Ήταν ένα πρωινό Ιουνίου του 2024 και κατά μήκος των ακτών της Μπάχα Καλιφόρνια στο Μεξικό, επιστήμονες στο ερευνητικό σκάφος Pacific Storm τελείωναν τον καφέ τους και ετοιμάζονταν για μια κουραστική μέρα αναζητώντας μερικά από τα πιο φευγαλέα πλάσματα στον πλανήτη. Ξαφνικά ακούστηκε μια κλήση από τη γέφυρα: «Φάλαινες! Δεξιά πλευρά!»
Όλοι στο σκάφος ζητωκραύγαζαν
Για τις επόμενες ώρες, κάτι που έμοιαζε με δύο νεαρές ραμφόμορφες φάλαινες συνέχιζε να αναδύεται και να εξαφανίζεται, μέχρι που τελικά ο Robert Pitman, ένας πλέον συνταξιούχος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, έριξε ένα μικρό βέλος από μια τροποποιημένη βαλλίστρα στο πίσω μέρος μιας από αυτές.
«Δεν μπορώ καν να περιγράψω το συναίσθημα, επειδή ήταν κάτι για το οποίο είχαμε εργαστεί για τόσο καιρό», λέει η Elizabeth Henderson, ερευνήτρια στο Κέντρο Πληροφοριών Ναυτικού του αμερικανικού στρατού και κύρια συγγραφέας της προκύπτουσας εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Marine Mammal Science, η οποία ήταν επίσης εκεί εκείνη την ημέρα. «Όλοι στο σκάφος ζητωκραύγαζαν επειδή το είχαμε, επιτέλους το είχαμε».
Ακολουθώντας την κραυγή
Η ανακάλυψη είχε ξεκινήσει πέντε χρόνια. Από το 2020, η Henderson και οι συνάδελφοί της από το Μεξικό και τις ΗΠΑ παρακολουθούσαν μια ομάδα φαλαινών που παρήγαγαν μια χαρακτηριστική κραυγή, με την ετικέτα BW43, την οποία αρχικά νόμιζαν ότι ήταν η φάλαινα Perrin με το ράμφος, ένα άλλο είδος που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ στην άγρια φύση.
Η ομάδα επέστρεψε στο ίδιο σημείο για τρία χρόνια, πρώτα με ιστιοπλοϊκό σκάφος και στη συνέχεια με ναυλωμένο μεξικανικό αλιευτικό σκάφος, χωρίς καμία τύχη. Στη συνέχεια, το 2024, συνεργάστηκαν με το Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και ξεκίνησαν με το ερευνητικό του σκάφος, το οποίο αποδείχθηκε το κλειδί για την επιτυχία τους. Το πλοίο ρυμούλκησε μια σειρά από υδρόφωνα για να ακούει υποβρύχιους ήχους και διέθετε ένα κατάστρωμα παρατήρησης με κιάλια υψηλής ισχύος ικανά να εντοπίζουν φάλαινες εκατοντάδες μέτρα μακριά.
Όσον αφορά την εύρεση ραμφωτών φαλαινών, τέτοια βοηθήματα υψηλής τεχνολογίας είναι απολύτως απαραίτητα. Υπάρχουν 24 γνωστά είδη, αλλά εκτός από μερικά, πολύ λίγα είναι γνωστά γι' αυτά.
Μια φάλαινα στα βαθιά νερά
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι ραμφωτοί φάλαινες με δόντια γκίνγκο ζουν στις ακτές της Καλιφόρνια και της βόρειας Μπάχα Καλιφόρνια στο Μεξικό.
Είναι τα θηλαστικά που καταδύονται βαθύτερα στη Γη, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στους ωκεανούς, βγαίνοντας στον αέρα μόνο για λίγα λεπτά κάθε φορά, συνήθως μακριά από τις ακτές. Είναι γνωστές για τη ντροπαλότητά τους και την εύκολη τρόμησή τους όταν τις πλησιάζει μια βάρκα. Πολλά είδη έχουν περιγραφεί μόνο με βάση νεκρά ζώα που ξεβράζονται στην ακτή και νέα είδη εξακολουθούν να ανακαλύπτονται, το τελευταίο μόλις το 2021.
«Η Εταιρεία Θαλάσσιων Θηλαστικών έχει μια λίστα με 94 αποδεκτά είδη κητωδών», λέει ο Pitman. «Το ένα τέταρτο αυτών είναι φάλαινες με ράμφος, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καν ακούσει γι' αυτές. Αυτά είναι τα μεγαλύτερα, λιγότερο γνωστά ζώα που έχουν απομείνει στον πλανήτη».
Αλλά η εκμάθηση περισσότερων γι' αυτές είναι ζωτικής σημασίας. Αυτές οι φάλαινες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στα στρατιωτικά σόναρ, τα οποία παρεμβαίνουν στην αναζήτηση τροφής τους και σε ορισμένες περιπτώσεις τις αναγκάζουν να ανεβαίνουν πολύ γρήγορα, υποφέροντας από θανατηφόρους τραυματισμούς παρόμοιους με τη νόσο αποσυμπίεσης σε δύτες. Η γνώση του πού ζουν αυτές οι φάλαινες μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό της πιθανής βλάβης του σόναρ, αποφεύγοντας τη στρατιωτική εκπαίδευση σε σημαντικά ενδιαιτήματα φαλαινών με ράμφος.
Η εύρεση φαλαινών με ράμφος ginkgo κοντά στο Μεξικό ήταν μια μεγάλη έκπληξη - από τα αρχεία προσάραξης, είχαν συχνά βρεθεί ξεβρασμένες στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού, στις ακτές της Ιαπωνίας. Οι ερευνητές ανέλυσαν τις υπάρχουσες ακουστικές βάσεις δεδομένων για το BW43, το πλέον επιβεβαιωμένο κάλεσμα των φαλαινών με ράμφος ginkgo, και διαπίστωσαν ότι αυτά τα ζώα πιθανότατα ζούσαν στα ανοικτά των ακτών. της Καλιφόρνια και της βόρειας Μπάχα Καλιφόρνια.
«Υπήρχαν δύο εκβράσεις στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής στο παρελθόν, αλλά πάντα θεωρούνταν ότι ήταν ανώμαλες - ζώα που ξεβράστηκαν στην ακτή ή ήταν άρρωστα», λέει ο Χέντερσον. «Αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και ότι στην πραγματικότητα καταλαμβάνουν αυτά τα νερά όλο το χρόνο».
Πιτσιλωτός ήλιος σε μια φάλαινα στο νερό
Μια φάλαινα με πυκνό ράμφος, γνωστή και ως φάλαινα με ράμφος του Μπλέινβιλ. Οι ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν χάρτες της κατανομής των φαλαινών που καταδύονται σε βάθος από ακουστικά δεδομένα.
Υπάρχουν πολλές περισσότερες κραυγές φαλαινών με ράμφος εκεί έξω χωρίς γνωστή πηγή, καθώς και πολλά είδη χωρίς γνωστή κραυγή και χωρίς θεάσεις στη θάλασσα. Έτσι, ένα βασικό επίκεντρο της έρευνας τα τελευταία χρόνια ήταν η αντιστοίχιση των κραυγών φαλαινών με τα είδη, κάτι που θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δημιουργήσουν χάρτες της κατανομής των ζώων από ακουστικά δεδομένα - ο μόνος τρόπος για την παρακολούθηση τέτοιων αόριστων ειδών.
www.worldenergynews.gr
