H Woodside και δυο ιαπωνικές εταιρείες υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας (MoU) με στόχο την εγκαθίδρυση μιας πλήρους αλυσίδας εφοδιασμού, βάσει της οποίας υγρό υδρογόνο που θα παραχθεί από το προτεινόμενο έργο H2Perth της Woodside στη Δυτική Αυστραλία θα μεταφέρεται με ειδικά δεξαμενόπλοια σε υποδομές υποδοχής στην Ιαπωνία
Η αυστραλιανή ενεργειακή Woodside Energy ανακοίνωσε τη συνεργασία της με τις ιαπωνικές Japan Suiso Energy και The Kansai Electric Power Co. (KEPCO) για την ανάπτυξη εφοδιαστικής αλυσίδας υγρού υδρογόνου μεταξύ Αυστραλίας και Ιαπωνίας, σύμφωνα με δήλωση που έγινε σήμερα (25/9).
Οι τρεις πλευρές υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας (MoU) με στόχο την εγκαθίδρυση μιας πλήρους αλυσίδας εφοδιασμού, βάσει της οποίας υγρό υδρογόνο που θα παραχθεί από το προτεινόμενο έργο H2Perth της Woodside στη Δυτική Αυστραλία θα μεταφέρεται με ειδικά δεξαμενόπλοια σε υποδομές υποδοχής στην Ιαπωνία.
Το H2Perth σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στις βιομηχανικές ζώνες Rockingham και Kwinana, στην Περθ.
Η εγκατάσταση θα παράγει υγρό υδρογόνο μέσω μετατροπής φυσικού αερίου, με πρόθεση την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τα Στάδια 1 και 2 (Scope 1 & 2) από την έναρξη λειτουργίας, χάρη στη χρήση τεχνολογίας δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS).
Ωστόσο, η ίδια η Woodside αναγνωρίζει ότι το έργο CCS εξαρτάται από περαιτέρω τεχνικές αξιολογήσεις, εμπορικές συμφωνίες και εγκρίσεις από τις ρυθμιστικές αρχές.
Η επιλογή του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με CCS ως τεχνολογική λύση υποδηλώνει ότι οι διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί συνεχίζουν να θεωρούν αυτόν τον δρόμο ως βιώσιμη προσέγγιση για την παραγωγή υδρογόνου με χαμηλές εκπομπές.
Χάνει έδαφος το πράσινο υδρογόνο;
Την ίδια ώρα, το αφήγημα του «πράσινου» υδρογόνου, που παράγεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές, δείχνει να χάνει τη δυναμική του.
Οι νεοφυείς επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν αυξανόμενα κόστη και ασάφεια στη ζήτηση, ενώ ενεργειακοί όμιλοι αποχωρούν από μεγάλα project πολλών δισεκατομμυρίων, επανεστιάζοντας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Παρά τις υποσχέσεις για μηδενικές εκπομπές και την καθαρή παραγωγή, το «πράσινο» υδρογόνο εξακολουθεί να παραμένει ακριβό και απαιτεί σημαντικές επιδοτήσεις και κρατική στήριξη για να καταστεί εμπορικά βιώσιμο.
Οι ανερχόμενες τιμές και η αβεβαιότητα γύρω από το κανονιστικό πλαίσιο και τη ζήτηση καθιστούν πιο δύσκολη την ανάπτυξη έργων χαμηλών εκπομπών υδρογόνου.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA) για το Υδρογόνο, η παγκόσμια παραγωγή «καθαρού» υδρογόνου έως το 2030 ενδέχεται να υπολείπεται κατά 25% σε σχέση με τις προβλέψεις που είχαν γίνει μόλις έναν χρόνο πριν.
www.worldenergynews.gr
Οι τρεις πλευρές υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας (MoU) με στόχο την εγκαθίδρυση μιας πλήρους αλυσίδας εφοδιασμού, βάσει της οποίας υγρό υδρογόνο που θα παραχθεί από το προτεινόμενο έργο H2Perth της Woodside στη Δυτική Αυστραλία θα μεταφέρεται με ειδικά δεξαμενόπλοια σε υποδομές υποδοχής στην Ιαπωνία.
Το H2Perth σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στις βιομηχανικές ζώνες Rockingham και Kwinana, στην Περθ.
Η εγκατάσταση θα παράγει υγρό υδρογόνο μέσω μετατροπής φυσικού αερίου, με πρόθεση την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τα Στάδια 1 και 2 (Scope 1 & 2) από την έναρξη λειτουργίας, χάρη στη χρήση τεχνολογίας δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS).
Ωστόσο, η ίδια η Woodside αναγνωρίζει ότι το έργο CCS εξαρτάται από περαιτέρω τεχνικές αξιολογήσεις, εμπορικές συμφωνίες και εγκρίσεις από τις ρυθμιστικές αρχές.
Η επιλογή του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με CCS ως τεχνολογική λύση υποδηλώνει ότι οι διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί συνεχίζουν να θεωρούν αυτόν τον δρόμο ως βιώσιμη προσέγγιση για την παραγωγή υδρογόνου με χαμηλές εκπομπές.
Χάνει έδαφος το πράσινο υδρογόνο;
Την ίδια ώρα, το αφήγημα του «πράσινου» υδρογόνου, που παράγεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές, δείχνει να χάνει τη δυναμική του.
Οι νεοφυείς επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν αυξανόμενα κόστη και ασάφεια στη ζήτηση, ενώ ενεργειακοί όμιλοι αποχωρούν από μεγάλα project πολλών δισεκατομμυρίων, επανεστιάζοντας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Παρά τις υποσχέσεις για μηδενικές εκπομπές και την καθαρή παραγωγή, το «πράσινο» υδρογόνο εξακολουθεί να παραμένει ακριβό και απαιτεί σημαντικές επιδοτήσεις και κρατική στήριξη για να καταστεί εμπορικά βιώσιμο.
Οι ανερχόμενες τιμές και η αβεβαιότητα γύρω από το κανονιστικό πλαίσιο και τη ζήτηση καθιστούν πιο δύσκολη την ανάπτυξη έργων χαμηλών εκπομπών υδρογόνου.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA) για το Υδρογόνο, η παγκόσμια παραγωγή «καθαρού» υδρογόνου έως το 2030 ενδέχεται να υπολείπεται κατά 25% σε σχέση με τις προβλέψεις που είχαν γίνει μόλις έναν χρόνο πριν.
www.worldenergynews.gr
