Η Άγκυρα διέκοψε τη ροή πετρελαίου μέσω του αγωγού στις 25 Μαρτίου 2023, έπειτα από απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC), που την υποχρέωνε να καταβάλει 1,5 δισ. δολάρια στην ιρακινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση για μη εξουσιοδοτημένες εξαγωγές κουρδικού πετρελαίου μεταξύ 2014 και 2018
Παρά τις πρόσφατες αισιόδοξες δηλώσεις περί επανεκκίνησης των εξαγωγών πετρελαίου από την Αυτόνομη Περιοχή του Κουρδιστάν (KRG) προς την Τουρκία, η πραγματικότητα απέχει πολύ από μια άμεση επαναλειτουργία του κρίσιμου αγωγού Kirkuk-Ceyhan.
Σύμφωνα με το Oil Price, αν και η Βαγδάτη και το Ερμπίλ φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε ένα νέο πλαίσιο εξαγωγών – με 50.000 βαρέλια ημερησίως να προορίζονται για εσωτερική χρήση στο Κουρδιστάν και τα υπόλοιπα να περνούν μέσω της κρατικής SOMO – η Τουρκία, η οποία έχει τον τελικό λόγο, δεν έχει συναινέσει.
Η Άγκυρα διέκοψε τη ροή πετρελαίου μέσω του αγωγού στις 25 Μαρτίου 2023, έπειτα από απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC), που την υποχρέωνε να καταβάλει 1,5 δισ. δολάρια στην ιρακινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση για μη εξουσιοδοτημένες εξαγωγές κουρδικού πετρελαίου μεταξύ 2014 και 2018.
Η απόφαση αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα προσφυγής της Βαγδάτης για την τουρκική ανάμειξη στη διαχείριση πετρελαίου χωρίς τη συγκατάθεσή της, με το ICC να επιβεβαιώνει το δικαίωμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να έχει τον πλήρη έλεγχο των εξαγωγών από τον τερματικό σταθμό Ceyhan.
Πολιτικό το πρόβλημα
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι απλώς νομικό – είναι βαθύτατα πολιτικό. Η τουρκική κυβέρνηση βλέπει το κουρδικό πετρέλαιο όχι απλώς ως εμπόρευμα, αλλά ως στρατηγική απειλή.
Όπως σημειώνει πηγή με άμεση γνώση των ενεργειακών θεμάτων του Ιράκ, η Άγκυρα γνωρίζει ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο αποτελούν βασικό μοχλό ανεξαρτησίας για τους Κούρδους του Ιράκ.
Μια πλήρως ανεξάρτητη Κουρδική Δημοκρατία στα σύνορά της θα μπορούσε να πυροδοτήσει αντίστοιχες φιλοδοξίες στην ίδια την Τουρκία, όπου οι Κούρδοι αποτελούν περίπου το 18% του πληθυσμού.
Αυτή η γεωπολιτική ανησυχία εξηγεί γιατί η Άγκυρα αντέδρασε τόσο έντονα στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του 2017 στο Ιρακινό Κουρδιστάν και γιατί συνεχίζει να θέτει ανέφικτους όρους για την επανεκκίνηση του αγωγού – ζητώντας, για παράδειγμα, τη χρήση του στην πλήρη δυναμικότητα των 1,5 εκατ. βαρελιών ημερησίως, ποσότητα που η Ιρακινή παραγωγή αδυνατεί να εξασφαλίσει με δεδομένες τις εξαγωγικές ροές προς την Ασία.
Η ανησυχία της Τουρκίας δεν είναι απομονωμένη. Η Τεχεράνη – που έχει επίσης σημαντικό κουρδικό πληθυσμό – αντέδρασε σθεναρά στο δημοψήφισμα του 2017, καλώντας ακόμα και σε αποκλεισμό των χερσαίων συνόρων του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Το περιφερειακό μπλοκάρισμα των κουρδικών φιλοδοξιών παραμένει σε πλήρη ισχύ.
