Μόνο 2-3 εκατ. τόνοι είναι ρεαλιστική στόχευση - Πρέπει να κατασκευαστούν ηλεκτρολύτες - Οι πρωτοπόρες χώρες - Μόνο 4 κράτη της ΕΕ έχουν εφαρμόσει τη «RED III» - Θα κυριαρχήσουν οι Άραβες; (The European Correspondent)
Η Ευρώπη στοχεύει στην παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων πράσινου υδρογόνου ετησίως έως το 2030.
Ο συγκεκριμένος στόχος μπορεί να επιτευχθεί;
Οι ειδικοί έχουν διαφορετική γνώμη.
Τι χρειάζεται για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο…;
Είναι σε καλό δρόμο η Ευρώπη;
Ποιες χώρες δείχνουν πειθαρχία… στο πλαίσιο της Οδηγίας για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας III (RED III) για το πράσινο Η2;
Θα κυριαρχήσουν οι Άραβες αν η «γηραιά ήπειρος» δεν κάνει αυτό που πρέπει;
Σε αυτά τα ερωτήματα το ακόλουθο κείμενο δίνει απαντήσεις.
Ανάγκη για απανθρακοποίηση
Η αναδυόμενη τεχνολογία θα πρέπει να απαλλάξει από τις εκπομπές άνθρακα ακόμη και τις βιομηχανίες που εξαρτώνται περισσότερο από τα ορυκτά καύσιμα.
Από την άνοιξη του 2025, η Ευρώπη παράγει μόνο 0,02 εκατομμύρια τόνους πράσινου υδρογόνου ετησίως.
Αυτό το έλλειμμα απαιτεί αμφιλεγόμενες εισαγωγές υδρογόνου από τρίτες χώρες.
Πρωτοπόρες χώρες
Ωστόσο, πολλές ευρωπαϊκές χώρες σχεδιάζουν να αυξήσουν και την εγχώρια παραγωγή πράσινου υδρογόνου.
Η Γερμανία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Γαλλία και η Δανία είναι μεταξύ των πρωτοπόρων.
Aκόμη η Πολωνία (χώρα της ΕΕ που εξαρτάται περισσότερο από τον άνθρακα), διερευνά την τεχνολογία.
Το πράσινο υδρογόνο (βασικό συστατικό στα ηλεκτρονικά καύσιμα), είναι το «κλειδί» για την απαλλοτρίωση των βιομηχανιών όπου η άμεση ηλεκτροδότηση είναι δύσκολη, όπως η αεροπορία.
Σε αντίθεση με την ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια στην αρχική της μορφή, η ενέργεια που αποθηκεύεται στο υδρογόνο μπορεί να μεταφερθεί πιο εύκολα και να αποθηκευτεί για μελλοντική χρήση.
Χρειάζονται ηλεκτρολύτες
Για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου χρειάζονται ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια, νερό και ηλεκτρολύτες, δηλ. οι μηχανές που διασπούν το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο.
Εκεί ξεκινούν τα προβλήματα. Πρέπει να κατασκευαστούν ηλεκτρολύτες, αλλά ακόμη και οι μικρότερες από αυτές τις μηχανές δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ιρίδιο, ένα από τα σπανιότερα στοιχεία στη Γη το οποίο προς το παρόν προέρχεται κυρίως από τη Νότια Αφρική και σε μικρότερο βαθμό από τη Ρωσία.
«Η παγκόσμια ετήσια παραγωγή είναι μόνο περίπου 7-8 τόνοι», δήλωσε στο The European Correspondent ο Ellinor Ehrnberg από τη σουηδική εταιρεία Smoltek Hydrogen AB.
Αυτό δεν ακούγεται πολύ αισιόδοξο, δεδομένου ότι η ΕΕ αγωνίζεται ήδη να μειώσει την εξάρτησή της από τα κινεζικά ορυκτά σπάνιων γαιών τα οποία είναι απαραίτητα για άλλες βασικές τεχνολογίες, όπως οι μπαταρίες ή οι ανεμογεννήτριες.
