Ομως, την επομένη της συντριβής, η οργανωμένη πολιτεία δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν βρει τον τρόπο να θέσει και να απαντήσει τα σωστά ερωτήματα. Γιατί; Γιατί ένα σύστημα που όμοιό του λειτουργεί στο Αττικό Μετρό εδώ και είκοσι χρόνια· ένα σύστημα ενεργό στο ένα άκρο της ίδιας γραμμής όπου έγινε το δυστύχημα· ένα σύστημα τετριμμένο τεχνολογικά που ελέγχει την κυκλοφορία των τρένων παντού, όπου υπάρχουν τρένα· γιατί ήταν φονικά απόν στα Τέμπη;
Το πρωταρχικό ερώτημα όμως είναι αν έχει δείξει, στη διάρκειά της, η ελληνική πολιτεία ικανή να διαμορφώσει διοικητική και επιχειρησιακή μνήμη – αν μπορεί να μαθαίνει από τους νεκρούς της.
Μάθαμε από το Μάτι; Αν κρίνει κανείς από την καθυστερημένη εφαρμογή της γραμμής 112 και την πολυκύμαντη αναδιοργάνωση της Πολιτικής Προστασίας, ναι, μάθαμε. Αν εστιάσει, όμως, στην ανακύκλωση των ίδιων προσώπων, που είχαν «βάρδια» το 2018 στην Πυροσβεστική, μάλλον αναπαράχθηκε έως ένα βαθμό η ίδια γραφειοκρατική κουλτούρα· η κουλτούρα της ευθυνοφοβίας και της υπαλληλικής μετριότητας που βραχυκυκλώνει κάθε φορά το κράτος.
Μάθαμε από την πανδημία; Αν κρίνει κανείς από την εσπευσμένη ενίσχυση του εξοπλισμού και την έμπρακτη (έμμισθη) αναγνώριση του προσωπικού, ναι. Αν αναλογιστεί, όμως, ότι χάσκουν ακόμη οι ασυνέχειες του συστήματος Υγείας, με ανέγγιχτες τις διαπιστωμένες αδυναμίες των διεσπαρμένων νοσοκομείων, μάλλον διαιωνίζονται τα ίδια ελλείμματα.Τη χρονιά της χρεοκοπίας, το 2009, ο ΟΣΕ είχε έλλειμμα 450 εκατομμύρια ευρώ. Οι φορολογούμενοι επιβαρύνονταν με σχεδόν μισό δισ. τον χρόνο για μια υπηρεσία που δεν απολάμβαναν. Οι ζημίες μαζεύτηκαν. Η υπηρεσία όμως δεν βελτιώθηκε σημαντικά.
Οπως στην Πολιτική Προστασία μετά το Μάτι, όπως στο ΕΣΥ μετά την πανδημία, το ελληνικό κράτος κινείται σε ανισόπεδες ράγες χρόνου. Ταυτόχρονα στον 20ό και στον 21ο αιώνα. Στο χρεοκοπικό και στο μεταχρεοκοπικό του πεπρωμένο.Δεν ζούμε, όπως λένε, στην Ελλάδα από τύχη. Αλλά ούτε και μπορούμε να της εμπιστευθούμε τις τύχες μας.
Αποχαιρετάς το βράδυ το παιδί σου για ένα ταξίδι που παντού αλλού στην Ευρώπη είναι το πιο ασφαλές. Και καταλήγεις το πρωί να το κλαις χωρίς να μπορούν καν να σου πουν ότι είναι πεθαμένο.
Πηγή: Καθημερινή
www.worldenergynews.gr
