Νέα ευρήματα δείχνουν ότι οι παροδικές φάλαινες δολοφόνοι που ζουν κατά μήκος της Δυτικής Ακτής από τη Βρετανική Κολομβία έως την Καλιφόρνια σχηματίζουν στην πραγματικότητα δύο ξεχωριστούς υποπληθυσμούς, γνωστούς ως παροδικές φάλαινες εσωτερικής και εξωτερικής ακτής.
H νέα έρευνα για τις φάλαινες
Βασιζόμενη σε 16 χρόνια παρατηρήσεων και περισσότερες από 2.200 καταγεγραμμένες συναντήσεις, η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο PLOS One αμφισβητεί μακροχρόνιες απόψεις σχετικά με αυτές τις θηλαστικές φάλαινες.
«Σκεφτόμουν αυτή την πιθανότητα εδώ και 15 χρόνια», λέει ο πρώτος συγγραφέας Josh McInnes, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού του στο Ινστιτούτο Ωκεανών και Αλιείας (IOF) του UBC. «Τώρα τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι παροδικές φάλαινες της Δυτικής Ακτής είναι δύο ξεχωριστές ομάδες, χωρισμένες κατά μήκος ενός διαχωριστικού φράγματος ανατολής-δύσης. Τρώνε διαφορετικά πράγματα, κυνηγούν σε διαφορετικές περιοχές και πολύ σπάνια περνούν χρόνο μεταξύ τους».
Οικοτύποι και υπόβαθρο για την ποικιλομορφία των φαλαινών δολοφόνων
Η Δυτική Ακτή φιλοξενεί τρεις αναγνωρισμένους οικοτύπους φαλαινών δολοφόνων: παροδικές, μόνιμες και φάλαινες ανοιχτής θάλασσας, με μια τέταρτη πιθανή «ωκεάνια» ομάδα να έχει προταθεί πρόσφατα. Οι μεταβατικές φάλαινες περιλαμβάνουν έξι πληθυσμούς παγκοσμίως, και οι μεταβατικές φάλαινες της Δυτικής Ακτής είναι οι πιο εκτενώς μελετημένες, με γενετικά χαρακτηριστικά που τις διαφοροποιούν.
Αυτές οι φάλαινες, οι οποίες κυμαίνονται από τη νοτιοανατολική Αλάσκα έως τη νότια Καλιφόρνια, κάποτε θεωρούνταν ότι διαιρούνταν από βορρά προς νότο. Ωστόσο, η νέα έρευνα δείχνει ότι οι πραγματικές διαφορές εμφανίζονται κατά μήκος ενός ορίου ανατολής-δύσης.
Διαφορές οικοτόπων και τρόπου ζωής μεταξύ ομάδων
«Οι φάλαινες δολοφόνοι της εσωτερικής ακτής είναι σαν κάτοικοι πόλεων», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Δρ. Άντριου Τράιτς, καθηγητής του IOF και διευθυντής της Μονάδας Έρευνας Θαλάσσιων Θηλαστικών. «Είναι ειδικοί στην πλοήγηση σε πολυσύχναστους, λαβυρινθώδεις δρόμους κοντά στην ακτή, κόλπους και προστατευμένες υδάτινες οδούς - ενώ οι φάλαινες δολοφόνοι της εξωτερικής ακτής είναι περισσότερο σαν κάτοικοι της ενδοχώρας που ευδοκιμούν σε βαθιά φαράγγια και τραχύ υποβρύχιο έδαφος κατά μήκος της άκρης της υφαλοκρηπίδας».
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε ανάλυση κοινωνικών δικτύων για τις θεάσεις όρκας εξετάζοντας φωτογραφίες που συλλέχθηκαν από επιστημονικές έρευνες και δημόσιες αναφορές, επιτρέποντάς τους να εντοπίσουν μεμονωμένες φάλαινες που εθεάθησαν μεταξύ 2005 και 2021. «Ουσιαστικά σχεδιάσαμε χάρτες φιλίας για να δούμε ποιες φάλαινες περνούσαν χρόνο μαζί και στη συνέχεια εξετάσαμε πού εθεάθησαν για να καταλάβουμε αν συναναστρέφονταν σε συγκεκριμένες γειτονιές», δήλωσε ο Δρ. Trites.
