Περιβάλλον

Τα γιγάντια ανακόντα του Αμαζονίου έφτασαν στο μέγιστο μέγεθος τους πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια (Interesting Engineering)

Τα γιγάντια ανακόντα του Αμαζονίου έφτασαν στο μέγιστο μέγεθος τους πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια (Interesting Engineering)
Ως μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια του πλανήτη, τα ανακόντα έχουν συνήθως μήκος 4 έως 5 μέτρα, αλλά μερικά μπορούν να φτάσουν τα 7 μέτρα

Μια μελέτη απολιθωμάτων ανακόντα δείχνει ότι αυτά τα φίδια έφτασαν στο μέγιστο μέγεθος τους πριν από 12,4 εκατομμύρια χρόνια και στη συνέχεια σταμάτησαν να αναπτύσσονται.

Οι έρευνα για τα φίδια

Ως μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια του πλανήτη, τα ανακόντα έχουν συνήθως μήκος 4 έως 5 μέτρα, αλλά μερικά μπορούν να φτάσουν τα 7 μέτρα. Σε αυτή τη νέα εργασία, ερευνητές με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Cambridge εξέτασαν 183 απολιθωμένες ραχοκοκαλιές ανακόντα που συλλέχθηκαν στην πολιτεία Falcón της Βενεζουέλας. Όλα αυτά τα απολιθώματα ανήκουν σε τουλάχιστον 32 ξεχωριστά φίδια.

Η ομάδα υπολόγισε ότι τα αρχαία φίδια είχαν μήκος τέσσερα έως πέντε μέτρα. Αυτό είναι το ίδιο εντυπωσιακό, ισχυρό μέγεθος με τα ανακόντα που σπειροειδώς διασχίζουν τον Αμαζόνιο σήμερα.

«Μετρώντας τα απολιθώματα, διαπιστώσαμε ότι τα ανακόντα εξελίχθηκαν σε μεγάλο μέγεθος σώματος λίγο μετά την εμφάνισή τους στην τροπική Νότια Αμερική πριν από περίπου 12,4 εκατομμύρια χρόνια και το μέγεθός τους δεν έχει αλλάξει από τότε», δήλωσε ο Andrés Alfonso-Rojas, επικεφαλής συγγραφέας.

Ανακόντα επέζησε από τις κλιματικές αλλαγές

Κατά τη διάρκεια της Μέσης έως Άνω Μειόκαινου περιόδου, που εκτείνεται πριν από 12,4 έως 5,3 εκατομμύρια χρόνια, διάφορα είδη ζώων ήταν πολύ μεγαλύτερα από τους σημερινούς απογόνους τους. Οι θερμότερες παγκόσμιες θερμοκρασίες, οι εκτεταμένοι υγρότοποι και οι άφθονες πηγές τροφής τροφοδότησαν αυτόν τον γιγαντισμό.

Γίγαντες όπως ο καϊμάν των 12 μέτρων (Purussaurus) και η χελώνα του γλυκού νερού των 3,2 μέτρων (Stupendemys) περιπλανιόντουσαν στους εκτεταμένους υγροτόπους της βόρειας Νότιας Αμερικής, ωστόσο αυτοί οι τιτάνες έχουν πλέον εξαφανιστεί.

Αλλά το ανακόντα (Eunectes) αψήφησε αυτό το μοτίβο, επιβιώνοντας μοναδικά στη σύγχρονη εποχή διατηρώντας παράλληλα το κολοσσιαίο μέγεθός του.

«Άλλα είδη όπως οι γιγάντιοι κροκόδειλοι και οι γιγάντιες χελώνες έχουν εξαφανιστεί από το Μειόκαινο, πιθανώς λόγω της μείωσης των παγκόσμιων θερμοκρασιών και της συρρίκνωσης των οικοτόπων, αλλά οι γιγάντιες ανακόντες έχουν επιβιώσει - είναι εξαιρετικά ανθεκτικές», δήλωσε ο Alfonso-Rojas, ο οποίος είναι διδακτορικός φοιτητής και υπότροφος Gates Cambridge στο Τμήμα Ζωολογίας του πανεπιστημίου.

Τα νέα αποτελέσματα

Οι υπολογισμοί των απολιθωμάτων επικυρώθηκαν χρησιμοποιώντας μια δεύτερη μέθοδο που ονομάζεται «ανακατασκευή της προγονικής κατάστασης».

Αυτή η μέθοδος χρησιμοποίησε ένα οικογενειακό δέντρο φιδιών για να ανακατασκευάσει το μήκος σώματος των αρχαίων ανακόντες και των σχετικών ζωντανών ειδών, όπως οι δενδρόβιοι βόες και οι βόες ουράνιου τόξου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η ανακατασκευή επικύρωσε την αρχική ανακάλυψη ότι οι ανακόντες είχαν κατά μέσο όρο τέσσερα έως πέντε μέτρα μήκος σώματος κατά την πρώτη τους εμφάνιση στην εποχή του Μειόκαινου.

Ο υδάτινος τρόπος ζωής αποδείχθηκε ευεργετικός

Αυτό το εύρημα αμφισβητεί τη συμβατική άποψη ότι τα φίδια, όντας ψυχρόαιμα και εξαιρετικά ευαίσθητα στη θερμοκρασία, πρέπει να έφτασαν στο απόλυτα μεγαλύτερο μέγεθός τους κατά τις πιο θερμές περιόδους του παρελθόντος.

«Αυτό είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, επειδή αναμέναμε να διαπιστώσουμε ότι οι αρχαίες ανακόντες είχαν μήκος επτά ή οκτώ μέτρα. Αλλά δεν έχουμε καμία ένδειξη για μεγαλύτερο φίδι από το Μειόκαινο, όταν οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν θερμότερες», σημείωσε ο Alfonso-Rojas.

Επιβεβαίωσε ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία για μεγαλύτερο δείγμα από αυτή τη θερμότερη περίοδο. Το πραγματικό αίνιγμα, ωστόσο, δεν είναι το ανώτατο όριο μεγέθους, αλλά η απίστευτη ανθεκτικότητα του είδους στην επακόλουθη παγκόσμια ψύξη. Σύμφωνα με την ομάδα, το κλειδί για την επιβίωσή τους έγκειται στον υδρόβιο τρόπο ζωής και τη γενική διατροφή τους.

Οι υγρότοποι του Μειόκαινου στη βόρεια Νότια Αμερική ήταν παρόμοιοι με την σημερινή περιοχή του Αμαζονίου, παρέχοντας ένα τέλειο, εκτεταμένο βιότοπο.

Ακόμα και καθώς οι παγκόσμιες συνθήκες άλλαζαν, αρκετό από το σωστό βαλτώδες περιβάλλον - μαζί με την κατάλληλη τροφή, όπως οι καπιμπάρες και τα ψάρια - παρέμεινε για να επιτρέψει στις σύγχρονες ανακόντες να διατηρήσουν το εντυπωσιακό μήκος του σώματός τους.

www.worldenergynews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης