Οι κατασκευαστές πράσινου υδρογόνου ακυρώνουν έργα και μειώνουν τις επενδύσεις σε όλο τον κόσμο, εγείροντας την προοπτική μιας μεγαλύτερης από την επιδιωκόμενη εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.
Οι προκλήσεις
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τομέας έχουν αποκαλύψει τις αρχικές του φιλοδοξίες ως μη ρεαλιστικές. Οι βιομηχανίες που είναι δύσκολο να ηλεκτροδοτηθούν και θεωρούνταν ιδανικοί υποψήφιοι για το πράσινο υδρογόνο, όπως η χαλυβουργία και οι μεταφορές μεγάλων αποστάσεων, έχουν διαπιστώσει ότι η μετάβαση στο καύσιμο χαμηλών εκπομπών άνθρακα φαίνεται απαγορευτικά ακριβή.
Μόνο περίπου το ένα πέμπτο των προγραμματισμένων έργων υδρογόνου σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιθανό να τεθούν σε λειτουργία μέχρι το τέλος της δεκαετίας, είπε. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 12 GW παραγωγικής ικανότητας έναντι του στόχου της ΕΕ για 40 GW, σύμφωνα με στοιχεία της Westwood Global Energy.
«Στην τρέχουσα κατάσταση, πραγματικά δεν βλέπω να επιτυγχάνεται ο στόχος της ΕΕ για το 2030 (παραγωγή υδρογόνου)», πρόσθεσε.
Το υψηλό κόστος
Οι εταιρείες λένε ότι το υψηλό κόστος και η έλλειψη ζήτησης για πράσινο υδρογόνο έχουν καταστήσει πολλά σχέδια ασύμφορα.
«Το πράσινο υδρογόνο ήταν μια υπερβολιμένη προσδοκία που έχει μετατραπεί σε κοιλάδα απογοήτευσης», δήλωσε ο Miguel Stilwell d'Andrade, διευθύνων σύμβουλος της πορτογαλικής εταιρείας ενέργειας EDP (EDP.LS), ανοίγοντας νέα καρτέλα.
«Αυτό που λείπει είναι η ζήτηση. Υπάρχουν 400 εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις για υδρογόνο στην Ισπανία και την Πορτογαλία, αλλά χρειαζόμαστε κάποιον να αγοράσει το υδρογόνο».
Η ισπανική Iberdrola έχει αναβάλει σχέδια για αύξηση της χωρητικότητας σε ένα εργοστάσιο πράσινου υδρογόνου με δυνατότητα ηλεκτρολύτη 20 MW μέχρι να βρει αγοραστές για πρόσθετη παραγωγή, δήλωσε ο στέλεχος της εταιρείας Iban Molina σε μια εκδήλωση για την ενέργεια στη Μαδρίτη. Είναι μεταξύ περισσότερων από δώδεκα μεγάλων εταιρειών που έχουν μειώσει τις δαπάνες ή έχουν αναστείλει έργα σε όλη την Ευρώπη, την Ασία, την Αυστραλία και αλλού τα τελευταία χρόνια.
Οι κυβερνητικοί στόχοι για το υδρογόνο
Πολλές κυβερνήσεις υποστηρίζουν εδώ και καιρό την ανάπτυξη πράσινου υδρογόνου - που παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης που διασπά το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - για να βοηθήσουν στην απαλλαγή από τον άνθρακα της ενέργειας, των μεταφορών και της βιομηχανίας.
Χώρες όπως η Αυστραλία, η Βρετανία, η Γερμανία και η Ιαπωνία ανακοίνωσαν φιλόδοξες επενδυτικές στρατηγικές που ήλπιζαν ότι θα μείωναν το κόστος και τελικά θα δημιουργούσαν έναν κερδοφόρο τομέα πράσινου υδρογόνου που δεν θα χρειαζόταν πλέον υποστήριξη.
Η παραγωγή, ωστόσο, παραμένει πιο ακριβή από ό,τι για το φυσικό αέριο και άλλες εναλλακτικές λύσεις που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα, δήλωσε ο Minh Khoi Le, επικεφαλής έρευνας υδρογόνου της Rystad Energy.
Το κόστος παραγωγής
Είναι τουλάχιστον τρεις φορές πιο ακριβό από το φυσικό αέριο ως καύσιμο για την παραγωγή ενέργειας, για παράδειγμα, και δύο φορές πιο ακριβό από το γκρι υδρογόνο. Το τελευταίο παράγεται από φυσικό αέριο και άνθρακα και χρησιμοποιείται ήδη σε βιομηχανίες όπως η διύλιση πετρελαίου και η παραγωγή αμμωνίας και μεθανόλης.
