Στην ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική, στο αυξημένο κόστος αλλά τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τη διαμάχη για τους δασμούς με την ΗΠΑ αναφέρεται ο Διευθύνων Σύμβουλος της Thyssenkrupp, Miguel López σε συνέντευξή του στο Focus.
«Πόσο λογικό θα ήταν να αναθέσουμε σε εξωτερικούς συνεργάτες την ενεργοβόρα παραγωγή, να αγοράσουμε χάλυβα και να διατηρήσουμε μόνο την κερδοφόρα δημιουργία αξίας;
Απ: Αυτή η συζήτηση είναι σίγουρα έγκυρη. Ωστόσο, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εξαρτηθεί πλήρως ακόμη και στα αρχικά ενεργοβόρα στάδια της δημιουργίας αξίας. Αυτό ισχύει, παρεμπιπτόντως, και για άλλα προϊόντα, όπως οι ημιαγωγοί, οι οποίοι αποτελούν θεμελιώδες συστατικό κάθε τεχνολογίας υπολογιστών - σε αυτοκίνητα, smartphones και κέντρα δεδομένων. Είμαστε ήδη σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από μη ευρωπαϊκές χώρες για αυτά.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε να φτάσει σε αυτό το σημείο με τον χάλυβα. Πρέπει να σταματήσουμε αυτήν την εξέλιξη.
Τι πρέπει να συμβεί για να επιτευχθεί αυτό;
Οι τρεις κρίσιμες παράμετροι στον τομέα του χάλυβα είναι: η μείωση του κόστους εργασίας και ενέργειας και η εισαγωγή δασμών εισαγωγής στην ΕΕ.
Χωρίς αυτά, θα χάσετε από ανταγωνιστές από την Κίνα και την Ινδία;
Ακριβώς. Ωστόσο, παράγουμε το 80% των εσόδων μας από πελάτες που βρίσκονται σε ακτίνα 500 χιλιομέτρων από τα εργοστάσιά μας. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα τοποθεσίας που φυσικά θέλουμε να διατηρήσουμε. Ένας σημαντικός αγοραστής γερμανικούχάλυβα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία αντιπροσωπεύει το 40 έως 50% των πωλήσεων χάλυβα μας. Πρέπει να σταθεροποιηθεί, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να τον προμηθεύουμε.
Έχετε τον έλεγχο του κόστους εργασίας, αλλά οι δασμοί εισαγωγής αποτελούν ευθύνη των Βρυξελλών.
Είναι ζωτικής σημασίας να προστατευθεί η ευρωπαϊκή χαλυβουργία από τις φθηνές εισαγωγές. Ο μηχανισμός προσαρμογής των συνόρων άνθρακα, ο οποίος υποτίθεται ότι προστατεύει τα λιγότερο σε ένταση CO₂ αλλά πιο ακριβά προϊόντα μας από φθηνότερες εισαγωγές, δεν λειτουργεί ακόμη. Πρέπει επειγόντως να αναθεωρηθεί. Μόνο τότε μπορούμε να διασφαλίσουμε δίκαιο ανταγωνισμό με προϊόντα χάλυβα από την Κίνα, την Ινδία ή τη Βραζιλία.
Οι υψηλές τιμές ενέργειας αποτελούν ευθύνη της γερμανικής πολιτικής.
Ακριβώς. Πολλά έχουν πάει προς τη λάθος κατεύθυνση εδώ. Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να μειωθεί σε μέγιστο πέντε σεντς ανά κιλοβατώρα - και αυτό γιαπράσινη παραγωγή χωρίς επιδοτήσεις. Μακροπρόθεσμα, πιθανότατα πρέπει να μειωθεί σε τρία σεντς εάν θέλουμε να επιβιώσει η βιομηχανία μας εδώ.
Απειλείτε να μετεγκατασταθείτε εάν οι τιμές δεν μειωθούν κατά τα δύο τρίτα;
Δεν είναι καν απειλή - είναι απλώς η πραγματικότητα. Ποια ενεργοβόρα εταιρεία μπορεί να διατηρήσει τα τρέχοντα επίπεδα τιμών;
Είναι αυτό συμβατό με τον στόχο της ενεργειακής μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Ναι, αλλά όχι με την αιολική και την ηλιακή ενέργεια στη Γερμανία. Αυτό απλώς δεν είναι βιώσιμο, ακόμη και αν επιδοτούνται ορισμένες βιομηχανίες. Στην Ευρώπη, υπάρχουν ακριβώς δύο περιοχές που μπορούν να παράγουν ανταγωνιστικά πράσινη ηλεκτρική ενέργεια:
Η Σκανδιναβία και η Ιβηρική Χερσόνησος. Πρέπει να εισάγουμε μεγάλες ποσότητες πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας από εκεί. Μόνο τότε μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί στον ενεργειακό τομέα - όχι σε εθνικό επίπεδο, αλλά ως Ευρώπη. Διαφορετικά, η στροφή στο υδρογόνο δεν θα λειτουργήσει.
