Κατά την ανακομιδή των λειψάνων της αυτά ευωδίαζαν και για τον λόγο αυτό, αλλά και για όλη την προσφορά της και τα θαυματά της, έχουν ξεκινήσει διαδικασίες για την Αγιοκατάταξή της.
Ο πατήρ της ωνομάζετο Χαράλαμπος Βλάχος και η μήτηρ της Ελένη Βλάσση. Ήσαν πτωχοί αγρότες, άνθρωποι του μόχθου, τίμιοι και ευσεβείς. Η θεοσεβής μήτηρ της Ελένη εις νεαρά ηλικία, αξιώθηκε θεϊκής οπτασίας προ του κατεστραμμένου ιερού σκηνώματος της Παναγίας της Κυράς. Η Γερόντισσα ήτο δίδυμος με την Διαμαντίνα Βλάχου-Κουρή και είχε ακόμη τέσσαρας αδελφάς, τας: Ασημίνα, Αρετούσα, Θεοδώρα και Ιωαννέτα. Επίσης είχε και δύο αδελφούς, τον Συμεών και τον Στυλιανόν. Από τους αδελφούς και αδελφάς της Γεροντίσσης απέκτησε τέκνα μόνον ο Συμεών, τον αριθμόν τρία.
Εις την οικογένεια της ευρίσκοντο και δύο ενάρετοι ρασοφόροι....
Η Γερόντισσα Αναστασία εγκαθίσταται στην Κυρά
Η Αναστασία όταν ήταν δέκα ετών διαβαίνουσα από την κατεστραμμένη Εκκλησία της Κυράς, αφού έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταύρου άκουσε μία γλυκεία γυναικεία φωνή, η οποία ερχόταν από το κωδωνοστάσιο του ναού να της λέγη: «Είναι κρίμα ο οίκος μου να είναι έρημος. Εσύ τέκνον μου εκλήθης διά να φτιάξης την Εκκλησίαν και την Μονήν Μου».
Εις τα δεκατέσσαρά της χρόνια εμφορουμένη από θειο πόθο γι' ολοκληρωτική αφιέρωσι στον Χριστό η Αναστασία εγκαταλείπει την πατρική της οικία και εγκαταβιοί στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου εις τα Μελίκια Λευκίμμης όπου και ενδύεται το ράσο. Εκεί αποδύεται σε αυστηρούς ασκητικούς αγώνας, ενθυμουμένη πάντοτε την εντολή της Παναγίας. Με υπομονή, προσευχή και πνευματική πρόοδο περνούν 9 χρόνια έως ότου καταρτισθή στην μοναχική ζωή πλήρως.
Το έτος 1933, με την ευλογία της Μονής της μετανοίας της, αποχωρεί από τον Άγιο Νικόλαο και εγκαθίσταται οριστικά στην Κυρά. Τα πάντα γύρω της μαρτυρούν την εγκατάλειψι και αδιαφορία. Οι τοίχοι του ναού είναι γκρεμισμένοι. Στον χώρο του ναού φύονται αγριοσυκιές. Επάνω στην Αγία Τράπεζα ευρίσκει ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι, το οποίο εχρησιμοποιείτο ως κανδήλα. Κοιμάται αρχικώς στο ύπαιθρο έως ότου εγκατασταθή στο μοναδικό κελλί το οποίο έκτισαν ειδικά γι' αυτήν οι συγγενείς της.
Η ασκητική πρακτική της Γεροντίσσης
Νηστεύει υπέρ μέτρον. Κάνει συχνότατα τριήμερα. Εσθίει μία φορά την ημέρα μετά την δύσι του ηλίου. Συνήθως άρτον εξηραμμένον άνευ ελαίου ακόμη και τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές. Ποτέ της δεν χορταίνει το φαγητό της ακόμη κι αν αυτό είναι ολίγα νερόβραστα αγριολάχανα. Από την αδιάκοπη νηστεία παθαίνει θυρεοειδή και αβιταμίνωσι. Η υγεία της κλονίζεται κι όμως η αγάπη του Χριστού φλογίζει το είναι της. Κατά την μαρτυρία της υποτακτικής της μοναχής Αναστασίας Καστρινού, το σώμα της ήταν ένα ξύλο τετυλιγμένο στα ράσα. Στον λαιμό της έφερε μία τεράστια κοίλη σε μέγεθος πορτοκαλιού εξαιτίας του θυρεοειδούς.
