Διπλωματία υψηλού επιπέδου από τον Erdogan - O Τούρκος πρόεδρος εκτιμά ότι η υπόθεση των F-35 παραμένει εξαιρετικά παρακινδυνευμένη ανεξαρτήτως των άριστων προσωπικών σχέσεών του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Trump
Η στρατηγική απόφαση της Τουρκίας να προχωρήσει για πρώτη φορά τα τελευταία 75 χρόνια της ιστορίας της στην αγορά ενός τύπου μαχητικού αεροσκάφους που δεν έχει κατασκευαστεί στις ΗΠΑ, του Eurofighter Typhoon, συνιστά μια εξέλιξη η οποία πέρα από την αμιγώς στρατιωτική και βιομηχανική διάσταση, έχει πολύ σοβαρές διπλωματικές προεκτάσεις.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, επιλέγοντας ένα αεροσκάφος το οποίο αποτελεί προϊόν κοινοπραξίας των αμυντικών βιομηχανιών τεσσάρων χωρών (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία), ουσιαστικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχωρεί σε μια λύση που δεν έχει αμερικανικό χρώμα, καθώς αφενός επιθυμεί να έχει εξασφαλισμένη την πρόσβαση σε υψηλή τεχνολογία, αφετέρου διότι ενδεχομένως εκτιμά ότι η υπόθεση των F-35 παραμένει εξαιρετικά παρακινδυνευμένη ανεξαρτήτως των άριστων προσωπικών σχέσεών του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Η συμφωνία αγοράς 20 Eurofighter ύψους 8 δισ. βρετανικών λιρών (περίπου 9,2 δισ. ευρώ) ανακοινώθηκε από τον κ. Ερντογάν και τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου, Κιρ Στάρμερ, το αεροσκάφος του οποίου πέταξε από το Λονδίνο προς την Άγκυρα συνοδευόμενο από δύο αεροσκάφη αυτού του τύπου της Βασιλικής Αεροπορίας, αλλά αύριο το πρωί στην Τουρκία θα βρεθεί και ο καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς.
Δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι η αλλαγή κυβέρνησης στη Γερμανία ήταν εκείνη που οδήγησε στην άρση του βέτο που έθετε η καγκελαρία υπό τον Ολαφ Σολτς, τον σοσιαλδημοκράτη προκάτοχο του κ. Μερτς.
Οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν την ενίσχυση των σχέσεων με την Τουρκία
Από την πλευρά της Άγκυρας, η πιο στρατηγική επαφή με τους Ευρωπαίους προφανώς περνάει μέσα από τα διάφορα έργα της ευρωπαϊκής άμυνας, ενώ και για την πλευρά πολλών Ευρωπαίων η συμμετοχή της χώρας που διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ αλλά και μια διαρκώς αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία θεωρείται απολύτως απαραίτητη στην προσπάθεια επανεξοπλισμού, στην οποία έχουν αποδυθεί κυρίως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Στη συμφωνία φαίνεται ότι συμπεριλαμβάνονται και όπλα, τα οποία στην περίπτωση των Eurofighter κατασκευάζονται από το κονσόρτσιουμ της MBDA, όπου πέρα από τις τέσσερις χώρες που αναπτύσσουν το αεροσκάφος, κομβικό ρόλο έχει η Γαλλία.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα είχε ζητήσει από τη Γαλλία να μπλοκάρει την εξαγωγή των πυραύλων Meteor (που αναπτύσσει η MBDA), σε διάφορα επίπεδα.
Επιπλέον, η Αθήνα έχει έως τώρα μια πολύ σαφή και διατυπωμένη άποψη περί των όρων που θα πρέπει να πληροί η Άγκυρα προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στα δάνεια του κανονισμού SAFE της Ε.Ε. και, κυρίως, την άρση του casus belli και την αποκήρυξη της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών».
Για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το SAFE η Αθήνα είναι σε πλήρη εναρμόνιση με το Παρίσι και τη Λευκωσία, ωστόσο όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. επιθυμούν τη στενότερη συνεργασία με την Άγκυρα, μάλιστα κάποιες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, προχωρούν σε γοργούς ρυθμούς τη διμερή συνεργασία των αμυντικών βιομηχανιών τους.
Περί των ΚΑΑΝ
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Άγκυρα αναζητεί την απαραίτητη τεχνολογία για την ανάπτυξη του εγχώριας κατασκευής αεροσκάφους τύπου ΚΑΑΝ, το οποίο δεν προχωρεί λόγω της κωλυσιεργίας των ΗΠΑ στην εξαγωγή κάποιων συστημάτων.
