Σε μια νέα μελέτη, παρουσιάζονται νέα αρχαία δεδομένα DNA από προϊστορικούς και ιστορικούς πληθυσμούς του Ιρανικού Οροπεδίου. Από την ανάλυση 50 δείγματων από εννέα αρχαιολογικές τοποθεσίες σε όλο το Ιράν, αναφέρουν 23 πρόσφατα αλληλουχημένα μιτογονίδια και 13 πυρηνικά γονιδιώματα, που εκτείνονται από το 4700 π.Χ. έως το 1300 μ.Χ.
Η εύρεση δύο νέων δεδομένων DNA
Ενσωματώσαν ένα εκτεταμένο σύνολο δειγμάτων αναφοράς από προηγουμένως δημοσιευμένα σύνολα δεδομένων αρχαίων DNA από τη Δυτική και τη Νότια-Κεντρική Ασία, ενισχύουν την κατανόησή μας για τη γενετική συνέχεια και ποικιλομορφία εντός των αρχαίων ιρανικών πληθυσμών.
Ένα νέο δείγμα Πρώιμης Χαλκολιθικής Εποχής, που προηγείται όλων των άλλων Χαλκολιθικών γονιδιωμάτων από το Ιράν, καταδεικνύει κυρίως την Πρώιμη Νεολιθική Ιρανική γενετική καταγωγή. Αυτό το εύρημα αντανακλά τη μακροπρόθεσμη πολιτιστική και βιολογική συνέχεια στην περιοχή του Ζάγκρου και γύρω από αυτήν, μαζί με στοιχεία για κάποια δυτική γενετική επιρροή.
Τα ευρήματα της έρευνας
Η επιλογή δειγμάτων δίνει προτεραιότητα στο βόρειο Ιράν, με ιδιαίτερη έμφαση στις περιόδους των Αχαιμενιδών, των Πάρθων και των Σασσανιδών (355 π.Χ.-460 μ.Χ.). Τα γενετικά προφίλ των ιστορικών δειγμάτων από αυτήν την περιοχή τα τοποθετούν ως ενδιάμεσα σε μια γενετική γραμμή ανατολής-δύσης σε όλο το Περσικό Οροπέδιο. Παρουσιάζουν επίσης ισχυρές συνδέσεις με τοπικούς πληθυσμούς και πληθυσμούς της Νοτιο-Κεντρικής Ασίας της Εποχής του Χαλκού, υπογραμμίζοντας τις διαρκείς γενετικές συνδέσεις σε αυτές τις περιοχές. Οι διαχρονικές αναλύσεις μονογονεϊκών γενεαλογικών γραμμών στο Ιρανικό Οροπέδιο υπογραμμίζουν περαιτέρω τη σταθερότητα του πληθυσμού από την προϊστορική έως τη σύγχρονη εποχή.
Η παρουσία ανθρώπων στο Περσικό Οροπέδιο
Το Περσικό Οροπέδιο στη Δυτική Ασία - που ορίζεται εδώ ως μια τεράστια γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από την ανατολική Ανατολία έως το Αφγανιστάν και τα δυτικά μέρη του Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένου επίσης του Νότιου Καυκάσου, της Νοτιο-Κεντρικής Ασίας και της βόρειας Μεσοποταμίας - έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προϊστορίας, ως σημαντικός κόμβος για την πρώιμη μετανάστευση του Homo sapiens από την Αφρική.
Ανθρώπινοι πληθυσμοί αποίκισαν την Ευρασία, την Ωκεανία και την Αμερική σε πολλαπλά κύματα από αυτόν τον κόμβο μεταξύ 70/60 και 46 χιλιάδων ετών πριν. Αναγνωρίζεται επίσης ως μια βασική περιοχή όπου πιθανότατα υπήρχε η πρώιμη αποκλίνουσα βασική ευρασιατική γενεαλογία, που περιγράφεται ως γενετική καταγωγή του Homo sapiens της Άνω Παλαιολιθικής περιόδου χωρίς ανάμειξη με τον Homo neanderthalensis, σε αντίθεση με άλλους αρχαίους μη Αφρικανούς.
Τα μεσολιθικά λείψανα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών (HG) από τα βουνά Alborz στο βόρειο Ιράν δείχνουν καταβολές που σχετίζονται κυρίως με τους Βασικούς Ευρασιατικούς. Οι αγρότες της Πρώιμης Νεολιθικής (EN) από το Ganj Dareh προτείνεται να είναι απόγονοι αυτών των ιρανικών HGs16 και είναι γενετικά συγγενείς με τους HGs του Καυκάσου (CHG).
Αυτές οι ομάδες που κατάγονται από τους υποτιθέμενους πληθυσμούς της Άνω Παλαιολιθικής περιόδου της Δυτικής Ασίας αποτελούν σημείο εστίασης για μεταγενέστερες συγκριτικές γενετικές μελέτες. Φέρουν ξεχωριστά γενετικά συστατικά σε σύγκριση με τους νεολιθικούς αγρότες της Λεβάντε και της Ανατολίας, καθώς και τους ευρωπαϊκούς HGs5.
Περαιτέρω έρευνες αποκάλυψαν ότι οι Χαλκολιθικοί αγρότες τόσο στο δυτικό όσο και στο ανατολικό Ιρανικό Οροπέδιο έχουν πρόσθετες καταβολές που σχετίζονται με τη Νατουφιανή και την Προκεραμική Νεολιθική (PPN) Λεβάντε, εκτός από τους Νεολιθικούς Αγρότες της Ανατολίας (ANF).
Η γενετική ποικιλομορφία
Η ποικιλομορφία και η ενσωμάτωση των Διάφορα γενετικά στοιχεία στο Ιρανικό Οροπέδιο έγιναν ακόμη πιο έντονα κατά την Εποχή του Σιδήρου (IA), κάτι που είναι εμφανές στη συνεχή ροή γονιδίων που σχετίζονται με το Λεβάντε σε αυτήν την περίοδο.
Η κατανόησή μας για τα γενετικά γεγονότα του παρελθόντος παραμένει ελλιπής, καθώς πολλοί πληθυσμοί εξακολουθούν να μην έχουν χαρακτηριστεί και η εκτεταμένη ανθρώπινη κινητικότητα σε ιστορικές περιόδους περιπλέκει περαιτέρω το γενετικό τοπίο. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της μελέτης της προϊστορικής και ιστορικής γενετικής σύνθεσης της περιοχής για την καλύτερη κατανόηση των πολιτιστικών και πληθυσμιακών εξελίξεων σε μεταγενέστερες περιόδους.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις βορειοανατολικές και δυτικές περιοχές του Ιρανικού Οροπεδίου, δύο περιοχές με εκτεταμένες συνδέσεις με τη Νότια Κεντρική Ασία (συμπεριλαμβανομένων του Τουρκμενιστάν, του Ουζμπεκιστάν και του Τατζικιστάν) και τον Νότιο Καύκασο (Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία και Γεωργία), αντίστοιχα, από τη Νεολιθική περίοδο έως τους ιστορικούς χρόνους.
www.worldenergynews.gr