Ουδέποτε έκαμε παράπονο για την ασθένεια της ούτε και επισκέφθηκε ιατρό για να υποβληθή στην αναγκαία εγχείρησι ή να της χορήγηση φάρμακα. Ένας ιατρός προσπάθησε να την εξετάση και εκείνη τον επετίμησε λέγουσα: «Κοίταξε να αλλάξης την ζωήν σου διότι είσαι βουτηγμένος εις την αμαρτίαν».
Πηγή: Ιερά Μονή Πακτοκράτορος Μελισσοχωρίου
Η μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Κυράς των Αγγέλων στη Λευκίμμη
Περιβάλλεται από ελιές, αμπέλια και οπωροφόρα δένδρα. Περικλείεται από τείχος και είναι κτισμένη σε ένα λόφο στα νότια της Κέρκυρας και η ιστορία φτάνει μέχρι τον 17ο αιώνα. Ο λόγος για τη μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Κυράς των Αγγέλων που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από τη Λευκίμμη και απέχει από την πόλη της Κέρκυρας σαράντα χιλιόμετρα. Αρχικά, ο ναός χτίστηκε το 1696 από την οικογένεια του Κερκυραίου ευγενούς Βαρλαάμ Καποδίστρια.
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, αυτός ο ναός μαζί με το ναό της Παναγίας στον Αρκουδίλα ήταν τάματα των γιών του ευγενούς καθώς κινδύνεψαν να πνιγούν ενώ ψάρευαν. Πληροφορούμαστε από έναν ανώνυμο κατάλογο των εκκλησιών της Κέρκυρας το 1700 ότι ο ναός ήταν ήδη κατεστραμμένος. Αργότερα, από μια απογραφή των μονών και των ναών του νησιού μαθαίνουμε ότι η παλαιότερη ονομασία του ναού ήταν Παναγία της Κοκκινάδας και ότι είναι ανήκε στη Βαρωνία Δονά Μινότο και ότι είχε υψηλά εισοδήματα. Στη συνέχεια γύρω από το ναό κτίστηκαν κι άλλα οικοδομήματα.
Τα κτίρια αυτά λειτούργησαν ως λοιμοκαθαρτήριο το χειμώνα του 1815-1816 όταν ξέσπασε πανούκλα στο Μαραθιά. Στα χρόνια της αγγλικής κατοχής, δόθηκε εντολή να καούν όλα τα κτήρια πλην του ναού για λόγους απολύμανσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο ναός να αρχίζει να ερειπώνει και η περιοχή για τον κόσμο να είναι αδιάβατη. Η μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Κυράς των Αγγέλων στη Λευκίμμη
Το 1933 η γερόντισσα Αναστασία φτάνει στην Κέρκυρα και με τη δράση της αναμορφώνει την παλιά μονή και δύο χρόνια αργότερα το επανιδρύει. Το 1965 οι μοναχές έγιναν επτά ενώ τώρα πλέον ζουν στη μονή μόνο δύο. Στη σημερινή του μορφή το Καθολικό είναι μονόκλιτη βασιλική με ενσωματωμένα εξωτερικά τόξα σε δύο επάλληλες σειρές.
Εντός του Καθολικού υπάρχουν αγιογραφίες του 17-18ου αιώνα. Ξεχωρίζει η εικόνα της Κυράς των Αγγέλων στο τέμπλο του ναού όπου δύο άγγελοι στεφανώνουν τη Θεοτόκο με διάδημα. Στο βόρειο εσωτερικό τοίχο στα κειμήλια της μονής είναι και η εικόνα της Αναλήψεως. Λίγο πιο πέρα από το κοιμητήριο της μονής δεσπόζει το καμπαναριό με τις τρεις καμπάνες που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της κερκυραϊκής αρχιτεκτονικής. Η μονή της Κυράς των Αγγέλων εορτάζει στις 15 Αυγούστου.