Μετά την ανακοίνωση για την προμήθεια των 20 νέων Eurofighter, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας συμπλήρωσε ότι ο στόχος της Άγκυρας είναι να αγγίξει τον αριθμό των 44 αεροσκαφών, με την προσθήκη ακόμη 24 μεταχειρισμένων από το Κατάρ και το Ομάν.
Η πρώτη παράδοση των μαχητικών στην Τουρκία αναμένεται το 2030.
Όμως τα πρώτα μαχητικά από το Κατάρ θα παραδοθούν τους πρώτους μήνες του 2026.
Πάντως, η αγορά των Eurofighter θεωρείται και λύση ανάγκης καθώς ο αρχικός σχεδιασμός της τουρκικής αεροπορίας προέβλεπε τη συμπαραγωγή και παραλαβή 100 αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35, τα οποία θα αντικαθιστούσαν τα παλαιότερα F-4 και κάποια από τα F-16.
Υπενθυμίζεται ότι με τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 (λόγω της αγοράς των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400) αρχικά είχε εξετασθεί ως εναλλακτική η αγορά 40 νέων F-16 και ο εκσυγχρονισμός άλλων 80 F-16 Viper. Στη συνέχεια έμειναν μόνο τα 40 νέα F-16 και η παραγωγή των ΚΑΑΝ.
Πού είναι η Ελλάδα;
Οι επίσημες ανακοινώσεις για την προμήθεια 20 αεροσκαφών τύπου Eurofighter (Typhoon) από την Τουρκία, όπως αυτές έγιναν από τον πρόεδρο της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάρμερ, ήρθαν να επιβεβαιώσουν μια διαπραγμάτευση που εξελισσόταν τα τελευταία τέσσερα χρόνια πολύ εντατικά.
Η Τουρκία, όπως φαίνεται κυρίως από το πολύ υψηλό κόστος πρόσκτησης του αεροσκάφους, πιθανότατα θα αποκτήσει την τελευταία εκδοχή του και μαζί όλα τα όπλα τα οποία μπορεί να φέρει το Eurofighter, περιλαμβανομένων των πυραύλων αέρος – αέρος Meteor αλλά και αέρος – εδάφους Brimstone, ενώ μένει να φανεί ο τύπος του Eurofighter που θα αποκτηθεί από Κατάρ και Ομάν.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα και την εξέλιξή τους στο προσεχές μέλλον, η ισορροπία δυνάμεων παραμένει υπέρ της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.).
Η Τουρκία θα αρχίσει να αποκτά από το 2030 έναν τύπο αεροσκάφους πολύ υψηλής τεχνολογίας, ωστόσο έως τότε η Π.Α. θα έχει ήδη εντάξει στον στόλο της κάποια από τα 20 F-35 που έχουν ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσονται στις ΗΠΑ (το πρώτο θα παραληφθεί το 2028), θα έχει παραλάβει το σύνολο των 82 F-16 Viper και ενδεχομένως να έχει προσθέσει κάποια ακόμη στα 24 Rafale που ήδη διαθέτει.
Επιπλέον, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα διαφανεί αν τελικά η Π.Α. θα προχωρήσει στο πρόγραμμα αναβάθμισης ακόμη 38 F-16 σε Viper (εν είδει ενίσχυσης της ΕΑΒ) ή αν θα ενεργοποιήσει την προαίρεση αγοράς ακόμη 12 F-35.
Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση η Π.Α. είναι πολύ πιθανόν σε δέκα χρόνια να διαθέτει ένα στόλο 32 F-35 (5ης γενιάς) και 36-40 Rafale (4,5ης γενιάς). Εφόσον η Τουρκία αποκτήσει τα 20 Eurofighter τελευταίας εκδοχής (Tranche 5), και ακόμη περισσότερο αν επανέλθει στο πρόγραμμα των F-35, τότε το περιβάλλον πάνω από το Αιγαίο θα αποκτήσει εντελώς νέα χαρακτηριστικά, καθώς και στις δύο πλευρές τα αεροσκάφη θα φέρουν όπλα μεγάλου βεληνεκούς και υψηλής ακριβείας, κάτι που θα καθιστά τις εικονικές αερομαχίες περίπου περιττές, καθώς θα μπορούν να ανιχνεύουν τον αντίπαλο από δεκάδες μίλια μακριά και να τον στοχεύουν, μάλιστα με μικρή πιθανότητα διαφυγής του.
