Τα υπάρχοντα project στην Ευρώπη αντιστοιχούν σε μόλις 8 εκατ. τόνους, «που σημαίνει ότι ακόμη κι αν υλοποιηθούν όλα, και πάλι βρισκόμαστε λίγο πίσω από τον στόχο», λέει ο αναλυτής της Rystad
Η Ευρώπη αναμένεται να καλύψει μόλις το 20-30% του φιλόδοξου στόχου των 10 εκατ. τόνων πράσινου υδρογόνου έως το 2030, εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης και του υψηλού κόστους, σύμφωνα με νέα ανάλυση της Rystad Energy.
Η παγκόσμια παραγωγή πράσινου υδρογόνου προβλέπεται να φτάσει τους 10 εκατ. τόνους έως το 2030 και τα 40 εκατ. τόνους έως το 2040, εκ των οποίων μόλις 2-3 εκατ. τόνοι θα παράγονται στην Ευρώπη, δήλωσε ο Minh Khoi Le, επικεφαλής του τομέα υδρογόνου της Rystad, σε ενημέρωση Τύπου.
Τα υπάρχοντα project στην Ευρώπη αντιστοιχούν σε μόλις 8 εκατ. τόνους, «που σημαίνει ότι ακόμη κι αν υλοποιηθούν όλα, και πάλι βρισκόμαστε λίγο πίσω από τον στόχο», πρόσθεσε.
Υψηλό Κόστος και Χαμηλή Ζήτηση
Η ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη έχει επιβραδυνθεί πρόσφατα λόγω έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος και δυσμενών οικονομικών συνθηκών.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Rystad, το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου στη βόρεια Ευρώπη θα είναι 3-4 φορές υψηλότερο από το αντίστοιχο του γκρι υδρογόνου (παραγόμενο από φυσικό αέριο χωρίς δέσμευση άνθρακα) έως το 2030 — εφόσον οι τιμές φυσικού αερίου παραμείνουν σταθερές.
Στην Ισπανία, ωστόσο, η διαφορά κόστους θα μπορούσε να μειωθεί στο διπλάσιο για μεγάλης κλίμακας έργα.
Υδρογονοδίκτυα και Καθυστερήσεις
Η πλειονότητα των 2-3 εκατ. τόνων καθαρού υδρογόνου που αναμένεται να παραχθούν στην Ευρώπη έως το 2030 — περιλαμβανομένου υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές και από φυσικό αέριο με δέσμευση άνθρακα — θα προέρχεται από έργα σε Σουηδία, Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.
«Δεν υπάρχουν πολλά μεγάλα έργα στην Ισπανία που να έχουν φτάσει σε τελική επενδυτική απόφαση», τόνισε ο Khoi Le.
Ωστόσο, ο σχεδιαζόμενος αγωγός υδρογόνου H2Med, που θα συνδέει την Ιβηρική Χερσόνησο με τις βιομηχανικές αγορές της κεντρικής Ευρώπης μέσω Γαλλίας έως το 2030, αναμένεται να μεταφέρει περί τους 2 εκατ. τόνους ετησίως.
Αυτό θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην ανταγωνιστικότητα του ισπανικού πράσινου υδρογόνου, παρέχοντας φθηνότερο καύσιμο σε καταναλωτές στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Παρ’ όλα αυτά, με τα δίκτυα στη Γερμανία και την Ολλανδία ακόμα υπό κατασκευή, η πραγματική ροή ιβηρικού υδρογόνου ενδέχεται να καθυστερήσει έως το διάστημα 2032–2035.
www.worldenergynews.gr
Η παγκόσμια παραγωγή πράσινου υδρογόνου προβλέπεται να φτάσει τους 10 εκατ. τόνους έως το 2030 και τα 40 εκατ. τόνους έως το 2040, εκ των οποίων μόλις 2-3 εκατ. τόνοι θα παράγονται στην Ευρώπη, δήλωσε ο Minh Khoi Le, επικεφαλής του τομέα υδρογόνου της Rystad, σε ενημέρωση Τύπου.
Τα υπάρχοντα project στην Ευρώπη αντιστοιχούν σε μόλις 8 εκατ. τόνους, «που σημαίνει ότι ακόμη κι αν υλοποιηθούν όλα, και πάλι βρισκόμαστε λίγο πίσω από τον στόχο», πρόσθεσε.
Υψηλό Κόστος και Χαμηλή Ζήτηση
Η ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη έχει επιβραδυνθεί πρόσφατα λόγω έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος και δυσμενών οικονομικών συνθηκών.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Rystad, το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου στη βόρεια Ευρώπη θα είναι 3-4 φορές υψηλότερο από το αντίστοιχο του γκρι υδρογόνου (παραγόμενο από φυσικό αέριο χωρίς δέσμευση άνθρακα) έως το 2030 — εφόσον οι τιμές φυσικού αερίου παραμείνουν σταθερές.
Στην Ισπανία, ωστόσο, η διαφορά κόστους θα μπορούσε να μειωθεί στο διπλάσιο για μεγάλης κλίμακας έργα.
Υδρογονοδίκτυα και Καθυστερήσεις
Η πλειονότητα των 2-3 εκατ. τόνων καθαρού υδρογόνου που αναμένεται να παραχθούν στην Ευρώπη έως το 2030 — περιλαμβανομένου υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές και από φυσικό αέριο με δέσμευση άνθρακα — θα προέρχεται από έργα σε Σουηδία, Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.
«Δεν υπάρχουν πολλά μεγάλα έργα στην Ισπανία που να έχουν φτάσει σε τελική επενδυτική απόφαση», τόνισε ο Khoi Le.
Ωστόσο, ο σχεδιαζόμενος αγωγός υδρογόνου H2Med, που θα συνδέει την Ιβηρική Χερσόνησο με τις βιομηχανικές αγορές της κεντρικής Ευρώπης μέσω Γαλλίας έως το 2030, αναμένεται να μεταφέρει περί τους 2 εκατ. τόνους ετησίως.
Αυτό θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην ανταγωνιστικότητα του ισπανικού πράσινου υδρογόνου, παρέχοντας φθηνότερο καύσιμο σε καταναλωτές στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Παρ’ όλα αυτά, με τα δίκτυα στη Γερμανία και την Ολλανδία ακόμα υπό κατασκευή, η πραγματική ροή ιβηρικού υδρογόνου ενδέχεται να καθυστερήσει έως το διάστημα 2032–2035.
www.worldenergynews.gr
