Δημοσιεύματα υποστηρίζουν πως ακόμα και οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν
Όλο και περισσότερες σκιές, σκιάζουν τον Ουκρανό πρόεδρο, κάνοντας την μακρόχρονη παραμονή του στην εξουσία να φαίνεται όλο και πιο έωλη.
Σε ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό θρίλερ και σκάνδαλο παραπέμπουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην Ουκρανία που εκτυλίσσονται ύστερα από την απόφαση του Ζελένσκι να περιορίσει τις εξουσίες των αρμόδιων ουκρανικών αρχών για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Πολλά διεθνή ΜΜΕ έσπευσαν να κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο λάθος του Ουκρανού προέδρου από τότε που ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο, με δημοσιεύματα να υποστηρίζουν πως ακόμα και οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο Ουκρανός πρόεδρος εν μέσω πανικού, υποχώρησε ατάκτως, έκανε λόγο για mea culpa και ανακοίνωσε ότι κατέθεσε νέο νομοσχέδιο που διασφαλίζει την ανεξαρτησία των NABU και SAP, κίνηση που έσπευσε να χαιρετίσει η ΕΕ.
Την ίδια στιγμή όμως ουκρανικά ΜΜΕ προϊδεάζουν για την αποκάλυψη ενός τεράστιου σκανδάλου.
Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν πως στο πλαίσιο ερευνών του NABU και SAP κατά του Ουκρανού επιχειρηματία, Timur Mindich, ο οποίος θεωρείται το «πορτοφόλι του Προέδρου», υπάρχουν και ηχογραφήσεις του ίδιου του Ζελένσκι, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς πως η προετοιμασία κατηγοριών εις βάρος του Mindich, ενός τόσο στενού προσώπου στον Ζελένσκι, θα μπορούσε να εξηγεί την αιφνίδια «επίθεση» της προεδρίας εναντίον του NABU.
Και μολονότι ο Ζελένσκι είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, αναλυτές εκτιμούν πως ο Ουκρανός πρόεδρος έχει τελειώσει πολιτικά και ότι ήδη οι εσωτερικοί πολιτικοί του αντίπαλοι στήνουν το σκηνικό της αποκαθήλωσης του.
Όσοι όμως από αυτούς μέχρι πρότινος μιλούσαν για «ειρήνη» και «αλλαγή πορείας», τώρα σχεδιάζουν νέα κύματα επιστράτευσης.
Και αυτό που έρχεται, φαίνεται πως δεν είναι συμβιβασμός αλλά ένας ολοκληρωτικός, ανεξέλεγκτος πόλεμος… με νέα πρόσωπα και παλιά μίση.
Όταν ο Ζελένσκι μέσα σε 24 ώρες πέτυχε στην πράξη την ήττα των σχετικά ανεξάρτητων από αυτόν ουκρανικών αρχών, του Εθνικού Γραφείου κατά της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) και της Ειδικής Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς (SAP), και μετά για πρώτη φορά μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (СВО) στην πλατεία βγήκε ένας κάπως αξιοπρεπής αριθμός ανθρώπων με πλακάτ, πολλοί Ρώσοι - και όχι μόνο - σχολιαστές άρχισαν να σκιαγραφούν… ειδυλλιακές εικόνες.
Στον Ρώσο αναγνώστη μπορεί να φάνηκε ότι από τα υπόγεια ξεχύθηκε μια προηγουμένως αθέατη κοινωνία πολιτών: οι εξαπατημένοι, οι καταληστευμένοι και κουρασμένοι από τον πόλεμο Ουκρανοί επιτέλους ίσιωσαν τις σκυφτές πλάτες τους και βρίσκονται ένα βήμα πριν τη λεηλασία… στο προεδρικό μέγαρο, ενώ στα στενά ήδη στέκονται ουρές φορτηγών με πλακάτ «Όχι στον πόλεμο» και προτομές του Pushkin.
Μπορεί να πίστεψαν ότι μια τολμηρή κοπέλα θα σταθεί μπροστά από την αλυσίδα των ειδικών δυνάμεων, θα παίξει στο βιολί την «Katyusha», και το πλήθος θα φωνάξει: «Ρώσοι και Ουκρανοί — ένας λαός, μια μοίρα».