Ένα από τα συγκριτικά μειονεκτήματα του Eurofighter είναι το εξαιρετικά υψηλό κόστος συντήρησης και λειτουργίας του (κόστος ανά ώρα πτήσης), το οποίο ξεπερνάει ακόμη και το –κατά γενική ομολογία– διόλου αμελητέο κόστος λειτουργίας των γαλλικών Rafale.
www.worldenergynews.gr
Σύμφωνα με την Καθημερινή, επιλέγοντας ένα αεροσκάφος το οποίο αποτελεί προϊόν κοινοπραξίας των αμυντικών βιομηχανιών τεσσάρων χωρών (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία), ουσιαστικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχωρεί σε μια λύση που δεν έχει αμερικανικό χρώμα, καθώς αφενός επιθυμεί να έχει εξασφαλισμένη την πρόσβαση σε υψηλή τεχνολογία, αφετέρου διότι ενδεχομένως εκτιμά ότι η υπόθεση των F-35 παραμένει εξαιρετικά παρακινδυνευμένη ανεξαρτήτως των άριστων προσωπικών σχέσεών του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Η συμφωνία αγοράς 20 Eurofighter ύψους 8 δισ. βρετανικών λιρών (περίπου 9,2 δισ. ευρώ) ανακοινώθηκε από τον κ. Ερντογάν και τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου, Κιρ Στάρμερ, το αεροσκάφος του οποίου πέταξε από το Λονδίνο προς την Άγκυρα συνοδευόμενο από δύο αεροσκάφη αυτού του τύπου της Βασιλικής Αεροπορίας, αλλά αύριο το πρωί στην Τουρκία θα βρεθεί και ο καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς.
Δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι η αλλαγή κυβέρνησης στη Γερμανία ήταν εκείνη που οδήγησε στην άρση του βέτο που έθετε η καγκελαρία υπό τον Ολαφ Σολτς, τον σοσιαλδημοκράτη προκάτοχο του κ. Μερτς.
Οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν την ενίσχυση των σχέσεων με την Τουρκία
Από την πλευρά της Άγκυρας, η πιο στρατηγική επαφή με τους Ευρωπαίους προφανώς περνάει μέσα από τα διάφορα έργα της ευρωπαϊκής άμυνας, ενώ και για την πλευρά πολλών Ευρωπαίων η συμμετοχή της χώρας που διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ αλλά και μια διαρκώς αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία θεωρείται απολύτως απαραίτητη στην προσπάθεια επανεξοπλισμού, στην οποία έχουν αποδυθεί κυρίως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Στη συμφωνία φαίνεται ότι συμπεριλαμβάνονται και όπλα, τα οποία στην περίπτωση των Eurofighter κατασκευάζονται από το κονσόρτσιουμ της MBDA, όπου πέρα από τις τέσσερις χώρες που αναπτύσσουν το αεροσκάφος, κομβικό ρόλο έχει η Γαλλία.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα είχε ζητήσει από τη Γαλλία να μπλοκάρει την εξαγωγή των πυραύλων Meteor (που αναπτύσσει η MBDA), σε διάφορα επίπεδα.
Επιπλέον, η Αθήνα έχει έως τώρα μια πολύ σαφή και διατυπωμένη άποψη περί των όρων που θα πρέπει να πληροί η Άγκυρα προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στα δάνεια του κανονισμού SAFE της Ε.Ε. και, κυρίως, την άρση του casus belli και την αποκήρυξη της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών».
Για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το SAFE η Αθήνα είναι σε πλήρη εναρμόνιση με το Παρίσι και τη Λευκωσία, ωστόσο όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. επιθυμούν τη στενότερη συνεργασία με την Άγκυρα, μάλιστα κάποιες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, προχωρούν σε γοργούς ρυθμούς τη διμερή συνεργασία των αμυντικών βιομηχανιών τους.
Περί των ΚΑΑΝ
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Άγκυρα αναζητεί την απαραίτητη τεχνολογία για την ανάπτυξη του εγχώριας κατασκευής αεροσκάφους τύπου ΚΑΑΝ, το οποίο δεν προχωρεί λόγω της κωλυσιεργίας των ΗΠΑ στην εξαγωγή κάποιων συστημάτων.
Μετά την ανακοίνωση για την προμήθεια των 20 νέων Eurofighter, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας συμπλήρωσε ότι ο στόχος της Άγκυρας είναι να αγγίξει τον αριθμό των 44 αεροσκαφών, με την προσθήκη ακόμη 24 μεταχειρισμένων από το Κατάρ και το Ομάν.