Σε αυτό το γεωπολιτικό και νομικό πλαίσιο, καθίσταται σαφές ότι καμία συμφωνία μεταξύ Ερμπίλ και Βαγδάτης δεν αρκεί για την επανεκκίνηση των ροών. Το κλειδί βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της Τουρκίας – η οποία φαίνεται πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τον ενεργειακό έλεγχο ως μοχλό άσκησης πίεσης για τη διατήρηση της περιφερειακής ισορροπίας και την αποτροπή μιας ανεξάρτητης κουρδικής κρατικής οντότητας.
Η Βαγδάτη ξεκαθαρίζει: Καμία αυτονόμηση για το Κουρδιστάν μέσω του πετρελαίου
Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Ιράκ δεν άφησε ποτέ περιθώριο παρερμηνειών ως προς τη θέση της απέναντι σε οποιαδήποτε προοπτική ουσιαστικής ανεξαρτησίας της Περιφέρειας του Κουρδιστάν.
Μετά το δημοψήφισμα του 2017, ο τότε πρωθυπουργός Χάιντερ αλ-Αμπάντι χαρακτήρισε τη διαδικασία «αντισυνταγματική» και κίνησε άμεσα σειρά μονομερών ενεργειών με στόχο τον περιορισμό της κουρδικής αυτονομίας.
Στις πρώτες του ενέργειες συμπεριλήφθηκε η ανάληψη ελέγχου των συνοριακών διελεύσεων του Κουρδιστάν με γειτονικά κράτη και η επιβολή περιορισμών στις διεθνείς πτήσεις από και προς τα αεροδρόμια του Ερμπίλ και της Σουλεϊμανίγια.
Ακολούθησε η αποστολή στρατευμάτων στην αμφισβητούμενη πετρελαιοφόρο περιοχή του Κιρκούκ, την οποία το Ιράκ θεωρεί υπό την κυριαρχία του, παρά το ότι είχε τεθεί υπό τον έλεγχο των κουρδικών δυνάμεων Πεσμεργκά από το 2014.
Η Βαγδάτη ενίσχυσε περαιτέρω την πίεση απευθύνοντας κάλεσμα προς γειτονικά και τρίτα κράτη να πάψουν να αγοράζουν κουρδικό πετρέλαιο απευθείας, και να συναλλάσσονται αποκλειστικά με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση μέσω της κρατικής εταιρείας SOMO.
Η ιρακινή κυβέρνηση είχε από τότε καταστήσει σαφές ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό μέσο για να εμποδίσει την ανεξάρτητη διακίνηση κουρδικού πετρελαίου.
Το Υπουργείο Πετρελαίου ενεργοποίησε νομικές διαδικασίες για να μπλοκάρει πλοία που μετέφεραν αργό πετρέλαιο από την Περιφέρεια του Κουρδιστάν, ακόμη και όταν αυτά είχαν ήδη φορτώσει και αναχωρήσει προς ξένους προορισμούς.
Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε εκ νέου από τον σημερινό Ιρακινό πρωθυπουργό, Μοχάμεντ αλ-Σουντανί, ο οποίος τόνισε ότι ο υπό διαμόρφωση νέος Ενιαίος Νόμος για το Πετρέλαιο θα διέπει το σύνολο της παραγωγής και των επενδύσεων στον τομέα του πετρελαίου και φυσικού αερίου σε όλη την επικράτεια του Ιράκ – συμπεριλαμβανομένης της Περιφέρειας του Κουρδιστάν.
Όπως υπογράμμισε, αυτός ο νόμος «θα αποτελέσει ισχυρό παράγοντα ενότητας για το Ιράκ».
Η ξεκάθαρη πολιτική στόχευση της Βαγδάτης είναι να διατηρήσει τον πλήρη και αδιαπραγμάτευτο έλεγχο πάνω στους υδρογονάνθρακες – όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά ως εργαλείο συγκράτησης κάθε φυγόκεντρης πολιτικής ή εθνικής φιλοδοξίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η σημερινή αντιπαράθεση για την επανεκκίνηση των εξαγωγών πετρελαίου από το Κουρδιστάν δεν είναι μια τεχνική ή εμπορική διαμάχη, αλλά η συνέχεια μιας βαθιά πολιτικής σύγκρουσης για την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εθνική ενότητα του Ιράκ.
