Ίχνη πατημασιών που πιέστηκαν σε μαλακό γύψο πριν από σχεδόν 23.000 χρόνια διατηρούν ακόμα το αδιαμφισβήτητο σχήμα ανθρώπινων δακτύλων, καμάρων και φτερνών. Για δεκαετίες, οι περισσότεροι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι έφτασαν στο Νέο Μεξικό πολύ αργότερα, όμως τα ίχνη τους αφηγούνται τώρα μια άλλη ιστορία.
Τα πρώιμα ανθρώπινα ίχνη
Αυτά τα πρώιμα ανθρώπινα ίχνη βρίσκονται δίπλα στα ίχνη μαμούθ, γιγάντιων βραδύποδων και άλλων γειτόνων της Εποχής των Παγετώνων στο Εθνικό Πάρκο White Sands στο Νέο Μεξικό, αποτυπώνοντας μια στιγμή στον χρόνο που οι άνθρωποι και η μεγαπανίδα μοιράζονταν το τοπίο κατά τη διάρκεια της πιο ψυχρής περιόδου της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων.
Τα αιχμηρά δόρατα του Clovis που χρονολογούνται πριν από περίπου 13.000 χρόνια κάποτε έθεσαν την αφετηρία για την ανθρώπινη παρουσία στη Βόρεια Αμερική. Νέα έρευνα επαναπροσδιορίζει αυτό το χρονοδιάγραμμα κατά περίπου 10.000 χρόνια, προσκαλώντας μια νέα ματιά στο πώς οι πρώτοι ταξιδιώτες αψήφησαν τις πικρές θερμοκρασίες, τη συρρίκνωση των ακτών και τους άγνωστους θηρευτές ενώ χάραζαν διαδρομές σε μια παγωμένη ήπειρο.
Ανθρώπινα ίχνη παγωμένα στο χρόνο
Η λίμνη Οτέρο, μια λίμνη της Εποχής των Παγετώνων που καλύπτει περίπου 1.600 τετραγωνικά μίλια, άφησε πίσω της στρώματα λάσπης και άμμου όταν στέγνωσε.
Σε αυτά τα στρώματα βρίσκονται 61 ανθρώπινα ίχνη, μερικά από ενήλικες, άλλα από παιδιά που έτρεξαν, γλίστρησαν και διπλώθηκαν πίσω στο υγρό έδαφος.
Οι δοκιμές ραδιενεργού άνθρακα σε μικροσκοπικούς σπόρους Ruppia cirrhosa που είναι ενσωματωμένοι στα ίχνη απέδιδαν σταθερά ηλικίες μεταξύ 21.000 και 23.000 ετών.
«Ξέραμε ότι θα ήταν αμφιλεγόμενο», λέει η συν-συγγραφέας Kathleen Springer, γεωλόγος της Γεωλογικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών (USGS). Μετά την πρώτη δημοσίευση, θυμάται, «ξέραμε ότι έπρεπε να κάνουμε περισσότερα».
Χρονολόγηση τριπλού ελέγχου
Για να κατασιγάσουν τις αμφιβολίες ότι το υδρόβιο φυτό μπορεί να δώσει παραπλανητικές ημερομηνίες, η ομάδα συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες κόκκους γύρης πεύκου - μια πηγή γης απαλλαγμένη από το φαινόμενο του σκληρού νερού - από τους ίδιους λεπτούς ορίζοντες. Τα αποτελέσματά τους χρονολογούνται μεταξύ 22.600 και 23.400 ετών, ταιριάζοντας με τις ηλικίες των σπόρων.
Η οπτικά διεγερμένη φωταύγεια (OSL) σε χαλαζία σε υπερκείμενο πηλό έδειξε ότι η άμμος είχε κρυφτεί από το ηλιακό φως για περισσότερα από 21.500 χρόνια, και πάλι σύμφωνα με τις άλλες μεθόδους.
Οι ηλικίες και από τις δύο μεθόδους «είναι στατιστικά αδιαίρετες από τις αρχικές ηλικίες των σπόρων μας», λέει ο συν-συγγραφέας Jeffrey Pigati, γεωλόγος του USGS.
«Οι νέες ημερομηνίες εναρμονίζονται απόλυτα με την προηγούμενη χρονολόγηση», συμφωνεί ο Thomas Higham, ειδικός στη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος δεν συμμετείχε στην εργασία. «Αυτή είναι μια κρίσιμη και πειστική επιβεβαίωση» των παλαιότερων ηλικιών.
Πρόκληση και επιβεβαίωση
Ο γεωεπιστήμονας Joe Davis επισημαίνει ότι οι άνεμοι ή τα ρεύματα θα μπορούσαν να έχουν εναποθέσει παλαιότερο άργιλο πάνω από νεότερη λάσπη ακτογραμμής, ανατρέποντας τη φυσική τάξη.
Η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι οι προσεκτικές ανασκαφές δεν δείχνουν κανένα σημάδι τέτοιας ανάμειξης και ανεξάρτητα εργαστήρια επανέλαβαν τις δοκιμές τους για να αποκλείσουν κρυμμένους ρύπους.
Ακόμα και μεταξύ των διαφωνούντων, υπάρχει ευρεία συμφωνία ότι περισσότερα στρώματα της Εποχής των Παγετώνων αξίζουν έλεγχο.
Τα σημάδια της ζωής
Μακριά από το εργαστήριο, τα αποτυπώματα ζωγραφίζουν ζωντανές σκηνές. Τα παιδιά πλατσουρίζουν στις λακκούβες, ενώ οι ενήλικες περπατούν μεγάλες αποστάσεις, μερικές φορές κουβαλώντας βρέφη.
«Η τοποθεσία στο Νέο Μεξικό έχει ξαναγράψει βιβλία ιστορίας, καθώς ανακαλύψαμε υπέροχα παραδείγματα ανθρώπινης δραστηριότητας, τον τρόπο που οι άνθρωποι αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, με το τοπίο και με την πανίδα εκεί», δήλωσε η Sally Reynolds του Πανεπιστημίου του Μπόρνμουθ σε μια δήλωση.
Ο Matthew Bennett, ένας άλλος ερευνητής του Μπόρνμουθ, σημειώνει ότι η επιβεβαίωση της χρονολόγησης «υπογραμμίζει την ακρίβεια της αρχικής μας μελέτης και παρέχει μια συναρπαστική ενημέρωση για τις κινήσεις και τον τρόπο ζωής των προγόνων μας».
«Μπορούμε να δούμε πού γλίστρησε στη λάσπη σε ορισμένα σημεία... μπορούμε επίσης να δούμε τα πατημασιές του παιδιού εκεί που τα άφησε, πιθανώς επειδή ήταν κουρασμένη και χρειαζόταν ξεκούραση», κατέληξε ο Bennett.
www.worldenergynews.gr
