To πολιτικό ρίσκο μεγαλώνει για τον Αλέξη Τσίπρα μετά την κατακραυγή που έχει δεχτεί από αρκετούς πρώην συντρόφους του, ενώ δείχνει ότι έχει πολύ περιορισμένη άμεση επιρροή στον κεντροαριστερό χώρο, όπου το ΠΑΣΟΚ παγιώνει τα ποσοστά του, ενώ το κόμμα Τσίπρα δεν μπορεί να ξεπράσει το 11%, ασχέτως αν οι συμπαθούντες, που θα μπορούσαν να συμπαθούν και όποιο άλλο κόμμα το ανεβάζουν σε ένα φαινομενικό 21%.
Μεγάλα μέσα ενημέρωσης στηρίζουν τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος έχει κατά την πολιτεία του έχει αποδείξει, ότι ξέρει να παίζει το παιχνίδι με τους "Μεγάλους", αντίθετα με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος έχει κριθεί "ανεπίδεκτος" μαθήσεως, γιατί δεν θέλει να αναπτύξει τις επαφές με τους μιντιάρχες. Είναι γνωστό ότι ο Ανδρουλάκης έχει επιλέξει να τηρεί αποστάσεις από τους παράγοντες και να στηρίζεται στο δικό του αφήγημα, κρατώντας τις επαφές σε καθαρά πρακτικό επίπεδο για τις δημόσιες εμφανίσεις του, θεωρώντας επικίνδυνη την ταυτισή του με οποιοδήποτε επιχειρηματικό σχήμα και αρνούμενος να εξυπηρετήσει τον οποιοδήποτε.
Αυτό τον διαχωρίζει από την πολιτεία Τσίπρα, ο οποίος όσο και αν επιχειρεί να εξυγιάνει το όνομά του, επιχειρώντας να στηρίξει το αιματηρό για την μεσαία τάξη τρίτο μνημόνιο, εντούτοις όλη η αγορά γνωρίζει ότι φρόντισε να λύσει ό,τι μπορούσε, για να έχει μελλοντικά τα σημερινά ωφελήματα προβολής.
Oι ψηφοφόροι είναι αλλού
Το πρόβλημα όμως που ανακύπτει με τον "άνθρωπο που θέλει να ξαναγίνει βασιλιάς" είναι ότι ξεκινά με μια ξεπερασμένη τακτική Γκουαρντιόλα, παίζοντας την μπάλα προς τα πίσω απέναντι σε μια οικονομία και κοινωνία που έχουν αλλάξει δραματικά από την για πολλούς μαύρη περίοδο 2015-2019. Φόροι, εισφορές, επέλαση funds, χτυπήματα στις συντάξεις, ο κόσμος δεν ξεχνά τι έκανε ο πεφωτισμένος αριστερός (κατ' όνομα) που θα βρεί απέναντι ένα μπετόν 20% από ΚΚΕ, Βαρουφάκη, Ζωή και Κασσελάκη. Ο ίδιος εξάλλου δεν έκρυψε ότι θέλει να βάλει πατριωτικές εισφορές, λες και το σημερινό υπερπλεόνασμα δεν είναι αρκετό, αλλά πρέπει να μπουν και νέοι φόροι.
Ο Τσίπρας για αυτούς που αντιπαθούν την Αριστερά έχει ακολουθήσει αυτό που για τους επικριτές της αποτελεί και μια μεθοδολογία που συχνά υιοθετεί: Τα βρίσκει με τους μεγάλους, χτυπά την μεσαία αστική τάξη και επιχειρεί να προστατεύσει τα λεγόμενα χαμηλά οικονομικά στρώματα. Το επικίνδυνο προφανώς εδώ, είναι ότι ο ίδιος ο Τσίπρας είναι αμφίβολλο αν έχει προσδιορίσει τι σημαίνει εύπορος, μεσαίος, μικρομεσαίος και ασθμαίνων οικονομικά.