Συμμαχία Βαγδάτης, Τεχεράνης και Άγκυρας περιορίζει δραστικά την αυτονομία του Ιρακινού Κουρδιστάν
Ένα νέο πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ Ιράκ, Τουρκίας και Ιράν διαμορφώνει πλέον τη γεωπολιτική πραγματικότητα στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν, περιορίζοντας σημαντικά την αυτονομία της και μεταφέροντας τον έλεγχο κρίσιμων τομέων απευθείας στη Βαγδάτη.
Σύμφωνα με πηγή από το ιρακινό υπουργείο Πετρελαίου, οι τρεις χώρες συμφώνησαν σε σειρά μέτρων που στόχο έχουν να αποδυναμώσουν τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), εν μέσω έντονων κατηγοριών για αφερεγγυότητα και γεωστρατηγικές διασυνδέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όπως επισημαίνει η ίδια πηγή, η Βαγδάτη θεωρεί ότι το Κουρδιστάν δεν τηρεί τις συμφωνίες για αποστολή πετρελαίου με αντάλλαγμα κρατική χρηματοδότηση, γεγονός που οδηγεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να μην επιδιώκει πλέον τέτοιες διευθετήσεις.
Παράλληλα, η Τεχεράνη αντιμετωπίζει την κουρδική ηγεσία ως προέκταση της Ουάσιγκτον και κατηγορεί το Ερμπίλ ότι διευκολύνει την κατασκοπεία κατά ιρανικών παραστρατιωτικών ομάδων. Από την πλευρά της, η Άγκυρα αντιλαμβάνεται την KRG ως μοχλό πίεσης που στηρίζεται σε κουρδικές ομάδες εντός Τουρκίας, απαιτώντας ανταλλάγματα σε επίπεδο στρατιωτικής και ενεργειακής πολιτικής.
Οι βασικοί άξονες της στρατηγικής
Η στρατηγική αυτή σύγκλιση επιβεβαιώθηκε σε υψηλού επιπέδου συναντήσεις μεταξύ των τριών κρατών τον Απρίλιο και Μάιο, με τέσσερα βασικά σημεία να προκύπτουν ως κοινή ατζέντα:
1)Έλεγχος των φυσικών πόρων: Η πλήρης αρμοδιότητα για την έκδοση αδειών εξόρυξης, την παραγωγή και τη διανομή εσόδων από πετρέλαιο και ορυκτά ανήκει εφεξής στη Βαγδάτη. Η Περιφέρεια του Κουρδιστάν δεν θα έχει δικαιοδοσία επί των φυσικών πόρων της.
2)Διαχείριση των συνόρων: Η συνοριακή πολιτική – συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών διελεύσεων – περνά αποκλειστικά υπό τον έλεγχο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Η KRG δεν θα διατηρεί κανένα ρόλο στον έλεγχο των συνόρων με Τουρκία και Ιράν.
3)Ενεργειακά κοιτάσματα και σπάνιες πρώτες ύλες: Η διαχείριση νέων ανακαλύψεων ενεργειακών πόρων και μετάλλων, όπως το λίθιο, θα πραγματοποιείται από τη Βαγδάτη, η οποία θα επανεξετάσει ακόμη και τις υφιστάμενες συμφωνίες που έχει υπογράψει η KRG.
4)Ανακατανομή πόρων: Ένα νέο πλαίσιο θα καθορίσει εκ νέου το ποσοστό συμμετοχής της Περιφέρειας στα έσοδα από πετρέλαιο και άλλους φυσικούς πόρους, βάσει απόφασης της Βαγδάτης.
Η νέα αυτή «τριμερής» αντίληψη για το μέλλον του Ιρακινού Κουρδιστάν επανακαθορίζει τη θέση του στον χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Το μήνυμα είναι σαφές: η εποχή των μονομερών ενεργειών του Ερμπίλ με επίκληση ημιαυτόνομης διοίκησης φτάνει στο τέλος της.
Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής δείχνουν έτοιμες να περιορίσουν οριστικά τις φιλοδοξίες ανεξαρτησίας των Κούρδων, με εργαλεία την ενέργεια, τη διπλωματία και – δυνητικά – τη στρατιωτική πίεση.
www.worldenergynews.gr
Σύμφωνα με το Oil Price, αν και η Βαγδάτη και το Ερμπίλ φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε ένα νέο πλαίσιο εξαγωγών – με 50.000 βαρέλια ημερησίως να προορίζονται για εσωτερική χρήση στο Κουρδιστάν και τα υπόλοιπα να περνούν μέσω της κρατικής SOMO – η Τουρκία, η οποία έχει τον τελικό λόγο, δεν έχει συναινέσει.
Η Άγκυρα διέκοψε τη ροή πετρελαίου μέσω του αγωγού στις 25 Μαρτίου 2023, έπειτα από απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC), που την υποχρέωνε να καταβάλει 1,5 δισ. δολάρια στην ιρακινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση για μη εξουσιοδοτημένες εξαγωγές κουρδικού πετρελαίου μεταξύ 2014 και 2018.
Η απόφαση αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα προσφυγής της Βαγδάτης για την τουρκική ανάμειξη στη διαχείριση πετρελαίου χωρίς τη συγκατάθεσή της, με το ICC να επιβεβαιώνει το δικαίωμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να έχει τον πλήρη έλεγχο των εξαγωγών από τον τερματικό σταθμό Ceyhan.
Πολιτικό το πρόβλημα
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι απλώς νομικό – είναι βαθύτατα πολιτικό. Η τουρκική κυβέρνηση βλέπει το κουρδικό πετρέλαιο όχι απλώς ως εμπόρευμα, αλλά ως στρατηγική απειλή.
Όπως σημειώνει πηγή με άμεση γνώση των ενεργειακών θεμάτων του Ιράκ, η Άγκυρα γνωρίζει ότι τα έσοδα από το πετρέλαιο αποτελούν βασικό μοχλό ανεξαρτησίας για τους Κούρδους του Ιράκ.
Μια πλήρως ανεξάρτητη Κουρδική Δημοκρατία στα σύνορά της θα μπορούσε να πυροδοτήσει αντίστοιχες φιλοδοξίες στην ίδια την Τουρκία, όπου οι Κούρδοι αποτελούν περίπου το 18% του πληθυσμού.
Αυτή η γεωπολιτική ανησυχία εξηγεί γιατί η Άγκυρα αντέδρασε τόσο έντονα στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του 2017 στο Ιρακινό Κουρδιστάν και γιατί συνεχίζει να θέτει ανέφικτους όρους για την επανεκκίνηση του αγωγού – ζητώντας, για παράδειγμα, τη χρήση του στην πλήρη δυναμικότητα των 1,5 εκατ. βαρελιών ημερησίως, ποσότητα που η Ιρακινή παραγωγή αδυνατεί να εξασφαλίσει με δεδομένες τις εξαγωγικές ροές προς την Ασία.
Η ανησυχία της Τουρκίας δεν είναι απομονωμένη. Η Τεχεράνη – που έχει επίσης σημαντικό κουρδικό πληθυσμό – αντέδρασε σθεναρά στο δημοψήφισμα του 2017, καλώντας ακόμα και σε αποκλεισμό των χερσαίων συνόρων του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Το περιφερειακό μπλοκάρισμα των κουρδικών φιλοδοξιών παραμένει σε πλήρη ισχύ.
Σε αυτό το γεωπολιτικό και νομικό πλαίσιο, καθίσταται σαφές ότι καμία συμφωνία μεταξύ Ερμπίλ και Βαγδάτης δεν αρκεί για την επανεκκίνηση των ροών. Το κλειδί βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της Τουρκίας – η οποία φαίνεται πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τον ενεργειακό έλεγχο ως μοχλό άσκησης πίεσης για τη διατήρηση της περιφερειακής ισορροπίας και την αποτροπή μιας ανεξάρτητης κουρδικής κρατικής οντότητας.
