδεται η ανησυχητική μας πρόβλεψή για τουλάχιστον 25% περικοπές το 2030 αν τα φωτοβολταϊκά φθάσουν τα 19 GW.
Ας υπογραμμιστεί πώς στην εγκατεστημένη ισχύ των ΑΠΕ προσμετρώνται και εξίσου απειλούνται με οδυνηρές περικοπές και τα συστήματα αυτοπαραγωγής, αφού διασυνδέονται στο δίκτυο. Ιδίως μάλιστα σε ότι αφορά τα νέα σχήματα net-billing και virtual net-billing η βιωσιμότητα τους απειλείται και από τις μηδενικές και αρνητικές χονδρεμπορικές τιμές με τις οποίες θα αποζημιώνεται η εγχεόμενη περίσσεια ενέργειας που στέλνουν στο δίκτυο τα μεσημέρια.
Διαβάζοντας το τελευταίο διάστημα δημοσιεύματα στον τύπο για την νέα τάση με φωτοβολταϊκά στα μπαλκόνια των σπιτιών, αν τούτο επιτραπεί στην χώρα μας, δεν θα υπάρχει πλέον επιστροφή και λύση στο πρόβλημα της υπερδυναμικότητας, δεδομένου ότι τα συστήματα αυτά λόγω του πολύ μικρού μεγέθους τους θα στερούνται παντελώς κάθε ελέγχου της λειτουργίας τους από τον διαχειριστή του δικτύου.
Ωστόσο, επειδή θα πρόκειται στον πληθυσμό τους για χιλιάδες, όλα μαζί θα απειλήσουν σοβαρά την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος.
Για να το πούμε πιο γλαφυρά, τα μπλακ-άουτ από υπερτάσεις του δικτύου τα μεσημέρια θα είναι εν τέλει αυτά που θα κάνουν με καταστροφικό για την οικονομία και την κοινωνία τρόπο τη ρύθμιση του συστήματος. Νομίζουμε κανείς δεν θέλει να ζήσει τέτοιες καταστάσεις.
Οπότε επιστρέφοντας στα θεμελιώδη της οικονομίας, ας υπογραμμίσουμε πώς η ηλεκτρική ενέργεια και η παραγωγή της οπωσδήποτε δεν χωρεί να γίνουν αυτοσκοπός για κάθε πολίτη.
www.worldenergynews.gr
Αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής είναι η εμφάνιση του φαινομένου των περικοπών της πράσινης ενέργειας όταν δεν υπάρχει ζήτηση για να καταναλωθεί, φαινόμενο που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας αν η ισχύς των φωτοβολταϊκών φθάσει το 2030 στα 19 GW αντί για 13.5 GW που προβλέπει το ΕΣΕΚ, οι περικοπές στα έργα που δεν έχουν προτεραιότητα κατανομής ακόμα και υπό συνθήκες τέλειας και πλήρους αποθήκευσης θα υπερβαίνουν το 25% σε ετήσια βάση.
Απαιτείται συνεπώς να μπει άμεσα φρένο στην αλόγιστη επέκταση της εγκατεστημένης ισχύος των ανανεώσιμων, ούτως ώστε να δύναται η αποθήκευση ταυτοχρονίζοντας μια αντιστοιχούσα στην ζήτηση προσφορά, να κρατηθούν οι περικοπές κάτω του 10%.
Η αύξηση των περικοπών άνω του επιπέδου αυτού δεν θα είναι προς όφελος ούτε των επενδυτών ούτε και των καταναλωτών και εν τέλει θα αυξήσει το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής.
Νομοτελειακά, τα stranded assets ιδίως μέσω των καθετοποιημένων παικτών θα καταλήξουν να επιβαρύνουν τα τιμολόγια της λιανικής, αφού θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αποσβεστούν.
Σήμερα, ένεκα των ανανεώσιμων, το μέσο κόστος ηλεκτροπαραγωγής συγκρατείται στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα.
Αναλυτικότερα, με τα 16 GW ανανεώσιμων που λειτουργούν στη χώρα, πέραν των μεγάλων υδροηλεκτρικών της ΔΕΗ, το μεσοσταθμικό κόστος αποζημίωσής όλων των ΑΠΕ ανέρχεται στα 10.7 λεπτά/kWh.
Εάν από το ποσό αυτό αφαιρεθεί το ΕΤΜΕΑΡ που χρεώνεται διακριτά στους καταναλωτές, το καθαρό ποσό που απομένει να καλυφθεί από το ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών της Προμήθειας για τις ΑΠΕ ανέρχεται στα μόλις 8.3 λεπτά την kWh.
