H τελική πρόταση, σύμφωνα με πληροφορίες, κινείται στη λογική του ιταλικού μοντέλου Energy Release 2.0 – ενός μηχανισμού ο οποίος εγκρίθηκε από την Κομισιόν και λειτουργεί ήδη στη γειτονική χώρα
Τις μέρες μετρά η εγχώρια βιομηχανία για να πληροφορηθεί την οριστική πρόταση του υπουργείου Ενέργειας σχετικά με το πλαίσιο παρέμβασης για τον περιορισμό του υψηλού ενεργειακού κόστους. Ένα ζήτημα που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε έναν από τους σοβαρότερους παράγοντες που περιορίζουν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών παραγωγικών μονάδων, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη θεσπίσει στοχευμένα μέτρα για τους ενεργοβόρους καταναλωτές τους.
Το κόστος ενέργειας για τις βιομηχανίες στην Ελλάδα είναι διπλάσιο από την Ευρώπη, ενώ η μια μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης ανακοινώνουν μηχανισμούς στήριξης. Ο πιο γενναιόδωρος ετοιμάζεται από τη Γερμανία που εξασφαλίζει τιμή 5 λεπτά /κιλοβατώρα για το βιομηχανικό ρεύμα και αναμένει οριστική έγκριση από την Κομισιόν.
Στο περιβάλλον αυτό, η ελληνική βιομηχανία ανησυχεί για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της, καθώς περιβάλλεται από χώρες που προσφέρουν πολύ ανταγωνιστικούς όρους στη βιομηχανία.
Τι θα περιλαμβάνει ο μηχανισμός
Καθώς το τέλος του έτους πλησιάζει, στο υπουργείο ολοκληρώνεται η επεξεργασία της ελληνικής εκδοχής ενός μηχανισμού που φιλοδοξεί να διαμορφώσει σταθερό και προβλέψιμο ενεργειακό κόστος για τις μεγάλες βιομηχανίες.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η τελική πρόταση κινείται στη λογική του ιταλικού μοντέλου Energy Release 2.0 – ενός μηχανισμού ο οποίος εγκρίθηκε από την Κομισιόν και λειτουργεί ήδη στη γειτονική χώρα. Η σύλληψη του εργαλείου βασίζεται στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε σταθερή, χαμηλή τιμή, μέσω μακροχρόνιων συμβολαίων και συμβάσεων διαφορών (CfDs), χωρίς συνεχή δημοσιονομική επιδότηση που θα διατάρασσε την αγορά.
Η συζήτηση στην Ελλάδα πυροδοτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου, όταν ο ΣΕΒ κατέθεσε την πρόταση “Energy Industrial Reset”, η οποία επιδιώκει να διαμορφώσει ένα μόνιμο πλαίσιο για τους μεγάλους καταναλωτές ενέργειας. Έκτοτε ακολούθησαν διαβουλεύσεις ανάμεσα στο υπουργείο και τη βιομηχανία, με στόχο να εξευρεθούν οι απαιτούμενοι πόροι αλλά και να περιοριστεί το δημοσιονομικό αποτύπωμα του μηχανισμού. Παρά τις προσαρμογές, η λογική φαίνεται να παραμένει κοινή: πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια σήμερα, με αντάλλαγμα επιστροφή της υπεραξίας στο μέλλον, στηρίζοντας παράλληλα την ανάπτυξη νέων έργων ΑΠΕ.
Ουσιαστικά, το μοντέλο λειτουργεί ως μια μορφή «ενεργειακού δανεισμού»: οι βιομηχανίες εξασφαλίζουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα φθηνότερη ενέργεια, ενώ μελλοντικά επιστρέφουν τη διαφορά, στο πλαίσιο μακροχρόνιων συμβολαίων. Έτσι, επιτυγχάνονται δύο στόχοι: ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και επιτάχυνση των επενδύσεων σε πράσινη ενέργεια.
Μ. Στασινόπουλος:Διπλάσιο το κόστος για την ελληνική βιομηχανία
Το μέγεθος του προβλήματος αποτυπώθηκε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στη χθεσινή τοποθέτηση του Μιχάλη Στασινόπουλου, εκτελεστικού διευθυντή της Βιοχάλκο και προέδρου της ElvalHalcor, που στο περιθώριο του 36th Greek Economic Summit. «Το κόστος ενέργειας που πληρώνει η ελληνική βιομηχανία είναι διπλάσιο από αυτό της υπόλοιπης Ευρώπης», υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι η ανάγκη για φθηνή ενέργεια, λογική φορολογία και ευέλικτες αποσβέσεις αποτελεί θεμέλιο για την παραγωγή και την ανάπτυξη.
Ο κ. Στασινόπουλος στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία της βιομηχανικής πολιτικής, τονίζοντας πως «το κράτος δεν επιδοτεί, επενδύει». Με πολλαπλασιαστή από 3 έως 6, όπως είπε, οι επενδύσεις στη βιομηχανία αποδίδουν πολλαπλάσια οφέλη στην οικονομία, ενώ η συμβολή των βιομηχανικών επιχειρήσεων σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές τις καθιστούν στην πράξη «κατά 50% δημόσιο αγαθό».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, πρόεδρος του ΤΙΤΑΝΑ, σημειώνοντας ότι «το υψηλότερο κόστος ενέργειας στις αγορές όπου δραστηριοποιούμαστε το πληρώνουμε στην Ελλάδα». Παράλληλα αναφέρθηκε στα δομικά προβλήματα που εξακολουθούν να φρενάρουν τις επενδύσεις: το αδειοδοτικό πλαίσιο, τη χωροταξία, την καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης και το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων.
Όπως είπε, η ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική μοιάζει ανεπαρκής μπροστά στο διεθνή ανταγωνισμό, ενώ η υπερβολική ρυθμιστική παρέμβαση δημιουργεί επιπλέον εμπόδια. Σχετικά με την προετοιμασία του ΤΙΤΑΝΑ για την ψηφιακή και τεχνολογική μετάβαση, τόνισε ότι ο στόχος δεν είναι να προβλεφθεί το εργοστάσιο του μέλλοντος αλλά να γίνουν επενδύσεις σε ανθρώπους, δεδομένα και υποδομές που θα επιτρέψουν στην εταιρεία να παραμείνει ανταγωνιστική, ανεξαρτήτως των μελλοντικών αλλαγών.
www.worldenergynews.gr