Η Βαγδάτη ξεκαθαρίζει: Καμία αυτονόμηση για το Κουρδιστάν μέσω του πετρελαίου
Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Ιράκ δεν άφησε ποτέ περιθώριο παρερμηνειών ως προς τη θέση της απέναντι σε οποιαδήποτε προοπτική ουσιαστικής ανεξαρτησίας της Περιφέρειας του Κουρδιστάν.
Μετά το δημοψήφισμα του 2017, ο τότε πρωθυπουργός Χάιντερ αλ-Αμπάντι χαρακτήρισε τη διαδικασία «αντισυνταγματική» και κίνησε άμεσα σειρά μονομερών ενεργειών με στόχο τον περιορισμό της κουρδικής αυτονομίας.
Στις πρώτες του ενέργειες συμπεριλήφθηκε η ανάληψη ελέγχου των συνοριακών διελεύσεων του Κουρδιστάν με γειτονικά κράτη και η επιβολή περιορισμών στις διεθνείς πτήσεις από και προς τα αεροδρόμια του Ερμπίλ και της Σουλεϊμανίγια.
Ακολούθησε η αποστολή στρατευμάτων στην αμφισβητούμενη πετρελαιοφόρο περιοχή του Κιρκούκ, την οποία το Ιράκ θεωρεί υπό την κυριαρχία του, παρά το ότι είχε τεθεί υπό τον έλεγχο των κουρδικών δυνάμεων Πεσμεργκά από το 2014.
Η Βαγδάτη ενίσχυσε περαιτέρω την πίεση απευθύνοντας κάλεσμα προς γειτονικά και τρίτα κράτη να πάψουν να αγοράζουν κουρδικό πετρέλαιο απευθείας, και να συναλλάσσονται αποκλειστικά με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση μέσω της κρατικής εταιρείας SOMO.
Η ιρακινή κυβέρνηση είχε από τότε καταστήσει σαφές ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε νομικό μέσο για να εμποδίσει την ανεξάρτητη διακίνηση κουρδικού πετρελαίου.
Το Υπουργείο Πετρελαίου ενεργοποίησε νομικές διαδικασίες για να μπλοκάρει πλοία που μετέφεραν αργό πετρέλαιο από την Περιφέρεια του Κουρδιστάν, ακόμη και όταν αυτά είχαν ήδη φορτώσει και αναχωρήσει προς ξένους προορισμούς.
Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε εκ νέου από τον σημερινό Ιρακινό πρωθυπουργό, Μοχάμεντ αλ-Σουντανί, ο οποίος τόνισε ότι ο υπό διαμόρφωση νέος Ενιαίος Νόμος για το Πετρέλαιο θα διέπει το σύνολο της παραγωγής και των επενδύσεων στον τομέα του πετρελαίου και φυσικού αερίου σε όλη την επικράτεια του Ιράκ – συμπεριλαμβανομένης της Περιφέρειας του Κουρδιστάν.
Όπως υπογράμμισε, αυτός ο νόμος «θα αποτελέσει ισχυρό παράγοντα ενότητας για το Ιράκ».
Η ξεκάθαρη πολιτική στόχευση της Βαγδάτης είναι να διατηρήσει τον πλήρη και αδιαπραγμάτευτο έλεγχο πάνω στους υδρογονάνθρακες – όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά ως εργαλείο συγκράτησης κάθε φυγόκεντρης πολιτικής ή εθνικής φιλοδοξίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, η σημερινή αντιπαράθεση για την επανεκκίνηση των εξαγωγών πετρελαίου από το Κουρδιστάν δεν είναι μια τεχνική ή εμπορική διαμάχη, αλλά η συνέχεια μιας βαθιά πολιτικής σύγκρουσης για την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εθνική ενότητα του Ιράκ.