Σε αδιέξοδο
Το ευρωπαϊκό αδιέξοδο το περιέγραψε άψογα το αμερικανικό think tank Stratfor: από τη μία πλευρά, η «αντίληψη της αποδυνάμωσης των προσπαθειών κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία θα δώσει αφορμή σε διάφορα πολιτικά κόμματα και ομάδες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιτίθενται στη βοήθεια προς την Ουκρανία να το εκμεταλλευτούν για δικούς τους σκοπούς, κάνοντας την υποστήριξη προς την Ουκρανία πιο δαπανηρή για τις προοδευτικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις».
Από την άλλη - τα βήματα του Ζελένσκι «αυξάνουν την πιθανότητα αύξησης των αντι-κυβερνητικών διαδηλώσεων από μια κουρασμένη και απογοητευμένη ουκρανική κοινωνία και θα δώσουν στη Ρωσία περισσότερες ευκαιρίες να αποδυναμώσει το Κίεβο».
Με άλλα λόγια, να συνεχίσουν να στηρίζουν τον Ουκρανό είναι μάλλον κακή ιδέα, αλλά να ενθαρρύνουν τις διαδηλώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε παύση του πολέμου κατά της Ρωσίας είναι ακόμα χειρότερο.
Θα τον σώσουν οι Αμερικάνοι;
Το έμαθε ο Ζελένσκι και αμέσως άρχισε να λέει κάτι για πιθανές αλλαγές στον νόμο περί υποταγής του NABU και SAP στον Γενικό Εισαγγελέα, γιατί «η εξουσία ακούει τον λαό», και μετά σε απόγνωση κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο που απαγορεύει στη Γενική Εισαγγελία να ελέγχει τις δομές καταπολέμησης της διαφθοράς, αλλά το τρένο μάλλον έχει ήδη φύγει.
Θα σώσει τον Ζελένσκι η Αμερική;
Μάλλον όχι.
Ο Trump ποτέ δεν θα ξεχάσει την ταπεινωτική άρνηση του Ζελένσκι για γρήγορη ειρηνευτική συμφωνία που θα του εξασφάλιζε το Νόμπελ Ειρήνης, και τώρα αυτή είναι τόσο μακριά όσο η Σελήνη.
Σε ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό θρίλερ και σκάνδαλο παραπέμπουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην Ουκρανία που εκτυλίσσονται ύστερα από την απόφαση του Ζελένσκι να περιορίσει τις εξουσίες των αρμόδιων ουκρανικών αρχών για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Πολλά διεθνή ΜΜΕ έσπευσαν να κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο λάθος του Ουκρανού προέδρου από τότε που ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο, με δημοσιεύματα να υποστηρίζουν πως ακόμα και οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο Ουκρανός πρόεδρος εν μέσω πανικού, υποχώρησε ατάκτως, έκανε λόγο για mea culpa και ανακοίνωσε ότι κατέθεσε νέο νομοσχέδιο που διασφαλίζει την ανεξαρτησία των NABU και SAP, κίνηση που έσπευσε να χαιρετίσει η ΕΕ.
Την ίδια στιγμή όμως ουκρανικά ΜΜΕ προϊδεάζουν για την αποκάλυψη ενός τεράστιου σκανδάλου.
Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν πως στο πλαίσιο ερευνών του NABU και SAP κατά του Ουκρανού επιχειρηματία, Timur Mindich, ο οποίος θεωρείται το «πορτοφόλι του Προέδρου», υπάρχουν και ηχογραφήσεις του ίδιου του Ζελένσκι, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς πως η προετοιμασία κατηγοριών εις βάρος του Mindich, ενός τόσο στενού προσώπου στον Ζελένσκι, θα μπορούσε να εξηγεί την αιφνίδια «επίθεση» της προεδρίας εναντίον του NABU.
Και μολονότι ο Ζελένσκι είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, αναλυτές εκτιμούν πως ο Ουκρανός πρόεδρος έχει τελειώσει πολιτικά και ότι ήδη οι εσωτερικοί πολιτικοί του αντίπαλοι στήνουν το σκηνικό της αποκαθήλωσης του.