Πηγές: imcorfu.gr, saint.gr, kritestravel.gr Συντάκτης: Νίκος Στούπης
Θαυμαστά περιστατικά από τον βίον της Γεροντίσσης Αναστασίας - Πηγή: Ορθόδοξη Πορεία
Μαρτυρία Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Μαμάλου
Προλέγει το μέλλον των δύο εξαδέλφων
Κατά το έτος 1958, δύο αγοράκια 12-13 ετών, ο Αναστάσιος Μάμαλος και ο εξάδελφός του Γρηγόριος, επεσκέφθησαν την Κυράν και εζήτησαν την Γερόντισσα Αναστασία. Η αδελφή Αγγελική έσπευσε να ενημερώση την Γερόντισσα, η οποία κατ’ εκείνη την ώρα εργαζόταν στους αγρούς.
Η Γερόντισσα χωρίς καλά-καλά να ιδή τα παιδιά, άρχισε να φωνάζη: «Καλώς τον Ανάσταση και τον Γρηγόρη. Δυό παιδάκια, δυό αρνάκια, και τα δυο τα χρυσά μου θα φορέσουν τα ρασάκια. Το ένα θα τα κρατήση και το άλλο θα τα πετάξη». Αυτό και έγινε με την πάροδο του χρόνου….
Ύστερα από χρόνια ο Ανάστασης και κατόπιν Ιουστίνος μοναχός, εχειροτονήθη διάκονος και εσκέφθη να προσκυνήση την Κυράν και να ιδή και την Γερόντισσα. Τηλέφωνο στην Κυράν δεν υπήρχε. Όμως από το τηλέφωνο του ουρανού, η Γερόντισσα επληροφορήθηκε την επίσκεψι του διακόνου και έσπευσε να τον συναντήση στην διασταύρωσι του δρόμου έξωθεν της Μονής, βαστάζουσα αναμμένο θυμιατήρι… Όταν δε εχειροτονήθη ιερεύς, επισκεπτόμενος και πάλιν την Μονή, ευρήκε την Γερόντισσα να τον αναμένη στην διασταύρωσι βαστάζουσα το Ιερόν Ευαγγέλιο….
Κάθε επίσκεψις στην Κυράν διά τον ιερομόναχον Ιουστίνον ήταν και μία έκπληξις. Σήμερα που διακονεί ως Ηγούμενος στην Ιερά Μονή της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος παρά το φρέαρ του Ιακώβ εις την Νεάπολι της Σαμάρειας, ενθυμείται με ιδιαίτερη συγκίνησι τα ανωτέρω συμβάντα και δέεται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της Γεροντίσσης Αναστασίας…
Μαρτυρία Αρχιμανδρίτου Πολυκάρπου Ζερβού
Προλαμβάνει το φονικό
Στο χωριό Αργυράδες ζούσε ένας ευλαβής νεανίας ο οποίος εργαζόταν στο οικογενειακό αρτοποιείο αυτού. Όταν δε ήλθε σε νόμιμη ηλικία αρραβωνιάστηκε μια κόρη, η οποία δυστυχώς ήταν ζωηρή και ατίθαση και εγένετο σκάνδαλο για την μικρή κοινωνία του χωριού. Παρ’ όλες τις συστάσεις του νέου, η κοπέλλα παρέμενε αδιόρθωτη. Γι’ αυτό και ο νέος της ανεκοίνωσε την αμετάκλητη απόφασί του όπως διαλυθή ο αρραβώνας. Η νεαρά έσπευσε να το ανακοινώση στους οικείους της, ο δε πατήρ και ο αδελφός της εσχεδίασαν μυστικώς να δολοφονήσουν τον νέο.
Κατ’ εκείνη την νύκτα η Γερόντισσα το επληροφορήθηκε στην προσευχή της και αμέσως μόλις εξημέρωσε, αφού γονυκλινής ασπάσθηκε την θαυματουργόν εικόνα, ανήσυχος εξήλθε του ναού.
«Πού πηγαίνεις, Γερόντισσα, πρωί – πρωί;» την ερώτησε η αδελφή Νεκταρία, κύπτουσα για να πάρη την ευχή της. «Πάω να προλάβω ένα φονικό, παιδί μου» απήντησε η Γερόντισσα εξερχόμενη της μοναστηριακής μάνδρας.
Μετά από λίγο η Γερόντισσα έφθασε στο αρτοποιείο και ανεκοίνωσε στον έκπληκτο νέο τα περί διαλύσεως του αραβώνος του. «Η Παναγία μού είπε, παιδί μου, να μην διαλύσης τον αρραβώνα, διότι ο πατήρ και ο αδελφός της κοπέλλας σχεδιάζουν να σε φονεύσουν με ενέδρα. Να την υπανδρευθής και να την συμβουλεύσης μετ’ αγάπης και υπομονής. Αν δεν αλλάξη διαγωγή και δεν πορευθή κατά πώς θέλει ο Θεός, τότε Εκείνος πριν περάση ένα έτος, θα την πάρη με φυσικό θάνατο».
Ο άγνωστος στην Γερόντισσα νέος ήταν ευσεβής και καλόγνωμος και επείσθηκε στα λόγια της. Υπεσχέθηκε ότι θα κάμη υπακοή στην εντολή της Παναγίας. Δεν διέλυσε τον αρραβώνα, ενυμφεύθη την κοπέλλα και καθημερινώς την ενουθέτει.
Εις μάτην όμως. Εκείνη πεισματικά δεν υπήκουε στις παραινέσεις του συζύγου της.
Μετά την παρέλευσι ενός έτους, ασθένησε ξαφνικά και εκοιμήθη κατά τους λόγους της Γεροντίσσης.
Το επόμενο έτος ο νέος ενυμφεύθηκε άλλη νέα και έγινε ένας αξιοζήλευτος πολύτεκνος οικογενειάρχης…
Αρχάς του Σεπτεμβρίου του 1979, η Γερόντισσα ευρίσκετο ανήμπορος στο κελλάκι της όταν εδέχθηκε την επίσκεψι του πνευματικού και φιλόστοργου Μητροπολίτου της νήσου, μακαριστού Πολυκάρπου Βαγενά. Συνεζήτησαν με την Γερόντισσα, την ευλόγησε πατρικώς και απεχώρησε. Η αγαθή Γερόντισσα έχουσα γνωρίσει την αδιαφορία εκ της διοικούσης Εκκλησίας και έχουσα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Μονής άνευ συμπαραστάσεως των ιθυνόντων, δεν ηδύνατο να πιστεύση ότι ο Μητροπολίτης της ως φιλόστοργος πατήρ εισήλθε στο κελλί της, και ως εκ τούτου, ενετράπη να του αναθέση την μέριμνα της Μονής μετά τον θάνατό της.
Συναισθανόμενη το τέλος της, την Παρασκευή 14η Σεπτεμβρίου 1979, εκάλεσε στο κελλί της τον εφημέριο της Μονής, τον ευλαβή λεύϊτη Νικόλαο Βούλγαρη, ο οποίος συνέδραμε υλικώς και πνευματικώς το έργο της Γεροντίσσης. Αφού εξωμολογήθηκε τους λογισμούς της, του εζήτησε να σύνταξη την υπ’ αριθ. 4/14-9-1979 αναφορά του για την κατάστασι της Ιεράς Μονής και να προσκαλέση τον Μητροπολίτη για να την εξομολογήση και να συζητήση μαζί της.
Η αναφορά εισήλθε στο αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως με αριθμόν 2808/18-9-1979 και την επομένη, ήμερα Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 1979, το απόγευμα, ο Μητροπολίτης διέβη το κατώφλι της Μονής. Κατευθύνθηκε στο κελλί της Γεροντίσσης και την εξο¬μολόγησε. Ευθύς αμέσως ο ίδιος εκάλεσε την αδελφή Αγγελική, η οποία έμελλε να διαδεχθή την Γερόντισ¬σα στην Ηγουμενία και τον εφημέριο Νικόλαο Βούλ¬γαρη και άρχισε να διαβάζη την Ακολουθία του Σχή¬ματος. Έβγαλε από τον κόρφο του το Σχήμα, το επέρασε στην Γερόντισσα και ένδακρυς επρόφερε το ό¬νομα «Αμβροσία». Έτσι η Γερόντισσα εδέχθηκε από τον φιλομόναχο Επίσκοπο την θεία δωρεά του Μεγά¬λου και Αγγελικού Σχήματος ετοιμασθείσα καταλλήλως διά του Ιερού Ευχελαίου, της Ιεράς Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας διά την Βασιλεία των Ουρανών….
www.worldenergynews.gr