Δεν υπάρχουν πολλά να ακούσουμε γι' αυτό αυτή τη στιγμή.
Πράγματι, υπάρχουν πλέον πολλά έργα για την παραγωγή υδρογόνου. Ωστόσο, χρειαζόμαστε μια ελκυστική υλοποίηση αυτών των έργων, συμπεριλαμβανομένων αγωγών για ενδοευρωπαϊκές μεταφορές. Τότε η οικονομία του υδρογόνου στην ΕΕ θα γνωρίσει μιααναγέννηση
Το νέο εργοστάσιο θα έχει ετήσια ζήτηση περίπου 144.000 τόνων υδρογόνου. Πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτό αρχικά δεν θα είναι διαθέσιμο σε ανταγωνιστικές τιμές. Επομένως, αρχικά θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε φυσικό αέριο. Ωστόσο, σε σύγκριση μετην υψικάμινο που χρησιμοποιεί άνθρακα οπτανθρακοποίησης, αυτή η οδός μειώνει ήδη τις εκπομπές CO₂ κατά το ήμισυ, και αργότερα, με πράσινο υδρογόνο, θα το πετύχουμε στο 100%.
Το υδρογόνο θα κάνει επομένως τον χάλυβα πιο ακριβό μεσοπρόθεσμα...
...αλλά οι πελάτες θα επιμένουν να πουλάμε τον πράσινο χάλυβα σε ανταγωνιστικές τιμές. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο τους κατασκευαστές αυτοκινήτων. Τελικά, ο τελικός πελάτης θα καθορίσει εάν είναι πρόθυμος να πληρώσει περισσότερα για το πράσινο προϊόν.
Η συμφωνία στη δασμολογική διαμάχη με τις ΗΠΑ προβλέπει δασμούς 15 %, αλλά ο χάλυβας υπόκειται σε 50% - μια συμφωνία που έρχεται εις βάρος της βιομηχανίας σας;
Για το τμήμα χάλυβα μας, η αγορά των ΗΠΑ είναι σχετική μόνο όσον αφορά τον χάλυβα συσκευασίας.
Ο άμεσος αντίκτυπος είναι επομένως διαχειρίσιμος. Ωστόσο, παρατηρούμε ότι οι ικανότητες μετατοπίζονται από μη ευρωπαϊκές χώρες - ειδικά από την Ασία, αλλά και από τη Βραζιλία - προς την Ευρώπη. Αυτό το αποτέλεσμα είναι επικίνδυνο. Επομένως, θα πρέπει να υιοθετήσουμε τους κανονισμούς χάλυβα της κυβέρνησης των ΗΠΑ ένα προς ένα σε επίπεδο ΕΕ. Θα πρέπει να επιβάλουμε δασμούς εισαγωγής τόσο υψηλούς όσο ο Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό θα δημιουργήσει μια ισορροπία.
Υπάρχει ακόμα κάτι που μπορούμε να κερδίσουμε από τις διαπραγματεύσεις με την Αμερική;
Ναι, είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι αν ενεργήσουμε με ενιαίο και συνεργατικό τρόπο ως ΕΕ. Ενώ αυτό δεν θα οδηγήσει τις ΗΠΑ στη μείωση των δασμών και των ποσοστώσεων.
Η συμφωνία ορίζει επίσης ότι η Ευρώπη θα αγοράσει ενέργεια από τις ΗΠΑ αξίας 750 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε διάστημα τριών ετών. Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;
Η εισαγωγή από τις ΗΠΑ μπορεί να είναι μια καλή προσωρινή λύση εάν οι τιμές της ενέργειας μειωθούν με αυτόν τον τρόπο. Επιπλέον, προσβλέπουμε σε μια μακροπρόθεσμη, αξιόπιστη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να επηρεαστεί από βραχυπρόθεσμες πολιτικές διακυμάνσεις.
Ο Πρόεδρος Trump θα αποτελέσει παρελθόν κάποια στιγμή, αλλά εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε την Αμερική ως εταίρο στο μέλλον. Αυτό είναι το μάθημά σας από τη διαμάχη για τους δασμούς;
Θα το έθετα ως εξής: Η αμερικανική οικονομία παραμένει μια δύναμη, αλλά πρέπει να εργαστούμε με βάση τα δικά μας δυνατά σημεία. Στις παραδοσιακές βιομηχανίες, είμαστε ισχυρότεροι από τις ΗΠΑ: Εάν οι Αμερικανοί δεν αγαπούσαν τόσο πολύ τις ευρωπαϊκές μάρκες αυτοκινήτων, θα υπήρχε λιγότερη συζήτηση για τους δασμούς. Αλλά δεν βοηθάει: Μακροπρόθεσμα, εμείς στην Ευρώπη είμαστε υποχρεωμένοι να τοποθετηθούμε πιο αυτόνομα.
www.worldenergynews.gr
