Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Australasian Journal of Palaeontology αποκάλυψε ένα λεπτομερές πορτρέτο ενός αρχαίου πολικού οικοσυστήματος σε αυτό που βρίσκεται τώρα στη νότια Αυστραλία και την Ανταρκτική κατά την Πρώιμη Κρητιδική περίοδο. Παρά τους μήνες χειμερινού σκοταδιού, τις θερμοκρασίες υπό το μηδέν και τους παγωμένους ανέμους, μια ποικιλία ειδών δεινοσαύρων έζησε και προσαρμόστηκε σε αυτές τις ακραίες συνθήκες.
Ζωή στην Άκρη του Πολικού Κύκλου
Πριν από περίπου 120 εκατομμύρια χρόνια, η γη που θα γινόταν η Βικτώρια της Αυστραλίας βρισκόταν περίπου 80 μοίρες νότια του ισημερινού, εντός του πολικού κύκλου. Σύμφωνα με τη συν-συγγραφέα της μελέτης Βέρα Κορασίδη του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, «Αυτό που βρίσκεται τώρα στη Βικτώρια βρισκόταν εντός του πολικού κύκλου, έως και 80 μοίρες νότια του ισημερινού, και ήταν τυλιγμένο στο σκοτάδι για μήνες ατελείωτους».
Τα απολιθωμένα στοιχεία δείχνουν ότι τόσο τα ορνιθόποδα - μικρά, ράμφη φυτοφάγα - όσο και τα θηρόποδα, πολλά από τα οποία φτερωτά σαρκοφάγα, κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το πολικό περιβάλλον. Αυτοί οι δεινόσαυροι έπρεπε να προσαρμοστούν στο παρατεταμένο σκοτάδι, τους παγωμένους χειμώνες και μια σύντομη περίοδο ανάπτυξης για τα φυτά. Η μελέτη τονίζει ότι ο πολικός κόσμος δεν ήταν καθόλου άγονος. Αντίθετα, υποστήριζε πολύπλοκα οικοσυστήματα ικανά να διατηρήσουν ποικίλη ζωική ζωή.
Συναρμολογώντας ένα Κρητιδικό Τροπικό Δάσος
Η ομάδα εξέτασε σχεδόν 300 μικροσκοπικά δείγματα γύρης και σπορίων που συλλέχθηκαν από 48 παράκτιες τοποθεσίες στη Βικτώρια. Αυτή η λεπτομερής ανάλυση παρείχε μια σαφή εικόνα της βλάστησης μεταξύ 130 και 110 εκατομμυρίων ετών πριν. Το θόλο κυριαρχούνταν από ψηλά κωνοφόρα, ενώ το δασικό έδαφος και ο υποόροφος ήταν πλούσια σε φολιδωτές φτέρες, διχαλωτές φτέρες και άλλα πρωτόγονα φυτικά είδη.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ελικοειδή ποτάμια που διασχίζουν την περιοχή έπαιξαν βασικό ρόλο στη διατήρηση γόνιμων οικοτόπων για φυτά και ζώα. Αυτές οι υδάτινες οδοί θα υποστήριζαν θύλακες πυκνής βλάστησης, ακόμη και κατά τη διάρκεια του μακρινού χειμερινού σκοταδιού, βοηθώντας τους φυτοφάγους δεινόσαυρους να βρουν τροφή όταν οι συνθήκες ήταν πιο δύσκολες.
Η άφιξη των ανθοφόρων φυτών και ένας μεταβαλλόμενος κόσμος
Πριν από περίπου 113 εκατομμύρια χρόνια, το αρχείο απολιθωμάτων δείχνει μια ξαφνική εμφάνιση ανθοφόρων φυτών στην περιοχή. Αυτή η οικολογική μετατόπιση αντικατέστησε μεγάλο μέρος της πυκνής υποβλάστησης από φτέρες με πιο ανοιχτά δασικά δάση, ενώ τα κωνοφόρα συνέχισαν να κυριαρχούν στο θόλο.
Η συν-συγγραφέας της μελέτης Barbara Wagstaff, ειδική στη γύρη και τα σπόρια, σημείωσε ότι αυτή η αλλαγή «συνέπεσε με έναν ευρύτερο μετασχηματισμό στη δομή των δασών». Η μετάβαση ήταν μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας τάσης που οφείλεται στο θερμαινόμενο κλίμα και τα αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, τα δάση της νότιας Αυστραλίας είχαν γίνει πιο ανοιχτά, ποικίλα και εποχιακά δυναμικά, αναδιαμορφώνοντας τη διατροφή και τις συμπεριφορές των φυτοφάγων δεινοσαύρων που ζούσαν εκεί.
Τι μας λένε αυτά τα ευρήματα σήμερα
Η ανακάλυψη αμφισβητεί τις μακροχρόνιες υποθέσεις ότι οι πολικές περιοχές κατά την εποχή των δεινοσαύρων ήταν αφιλόξενες ερημιές. Αντίθετα, ήταν πλούσια, προσαρμόσιμα περιβάλλοντα ικανά να υποστηρίξουν ποικίλες μορφές ζωής μέσω ακραίων εποχιακών αλλαγών. Συνδέοντας τα αρχεία απολιθωμάτων φυτών με τα υπολείμματα δεινοσαύρων, οι ερευνητές παρείχαν μια από τις πιο ολοκληρωμένες εικόνες μέχρι σήμερα ενός πολικού οικοσυστήματος της Κρητιδικής.
www.worldenergynews.gr