Το κόστος θα μπορούσε να μειωθεί κατά 30-40% σε 10-15 χρόνια εάν οι τιμές του εξοπλισμού μειωθούν και η ευρύτερη αλυσίδα εφοδιασμού κλιμακωθεί, πρόσθεσε, ενώ οι Woodward της Aurora και Sasamura της Westwood Global Energy δήλωσαν ότι το πράσινο υδρογόνο είναι απίθανο να γίνει ανταγωνιστικό πριν από τότε.
Μόνο 6 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι ετησίως (mtpa) χωρητικότητας υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα - συμπεριλαμβανομένων των πράσινων και μπλε το υδρογόνο, το οποίο παράγεται από αέριο - είτε λειτουργεί είτε βρίσκεται υπό κατασκευή παγκόσμια προσφορά, αναφέρει η εταιρεία συμβούλων Wood Mackenzie.
Αυτό είναι πολύ κάτω από τα 450 mtpa που η εταιρεία συμβούλων λέει ότι απαιτούνται στο πλαίσιο της παγκόσμιας προσπάθειας για μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές κατά 55% από τα επίπεδα του 1990 έως το 2030, καθ' οδόν προς τον στόχο του 2050.
Οι τιμές παραμένουν υψηλές
Οι τιμές παραμένουν υψηλές λόγω του υψηλού κόστους των ηλεκτρολυτών που απαιτούνται για την παραγωγή μεγάλης κλίμακας, των σημείων συμφόρησης στις υποδομές και του αυξημένου ενεργειακού κόστους που προκύπτει από τους κανόνες σχετικά με το τι συνιστά πράσινο υδρογόνο.
Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν μειώσει τις φιλοδοξίες τους. Η Ιταλία πρόσφατα μετατόπισε περισσότερα από 600 εκατομμύρια ευρώ σε κεφάλαια μετά την πανδημία από υδρογόνο σε βιομεθάνιο. Η Γαλλία μείωσε τον στόχο της για την ικανότητα ηλεκτρολύσης υδρογόνου για το 2030 κατά περισσότερο από 30% τον Απρίλιο και η Πορτογαλία έχει μειώσει τις φιλοδοξίες της για την ικανότητα ηλεκτρολύσεως κατά 45%.
Η ολλανδική κυβέρνηση πέρυσι έκανε απότομες περικοπές στα κεφάλαια που είχε αρχικά διαθέσει για έργα πράσινου υδρογόνου και ανάπτυξης μπαταριών, μετατοπίζοντας την εστίαση του ταμείου για το κλίμα προς την προγραμματισμένη κατασκευή δύο νέων πυρηνικών σταθμών.
Αρκετοί παράγοντες στην Αυστραλία, εν τω μεταξύ, έχουν μειώσει ή αποσυρθεί από έργα παρά την υποσχεθείσα κρατική υποστήριξη άνω των 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας.
Τα έργα που προχωρούν αντιμετωπίζουν επίσης καθυστερήσεις. Οι αναλυτές της Rystad Energy εκτιμούν ότι το 99% των έργων αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας που ανακοινώθηκαν για τα επόμενα πέντε χρόνια δεν έχουν προχωρήσει πέρα από το στάδιο της ιδέας ή της έγκρισης.
Δυσκολίες στις υποδομές
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι το υδρογόνο είναι δύσκολο να αποθηκευτεί επειδή απαιτεί δεξαμενές υψηλής πίεσης, εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες και τείνει να παρουσιάζει διαρροές, γεγονός που καθιστά επικίνδυνη τη μεταφορά του μέσω παλαιών αγωγών φυσικού αερίου εν αναμονή νέων υποδομών.
Η Ισπανία ελπίζει να κατασκευάσει ένα δίκτυο υδρογόνου μήκους 2.600 χλμ. και να το συνδέσει με ένα άλλο έργο - τη διευρωπαϊκή σύνδεση H2Med - από την Ιβηρική περιοχή προς τη βορειοδυτική Ευρώπη.
Το ισπανικό δίκτυο θα πρέπει να τεθεί σε λειτουργία γύρω στο 2030, αλλά είναι πιθανές καθυστερήσεις δύο ή τριών ετών για ευρύτερες ευρωπαϊκές υποδομές, δήλωσε ο Arturo Gonzalo, Διευθύνων Σύμβουλος του ισπανικού φορέα εκμετάλλευσης δικτύου φυσικού αερίου Enagas.
«Οι υποδομές δεν είναι κάτι που συμβαίνει όταν η αγορά έχει ήδη απογειωθεί. είναι κάτι που πρέπει να συμβεί για να απογειωθεί η αγορά», είπε.
www.worldenergynews.gr