Το πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι έχει ήδη ένα πολύ καθαρό πρόγραμμα, που δίνει έμφαση σε αυτά που δεν έχει κάνει ακόμη η σημερινή κυβέρνηση, όπως η κοινωνική κατοικία, ένα τραπεζικό σύστημα που θα βρει ένα τμήμα του για να βοηθήσει τις μεσαίες επιχειρήσεις μακριά από την χρηματιστηριακή κερδοσκοπία και πολλά άλλα. Για το ΠΑΣΟΚ το κύριο ζήτημα είναι η συστράτευση όλων με την αδιαμφισβήτητη ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, διότι κανείς από τους κορυφαίους και ειδικά όσοι έχουν και μέλλον λόγω ηλικίας δεν πρόκειται να κερδίσουν, αν ο Τσίπρας τους βγει από τα αριστερά. Για τον λόγο αυτό έχει και πολύ μεγάλη σημασία το Συνέδριο του Κινήματος, που θα πρέπει να συμβάλλει στην εξέλιξη για ακόμα πιο προσαρμοσμένες δομές στις σημερινές ανάγκες του σοσιαλδημοκρατικού μοντέρνου πολιτικού συστήματος με πολιτικές υπέρ των πολιτών και μεγαλύτερη κοινωνική πρόνοια.
Δεν υπάρχει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ
Το ξεκαθάρισμα του Ανδρουλάκη, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία έχει λούσει με κρύο ιδρώτα τους "ανατροπείς" του Μητσοτάκη, καθως μάλιστα τον βλέπουν να μπαίνει στην τελική ευθεία με
αρκετά όπλα στην φαρέτρα. Και αυτό γιατί το ασφαλές σενάριο διακυβέρνησης της επόμενης μέρας γίνεται ένα σταυρόλεξο, που δεν βρίσκει διατηρίσιμη και αποτελεσματική λύση.
Κατά πρώτον, γιατί η κεντροαεριστερά θα χαρακτηρστεί από ένα ντέρμπυ που ήδη προδιαγράφεται μεταξύ Ανδρουλάκη και Τσίπρα και δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασίας, όσο ο πρώην πρωθυπουργός προβάλει ηγετικές φιλοδοξίες. Κατά δεύτερον γιατί μια δεξιά μονοκόματη στροφή της Νέας Δημοκρατίας είναι πολύ αμφίβολλο αν μπορεί να της δώσει παραπάνω πόντους, από αυτούς που καταγράφει σήμερα, όσο οι πρωεργάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ παραμένουν αλώβητοι.
Ο χρόνος που έρχεται θα κρίνει πολλά στις τελικές ισορροπίες, αν και σε ένα τόσο εύθραστο κλίμα οι προβλέψεις περισσεύουν.Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν προχωρά πολύ καλά για την κυβέρνηση με την εικόνα της εξεταστικής χωρίς την διερεύνηση Βορίδη, Αυγενάκη.
Ο Σαμαράς με θέσεις συντηριτικές και μορφή πλέον που θυμίζει σκίτσο της Βραδυνής των 70ς φαίνεται από τα ποσοστά του ότι είναι χαμηλά και σίγουρα αν κανείς θέλει να διευρευνήσει τις ιδιωτικοποιήσεις του β΄μνημονίου ή τον τρόπο που έρριξε τον Κώστα Μητσοτάκη το 1993 θα έχει πολλά να πει. Όσο ο δεξιός χώρος πέρα από τη ΝΔ δεν αποκτά έναν σύγχρονο και μοντέρνο πρωταγωνιστή, ο χώρος αυτός που υπάρχει δεν θα βρει έκφραση και ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Παράλληλα μια μεταβατική συγκυβέρνηση όλοι γνωρίζουν ότι θα είναι προβληματική για την οικονομία ενώ από την άλλη πλευρά πολιτικές λύσεις που φαίνονται στο βάθος ακόμα δεν έχουν ωριμάσει
Τα αδιέξοδα αυτά δείχνουν ότι από μόνη της η κοινωνία και η οικονομία σταδιακά γυρίζουν την πλάτη στα σενάρια που λανσάρουν αυτοί που θέλουν να είναι οι play makers της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας και ότι για το στυλ των king makers της δεκαετίας των 90 και αργότερα μέχρι την σφαλιάρα των μημονίων τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.
www.worldenergynews.gr