Η πρώτη παράδοση των μαχητικών στην Τουρκία αναμένεται το 2030.
Όμως τα πρώτα μαχητικά από το Κατάρ θα παραδοθούν τους πρώτους μήνες του 2026.
Πάντως, η αγορά των Eurofighter θεωρείται και λύση ανάγκης καθώς ο αρχικός σχεδιασμός της τουρκικής αεροπορίας προέβλεπε τη συμπαραγωγή και παραλαβή 100 αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35, τα οποία θα αντικαθιστούσαν τα παλαιότερα F-4 και κάποια από τα F-16.
Υπενθυμίζεται ότι με τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 (λόγω της αγοράς των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400) αρχικά είχε εξετασθεί ως εναλλακτική η αγορά 40 νέων F-16 και ο εκσυγχρονισμός άλλων 80 F-16 Viper. Στη συνέχεια έμειναν μόνο τα 40 νέα F-16 και η παραγωγή των ΚΑΑΝ.
Πού είναι η Ελλάδα;
Οι επίσημες ανακοινώσεις για την προμήθεια 20 αεροσκαφών τύπου Eurofighter (Typhoon) από την Τουρκία, όπως αυτές έγιναν από τον πρόεδρο της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάρμερ, ήρθαν να επιβεβαιώσουν μια διαπραγμάτευση που εξελισσόταν τα τελευταία τέσσερα χρόνια πολύ εντατικά.
Η Τουρκία, όπως φαίνεται κυρίως από το πολύ υψηλό κόστος πρόσκτησης του αεροσκάφους, πιθανότατα θα αποκτήσει την τελευταία εκδοχή του και μαζί όλα τα όπλα τα οποία μπορεί να φέρει το Eurofighter, περιλαμβανομένων των πυραύλων αέρος – αέρος Meteor αλλά και αέρος – εδάφους Brimstone, ενώ μένει να φανεί ο τύπος του Eurofighter που θα αποκτηθεί από Κατάρ και Ομάν.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα και την εξέλιξή τους στο προσεχές μέλλον, η ισορροπία δυνάμεων παραμένει υπέρ της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.).
Η Τουρκία θα αρχίσει να αποκτά από το 2030 έναν τύπο αεροσκάφους πολύ υψηλής τεχνολογίας, ωστόσο έως τότε η Π.Α. θα έχει ήδη εντάξει στον στόλο της κάποια από τα 20 F-35 που έχουν ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσονται στις ΗΠΑ (το πρώτο θα παραληφθεί το 2028), θα έχει παραλάβει το σύνολο των 82 F-16 Viper και ενδεχομένως να έχει προσθέσει κάποια ακόμη στα 24 Rafale που ήδη διαθέτει.
Επιπλέον, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα διαφανεί αν τελικά η Π.Α. θα προχωρήσει στο πρόγραμμα αναβάθμισης ακόμη 38 F-16 σε Viper (εν είδει ενίσχυσης της ΕΑΒ) ή αν θα ενεργοποιήσει την προαίρεση αγοράς ακόμη 12 F-35.
Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση η Π.Α. είναι πολύ πιθανόν σε δέκα χρόνια να διαθέτει ένα στόλο 32 F-35 (5ης γενιάς) και 36-40 Rafale (4,5ης γενιάς). Εφόσον η Τουρκία αποκτήσει τα 20 Eurofighter τελευταίας εκδοχής (Tranche 5), και ακόμη περισσότερο αν επανέλθει στο πρόγραμμα των F-35, τότε το περιβάλλον πάνω από το Αιγαίο θα αποκτήσει εντελώς νέα χαρακτηριστικά, καθώς και στις δύο πλευρές τα αεροσκάφη θα φέρουν όπλα μεγάλου βεληνεκούς και υψηλής ακριβείας, κάτι που θα καθιστά τις εικονικές αερομαχίες περίπου περιττές, καθώς θα μπορούν να ανιχνεύουν τον αντίπαλο από δεκάδες μίλια μακριά και να τον στοχεύουν, μάλιστα με μικρή πιθανότητα διαφυγής του.
Ένα από τα συγκριτικά μειονεκτήματα του Eurofighter είναι το εξαιρετικά υψηλό κόστος συντήρησης και λειτουργίας του (κόστος ανά ώρα πτήσης), το οποίο ξεπερνάει ακόμη και το –κατά γενική ομολογία– διόλου αμελητέο κόστος λειτουργίας των γαλλικών Rafale.
www.worldenergynews.gr