Όσοι όμως από αυτούς μέχρι πρότινος μιλούσαν για «ειρήνη» και «αλλαγή πορείας», τώρα σχεδιάζουν νέα κύματα επιστράτευσης.
Και αυτό που έρχεται, φαίνεται πως δεν είναι συμβιβασμός αλλά ένας ολοκληρωτικός, ανεξέλεγκτος πόλεμος… με νέα πρόσωπα και παλιά μίση.
Όταν ο Ζελένσκι μέσα σε 24 ώρες πέτυχε στην πράξη την ήττα των σχετικά ανεξάρτητων από αυτόν ουκρανικών αρχών, του Εθνικού Γραφείου κατά της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) και της Ειδικής Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς (SAP), και μετά για πρώτη φορά μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (СВО) στην πλατεία βγήκε ένας κάπως αξιοπρεπής αριθμός ανθρώπων με πλακάτ, πολλοί Ρώσοι - και όχι μόνο - σχολιαστές άρχισαν να σκιαγραφούν… ειδυλλιακές εικόνες.
Στον Ρώσο αναγνώστη μπορεί να φάνηκε ότι από τα υπόγεια ξεχύθηκε μια προηγουμένως αθέατη κοινωνία πολιτών: οι εξαπατημένοι, οι καταληστευμένοι και κουρασμένοι από τον πόλεμο Ουκρανοί επιτέλους ίσιωσαν τις σκυφτές πλάτες τους και βρίσκονται ένα βήμα πριν τη λεηλασία… στο προεδρικό μέγαρο, ενώ στα στενά ήδη στέκονται ουρές φορτηγών με πλακάτ «Όχι στον πόλεμο» και προτομές του Pushkin.
Μπορεί να πίστεψαν ότι μια τολμηρή κοπέλα θα σταθεί μπροστά από την αλυσίδα των ειδικών δυνάμεων, θα παίξει στο βιολί την «Katyusha», και το πλήθος θα φωνάξει: «Ρώσοι και Ουκρανοί — ένας λαός, μια μοίρα».
Σε αδιέξοδο
Το ευρωπαϊκό αδιέξοδο το περιέγραψε άψογα το αμερικανικό think tank Stratfor: από τη μία πλευρά, η «αντίληψη της αποδυνάμωσης των προσπαθειών κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία θα δώσει αφορμή σε διάφορα πολιτικά κόμματα και ομάδες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιτίθενται στη βοήθεια προς την Ουκρανία να το εκμεταλλευτούν για δικούς τους σκοπούς, κάνοντας την υποστήριξη προς την Ουκρανία πιο δαπανηρή για τις προοδευτικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις».
Από την άλλη - τα βήματα του Ζελένσκι «αυξάνουν την πιθανότητα αύξησης των αντι-κυβερνητικών διαδηλώσεων από μια κουρασμένη και απογοητευμένη ουκρανική κοινωνία και θα δώσουν στη Ρωσία περισσότερες ευκαιρίες να αποδυναμώσει το Κίεβο».
Με άλλα λόγια, να συνεχίσουν να στηρίζουν τον Ουκρανό είναι μάλλον κακή ιδέα, αλλά να ενθαρρύνουν τις διαδηλώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε παύση του πολέμου κατά της Ρωσίας είναι ακόμα χειρότερο.
Θα τον σώσουν οι Αμερικάνοι;
Το έμαθε ο Ζελένσκι και αμέσως άρχισε να λέει κάτι για πιθανές αλλαγές στον νόμο περί υποταγής του NABU και SAP στον Γενικό Εισαγγελέα, γιατί «η εξουσία ακούει τον λαό», και μετά σε απόγνωση κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο που απαγορεύει στη Γενική Εισαγγελία να ελέγχει τις δομές καταπολέμησης της διαφθοράς, αλλά το τρένο μάλλον έχει ήδη φύγει.
Θα σώσει τον Ζελένσκι η Αμερική;
Μάλλον όχι.
Ο Trump ποτέ δεν θα ξεχάσει την ταπεινωτική άρνηση του Ζελένσκι για γρήγορη ειρηνευτική συμφωνία που θα του εξασφάλιζε το Νόμπελ Ειρήνης, και τώρα αυτή είναι τόσο μακριά όσο η Σελήνη.
www.worldenergynews.gr