Η ανάλυσή τους έδειξε ότι οι φάλαινες της εσωτερικής ακτής, μια ομάδα περίπου 350 φαλαινών, συνήθως εντοπίζονταν περίπου έξι χιλιόμετρα από την ακτή και σε πολύ πιο ρηχά νερά από τις φάλαινες της εξωτερικής ακτής, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρατηρήθηκαν στη θάλασσα Salish. Αυτές οι φάλαινες της εσωτερικής ακτής τρέφονταν κυρίως με μικρότερα θαλάσσια θηλαστικά όπως φώκιες του λιμανιού και φώκαινες του λιμανιού, και συνήθως κυνηγούσαν σε σχετικά μικρές ομάδες περίπου πέντε ατόμων.
Οι φάλαινες της εξωτερικής ακτής, που αριθμούν περίπου 210, βρίσκονται κυρίως σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το σπάσιμο της υφαλοκρηπίδας, συχνά κοντά σε υποθαλάσσια φαράγγια. Εθεάθησαν έως και 120 χιλιόμετρα από την ακτή και ταξίδεψαν σε μεγάλες αποστάσεις. Έτρωγαν μεγαλύτερα θηράματα, όπως θαλάσσια λιοντάρια της Καλιφόρνια, φώκιες ελεφάντων του βορρά, γκρίζες φάλαινες και δελφίνια με λευκή πλευρά του Ειρηνικού, και κυνηγούσαν σε ομάδες των περίπου εννέα κατά μέσο όρο.
Αυτές οι διαφορές θα μπορούσαν να οφείλονται στα διαφορετικά ενδιαιτήματα που καταλαμβάνουν τα ζώα ή στις ανθρώπινες επιπτώσεις στο οικοσύστημα, συμπεριλαμβανομένης της θανάτωσης και της συγκομιδής βασικών ειδών θηραμάτων.
Σπάνιες αλληλεπιδράσεις και δυνατότητα για πρόσθετους υποπληθυσμούς
Παρά κάποια επικάλυψη στα κυνηγετικά τους εδάφη, τα οποία εκτείνονται από τη Νοτιοανατολική Αλάσκα έως τη νότια Καλιφόρνια, οι δύο υποπληθυσμοί σπάνια συσχετίζονταν μεταξύ τους, με την ανάμειξη να παρατηρείται σε λιγότερο από το ένα τοις εκατό των συναντήσεων. «Έχω δει μεταβατικά ζώα των εξωτερικών ακτών να συμπεριφέρονται παράξενα γύρω από ζώα των εσωτερικών ακτών», δήλωσε ο McInnes, συνιδρυτής της Oceanic Research Alliance. «Μία από τις θεάσεις ανέφερε μια ομάδα μεμονωμένων αρσενικών όρκα των εξωτερικών ακτών να χτυπιούνται μεταξύ τους με τα ραχιαία πτερύγιά τους και να επιτίθενται σε θηλυκά των εσωτερικών ακτών».
Δεδομένης της δυσκολίας της έρευνας σε υπεράκτια νερά, είναι πιθανό να υπάρχουν ακόμη περισσότεροι υποπληθυσμοί που κυνηγούν πέρα από την εμβέλεια των τρεχουσών παρατηρήσεων.
Oι συγγραφείς τονίζουν ότι τα ευρήματά τους υπογραμμίζουν τη διασυνοριακή φύση των παροδικών φαλαινών δολοφόνων και τη σημασία της προσαρμογής των προσπαθειών διατήρησης και διαχείρισης στα ξεχωριστά οικολογικά χαρακτηριστικά κάθε υποπληθυσμού. «Αυτές οι δύο κοινότητες παροδικών φαλαινών δολοφόνων κατοικούν σε πολύ διαφορετικούς κόσμους και ζουν σαφώς διαφορετικές ζωές», δήλωσε ο Δρ. Trites. «Η προστασία τους θα απαιτήσει κάτι περισσότερο από μια ενιαία προσέγγιση. Κάθε μία χρειάζεται ένα προσαρμοσμένο σχέδιο που να αντικατοπτρίζει τις μοναδικές ανάγκες της και τις συγκεκριμένες απειλές που αντιμετωπίζει».
www.worldenergynews.gr