Την ίδια στιγμή, ένεκα του ακριβού και εισαγόμενου φυσικού αερίου, οι χρεώσεις στο ανταγωνιστικό σκέλος των πράσινων τιμολογίων των Προμηθευτών προς τους καταναλωτές ασθμαίνουν να κρατηθούν κάτω από τα 15 λεπτά την κιλοβατώρα.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν όλοι εύκολα τι θα συνέβαινε αν σήμερα το σύστημα δεν τροφοδοτείτο κατά 51% από τις ΑΠΕ.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, εκτιμούμε πως στον ανταγωνισμό των εταιρειών λιανικής υφίστανται ακόμη σημαντικά περιθώρια βελτίωσης των τιμών προς τα κάτω στα πράσινα τιμολόγια, ένεκα του μεγάλου περιθωρίου μικτού κέρδους που απολαμβάνουν.
Μιλώντας για την διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας αντί της αλόγιστης περαιτέρω επέκτασης της παραγωγής, τον πρώτο λόγο έχει προφανώς η αποθήκευση με την οποία θα μπορεί να συγχρονιστεί η ανανεώσιμη προσφορά με την τελική ζήτηση των καταναλωτών.
Βεβαίως για να μπορέσει η αποθήκευση να επιτελέσει το ρόλο που της αναλογεί, είναι σημαντικό η κατάσταση με την υπερδυναμικότητα της παραγωγής να μην ξεφύγει περαιτέρω, διότι σε μια τέτοια περίπτωση την τελική ρύθμιση εν τέλει θα την έχουν κατά μείζονα ρόλο οι περικοπές.
Με απλούστερα λόγια αν η δυναμικότητα παραγωγής φθάσει σε επίπεδα που να υπερκαλύπτει τη ζήτηση σε όρους ενέργειας ετησίως, καμία αποθήκευση δεν θα μπορεί να αμβλύνει πλέον το πρόβλημα και εκεί ακριβώς ερείδεται η ανησυχητική μας πρόβλεψή για τουλάχιστον 25% περικοπές το 2030 αν τα φωτοβολταϊκά φθάσουν τα 19 GW.
Ας υπογραμμιστεί πώς στην εγκατεστημένη ισχύ των ΑΠΕ προσμετρώνται και εξίσου απειλούνται με οδυνηρές περικοπές και τα συστήματα αυτοπαραγωγής, αφού διασυνδέονται στο δίκτυο. Ιδίως μάλιστα σε ότι αφορά τα νέα σχήματα net-billing και virtual net-billing η βιωσιμότητα τους απειλείται και από τις μηδενικές και αρνητικές χονδρεμπορικές τιμές με τις οποίες θα αποζημιώνεται η εγχεόμενη περίσσεια ενέργειας που στέλνουν στο δίκτυο τα μεσημέρια.
Διαβάζοντας το τελευταίο διάστημα δημοσιεύματα στον τύπο για την νέα τάση με φωτοβολταϊκά στα μπαλκόνια των σπιτιών, αν τούτο επιτραπεί στην χώρα μας, δεν θα υπάρχει πλέον επιστροφή και λύση στο πρόβλημα της υπερδυναμικότητας, δεδομένου ότι τα συστήματα αυτά λόγω του πολύ μικρού μεγέθους τους θα στερούνται παντελώς κάθε ελέγχου της λειτουργίας τους από τον διαχειριστή του δικτύου.
Ωστόσο, επειδή θα πρόκειται στον πληθυσμό τους για χιλιάδες, όλα μαζί θα απειλήσουν σοβαρά την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος.
Για να το πούμε πιο γλαφυρά, τα μπλακ-άουτ από υπερτάσεις του δικτύου τα μεσημέρια θα είναι εν τέλει αυτά που θα κάνουν με καταστροφικό για την οικονομία και την κοινωνία τρόπο τη ρύθμιση του συστήματος. Νομίζουμε κανείς δεν θέλει να ζήσει τέτοιες καταστάσεις.
Οπότε επιστρέφοντας στα θεμελιώδη της οικονομίας, ας υπογραμμίσουμε πώς η ηλεκτρική ενέργεια και η παραγωγή της οπωσδήποτε δεν χωρεί να γίνουν αυτοσκοπός για κάθε πολίτη.
www.worldenergynews.gr
ΧΟΡΗΓΟΙ
