Τα τελευταία χρόνια, η αντιπαλότητα μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους εμπορικούς πολέμους ή τις κυρώσεις για τα τσιπ. Σήμερα, πρόκειται για μια σιωπηλή μονομαχία για τον έλεγχο της ενέργειας του αύριο. Ενώ η Ουάσινγκτον εντείνει τις προσπάθειές της στους ημιαγωγούς, τους δασμούς και τις παλιές συμμαχίες, το Πεκίνο φαίνεται να παίζει ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι - ένα παιχνίδι υπομονής. Αντί να πολεμά κατά μέτωπο σε αμερικανικό έδαφος, η Κίνα εξασφαλίζει σιωπηλά πρόσβαση στους πόρους που πραγματικά έχουν σημασία. Και μεταξύ όλων αυτών, ένα ξεχωρίζει σαν κρυφό ατού: το ουράνιο.
Η Κίνα κινεί τα κομμάτια της σιωπηλά
Στα χαρτιά, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να φαίνονται ισχυρές: δυνατότητες εμπλουτισμού, αποθέματα και φιλικοί προμηθευτές όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς - η Αμερική έχει κολλήσει να αντιδρά. Μια στρατηγική άμυνας, όχι επίθεσης.
Το Πεκίνο, εν τω μεταξύ, χτίζει με υπομονή. Χρηματοδοτεί ηλιακά και αιολικά πάρκα που ξεφυτρώνουν σε όλη την Κεντρική Ασία. Δημιουργεί αγωγούς και διαδρόμους που συνδέουν την περιοχή πιο σφιχτά με τον ιστό της Ζώνης και του Δρόμου.
Και στην πυρηνική ενέργεια, υπογράφει μακροπρόθεσμα συμβόλαια για να εξασφαλίσει μια σταθερή προμήθεια ουρανίου. Αξίζει να θυμηθούμε ότι μέχρι πρόσφατα, η Κεντρική Ασία θεωρούνταν η αυλή της Ρωσίας, περιοριζόμενη σε έργα ορυκτών καυσίμων. Σήμερα, εμφανίζεται στο ραντάρ της Κίνας ως απόλυτη προτεραιότητα. Και ακριβώς σε αυτό το σενάριο αναδύεται ο νέος σύμμαχος του Πεκίνου, η χώρα που θα μπορούσε να αλλάξει το παγκόσμιο ενεργειακό ισοζύγιο: το Καζακστάν. Η χώρα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας ουρανίου στον πλανήτη, υπεύθυνος για περίπου το 43% της παγκόσμιας προσφοράς και την πλειονότητα των παγκόσμιων εξαγωγών.
Ένα ενεργειακό σύμφωνο που ξαναγράφει την ισορροπία δυνάμεων της Κεντρικής Ασίας
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών δεν γεννήθηκε χθες. Από το 2015, έχουν υπογραφεί διμερείς συμφωνίες, πρώτα για υποδομές και συμβατική ενέργεια. Αλλά όταν η εστίαση στράφηκε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στη συνέχεια στο ουράνιο, η σχέση έφτασε σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Για την Κίνα, το όφελος είναι προφανές: εγγυημένο πυρηνικό καύσιμο για τους αντιδραστήρες της, απαραίτητο για τη μείωση της εξάρτησης από τον άνθρακα. Για το Καζακστάν, το θετικό είναι εξίσου σαφές: επενδύσεις, σύγχρονες υποδομές και προνομιακή πρόσβαση στην κινεζική αγορά.
Το περιφερειακό πλαίσιο είναι περίπλοκο. Αυτό συμβαίνει επειδή η Ρωσία πιέζει το Καζακστάν να αγοράσει περισσότερο φυσικό αέριο, επιδιώκοντας να διατηρήσει την ιστορική της επιρροή στην περιοχή. Αποδεχόμενη κινεζικές επενδύσεις, βρίσκει ένα αντίβαρο σε αυτήν την πίεση και διαφοροποιεί τις συμμαχίες της. Το Πεκίνο, σε αντάλλαγμα, μειώνει την ευπάθειά του στις δυτικές κυρώσεις και αποκτά μια αξιόπιστη πηγή ουρανίου, έναν ολοένα και πιο στρατηγικό πόρο σε περιόδους παγκόσμιας αστάθειας.
Αυτή η σχέση δείχνει πώς η κινεζική ενεργειακή διπλωματία είναι διαφορετική: αντί να επιβάλλει όρους υψηλού χρέους, όπως στο παρελθόν του "Μιας Ζώνης και ενός Δρόμου", σήμερα προσαρμόζεται στους τοπικούς κανόνες, συμμετέχοντας σε δημοπρασίες καθαρής ενέργειας, δημιουργώντας βιομηχανικές συνεργασίες και μάλιστα προσαρμόζοντας στις απαιτήσεις της τοπικής παραγωγής εξοπλισμού.
Χάνει η Δύση το παιχνίδι;
Ενώ η Δύση προσπαθεί να «συγκρατήσει» το Πεκίνο, η Κίνα συσσωρεύει στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία. Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι απλώς μια ακόμη καθαρή εναλλακτική λύση στο χαρτοφυλάκιό της - είναι ένας πυλώνας εθνικής ασφάλειας. Και με το Καζακστάν στο πλευρό της, η Κίνα δεν διαφοροποιείται απλώς. Προστατεύεται πολιτικά. Αυτό αφήνει τις ΗΠΑ σε μια άβολη θέση. Ακόμα περισσότερο με αυτή την άλλη πρόσφατη εξέλιξη, στην οποία αυτή η λευκή έρημος που είναι το μέλλον της ανθρωπότητας έχει φέρει τη Ρωσία και την Κίνα κοντά. Εάν το Πεκίνο και η Μόσχα εμβαθύνουν τον συντονισμό εδώ, η Ουάσινγκτον κινδυνεύει να δει το διοικητικό συμβούλιο να γέρνει ανεπιστρεπτί προς τα ανατολικά.
www.worldenergynews.gr