Συμμαχία Βαγδάτης, Τεχεράνης και Άγκυρας περιορίζει δραστικά την αυτονομία του Ιρακινού Κουρδιστάν
Ένα νέο πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ Ιράκ, Τουρκίας και Ιράν διαμορφώνει πλέον τη γεωπολιτική πραγματικότητα στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν, περιορίζοντας σημαντικά την αυτονομία της και μεταφέροντας τον έλεγχο κρίσιμων τομέων απευθείας στη Βαγδάτη.
Σύμφωνα με πηγή από το ιρακινό υπουργείο Πετρελαίου, οι τρεις χώρες συμφώνησαν σε σειρά μέτρων που στόχο έχουν να αποδυναμώσουν τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG), εν μέσω έντονων κατηγοριών για αφερεγγυότητα και γεωστρατηγικές διασυνδέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όπως επισημαίνει η ίδια πηγή, η Βαγδάτη θεωρεί ότι το Κουρδιστάν δεν τηρεί τις συμφωνίες για αποστολή πετρελαίου με αντάλλαγμα κρατική χρηματοδότηση, γεγονός που οδηγεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να μην επιδιώκει πλέον τέτοιες διευθετήσεις.
Παράλληλα, η Τεχεράνη αντιμετωπίζει την κουρδική ηγεσία ως προέκταση της Ουάσιγκτον και κατηγορεί το Ερμπίλ ότι διευκολύνει την κατασκοπεία κατά ιρανικών παραστρατιωτικών ομάδων. Από την πλευρά της, η Άγκυρα αντιλαμβάνεται την KRG ως μοχλό πίεσης που στηρίζεται σε κουρδικές ομάδες εντός Τουρκίας, απαιτώντας ανταλλάγματα σε επίπεδο στρατιωτικής και ενεργειακής πολιτικής.
Οι βασικοί άξονες της στρατηγικής
Η στρατηγική αυτή σύγκλιση επιβεβαιώθηκε σε υψηλού επιπέδου συναντήσεις μεταξύ των τριών κρατών τον Απρίλιο και Μάιο, με τέσσερα βασικά σημεία να προκύπτουν ως κοινή ατζέντα:
1)Έλεγχος των φυσικών πόρων: Η πλήρης αρμοδιότητα για την έκδοση αδειών εξόρυξης, την παραγωγή και τη διανομή εσόδων από πετρέλαιο και ορυκτά ανήκει εφεξής στη Βαγδάτη. Η Περιφέρεια του Κουρδιστάν δεν θα έχει δικαιοδοσία επί των φυσικών πόρων της.
2)Διαχείριση των συνόρων: Η συνοριακή πολιτική – συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών διελεύσεων – περνά αποκλειστικά υπό τον έλεγχο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Η KRG δεν θα διατηρεί κανένα ρόλο στον έλεγχο των συνόρων με Τουρκία και Ιράν.
3)Ενεργειακά κοιτάσματα και σπάνιες πρώτες ύλες: Η διαχείριση νέων ανακαλύψεων ενεργειακών πόρων και μετάλλων, όπως το λίθιο, θα πραγματοποιείται από τη Βαγδάτη, η οποία θα επανεξετάσει ακόμη και τις υφιστάμενες συμφωνίες που έχει υπογράψει η KRG.
4)Ανακατανομή πόρων: Ένα νέο πλαίσιο θα καθορίσει εκ νέου το ποσοστό συμμετοχής της Περιφέρειας στα έσοδα από πετρέλαιο και άλλους φυσικούς πόρους, βάσει απόφασης της Βαγδάτης.
Η νέα αυτή «τριμερής» αντίληψη για το μέλλον του Ιρακινού Κουρδιστάν επανακαθορίζει τη θέση του στον χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Το μήνυμα είναι σαφές: η εποχή των μονομερών ενεργειών του Ερμπίλ με επίκληση ημιαυτόνομης διοίκησης φτάνει στο τέλος της.
Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής δείχνουν έτοιμες να περιορίσουν οριστικά τις φιλοδοξίες ανεξαρτησίας των Κούρδων, με εργαλεία την ενέργεια, τη διπλωματία και – δυνητικά – τη στρατιωτική πίεση.
www.worldenergynews.gr