Το ιρίδιο αποτελεί μια άλλη σημαντική πρόκληση για τις ασφαλείς αλυσίδες εφοδιασμού.
Ορισμένες νεοσύστατες επιχειρήσεις, όπως η Smoltek, στοχεύουν στη μείωση της ανάγκης για ιρίδιο.
Έχει πολύ δρόμο ακόμα - Μη ρεαλιστικός ο στόχος του 2030
Οι καινοτομίες θα μπορούσαν να διατηρήσουν ζωντανή την υπόσχεση της παραγωγής πράσινου υδρογόνου, αλλά ο δρόμος προς την εφαρμογή σε μεγάλη κλίμακα θα είναι ακόμα μακρύς.
Οι ειδικοί συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι ο στόχος του 2030 είναι μη ρεαλιστικός. Από τα μέσα του 2025, οι ηλεκτρολύτες που βρίσκονται υπό κατασκευή στην Ευρώπη έχουν συνολική χωρητικότητα μόνο περίπου 0,3 εκατομμύρια τόνους πράσινου υδρογόνου ετησίως.
Η πολιτική που απαιτείται για την κλιμάκωση υπάρχει, αλλά η εφαρμογή καθυστερεί.
Μόνο 4 χώρες της ΕΕ έχουν εφαρμόσει τη «RED III»
Μέχρι στιγμής, μόνο 4 χώρες της ΕΕ έχουν εφαρμόσει το πλαίσιο της Οδηγίας για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας III (RED III) για το πράσινο υδρογόνο.
Η RED III ορίζει ότι τουλάχιστον το 42% του υδρογόνου που χρησιμοποιείται στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες πρέπει να είναι ανανεώσιμο έως το 2030 και το 60% έως το 2035, δημιουργώντας ζήτηση για πράσινο υδρογόνο.
«Μέχρι τα κράτη - μέλη να κάνουν αυτό το βήμα, τόσο η διαμόρφωση της ζήτησης όσο και η πρόσβαση στη χρηματοδότηση παραμένουν περιορισμένες.
Αυτό εμποδίζει τη βιομηχανία να απογειωθεί πραγματικά.
Η εγχώρια παραγωγή μόνο 2-3 εκατομμυρίων τόνων έως το 2030 φαίνεται εφικτή, αλλά όχι των 10 εκατομμυρίων τόνων.
Η επίτευξη του δηλωμένου στόχου θα απαιτούσε άμεση κλιμάκωση της ανανεώσιμης δυναμικότητας, των ηλεκτρολυτών, την αποτελεσματική εφαρμογή του RED III, ειδικές υποδομές υδρογόνου και πολύ ταχύτερη ανάπτυξη χρηματοοικονομικών μέσων.
Κανένα από τα προαναφερθέντα βήματα δράσης δεν προχωρά επί του παρόντος στην απαραίτητη κλίμακα ή ταχύτητα», δήλωσε στο The European Correspondent η Ιρίνα Ντορονίνα (ερευνήτρια και καθηγήτρια στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου).
Τι χρειάζεται εφεξής - Θα κυριαρχήσουν οι Άραβες;
Η Ευρώπη έχει ακόμα την ευκαιρία να γίνει παγκόσμιος ηγέτης στο πράσινο υδρογόνο. Είναι τεχνικά εφικτό, αλλά η βιομηχανία πρέπει να μειώσει το κόστος και να κλιμακώσει αποτελεσματικά την παραγωγή για να γίνει ανταγωνιστική.
Ακόμα κι αν χάσουμε τους στόχους μας για το 2030, η ανάγκη επιτάχυνσης παραμένει επείγουσα.
Διαφορετικά, άλλα μέρη του κόσμου θα αναλάβουν την ηγετική θέση, όπως η Μέση Ανατολή.
Για παράδειγμα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επενδύουν επίσης σημαντικά στην ανάπτυξη πράσινου υδρογόνου και σχεδιάζουν να κερδίσουν χρήματα από την πώλησή του στην Ευρώπη και την Ασία.
www.worldenergynews.gr
