Οι επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει ότι η εξάρτηση από την ηλιακή γεωμηχανική θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποίησαν για άλλη μια φορά αυτή την εβδομάδα ότι δεν είμαστε σε καλό δρόμο για την επίτευξη των στόχων μείωσης των εκπομπών άνθρακα που τέθηκαν από τη Συμφωνία του Παρισιού το 2015. Με τις προοπτικές να γίνονται ολοένα και πιο δυσοίωνες, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε εναλλακτικά μέσα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Oι πιθανότητες της γεωμηχανικής
Η γεωμηχανική είναι μια πιθανή εναλλακτική λύση, καθώς φιλόδοξα έργα θα μπορούσαν να μειώσουν τον ήλιο ψεκάζοντας σωματίδια στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, μια ομάδα επιστημόνων έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους που σχετίζονται με αυτή τη μέθοδο, γνωστή ως ενέσεις αερολύματος στη στρατόσφαιρα (SAI). Ακόμα και αν γίνει σωστά, υπάρχει ο κίνδυνος να γυρίσει μπούμερανγκ, προειδοποίησαν.
Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή της SAI παρέχουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, αλλά ενδέχεται να μην αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τους ευρείς κινδύνους που σχετίζονται με τη μέθοδο.
Η SAI είναι εμπνευσμένη από φυσικές διεργασίες, που σημαίνει ότι είναι λιγότερο άγνωστη ποσότητα σε σύγκριση με πιθανές εναλλακτικές λύσεις. Ιστορικά, οι ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν εκτοξεύσει εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του θείου στη στρατόσφαιρα. Τα σωματίδια αντιδρούν με υδρατμούς και άλλα αέρια, δημιουργώντας θειικά αερολύματα. Αυτά μπορούν να παραμείνουν αιωρούμενα στη στρατόσφαιρα για χρόνια, αντανακλώντας το ηλιακό φως πίσω στο διάστημα και ψύχοντας τον πλανήτη.
Ωστόσο, ενώ τα υπολογιστικά μοντέλα που προσομοιώνουν την SAI προσφέρουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τι θα συνέβαινε σε ένα πραγματικό σενάριο, λένε οι ερευνητές.
«Υπάρχει μια σειρά από πράγματα που μπορεί να συμβούν αν προσπαθήσετε να το κάνετε αυτό - και υποστηρίζουμε ότι το εύρος των πιθανών αποτελεσμάτων είναι πολύ ευρύτερο από ό,τι έχει εκτιμήσει κανείς μέχρι τώρα», εξήγησε σε δελτίο τύπου η V. Faye McNeill, ατμοσφαιρική χημικός και επιστήμονας αερολυμάτων στο Climate School του Κολούμπια και στο Columbia Engineering.
Οι κίνδυνοι της υπερβολικής εξάρτησης από την ηλιακή γεωμηχανική
Επιπλέον, η ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής την επιστήμονα αερολυμάτων Miranda Hack του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ, προειδοποίησε ότι ορισμένοι περιορισμοί θα μπορούσαν να εμποδίσουν την ικανότητά μας να εκτελέσουμε αποτελεσματικά μια επιχείρηση SAI. Αυτοί κυμαίνονται από πολιτικά προβλήματα έως μηχανικά και υλικοτεχνικά εμπόδια.
«Ακόμα και όταν οι προσομοιώσεις της SAI σε κλιματικά μοντέλα είναι εξελιγμένες, αναγκαστικά θα είναι εξιδανικευμένες. Οι ερευνητές μοντελοποιούν τα τέλεια σωματίδια που έχουν το τέλειο μέγεθος», δήλωσε ο McNeill. «Και στην προσομοίωση, βάζουν ακριβώς πόσα από αυτά θέλουν, όπου τα θέλουν. Αλλά όταν αρχίζετε να σκέφτεστε πού βρισκόμαστε στην πραγματικότητα, σε σύγκριση με αυτήν την εξιδανικευμένη κατάσταση, αποκαλύπτεται μεγάλο μέρος της αβεβαιότητας σε αυτές τις προβλέψεις».
Οι δυσκολίες που ανοίγονται μπροστά στ
Οι ερευνητές αποφάσισαν να διεξάγουν τη δική τους ανάλυση για να αποκτήσουν μια πιο ρεαλιστική αίσθηση των πιθανών αποτελεσμάτων. Για το μοντέλο τους, έλαβαν υπόψη τις αλυσίδες εφοδιασμού, τα κυβερνητικά εμπόδια και τη σκληρή φυσική που σχετίζεται με τις επιδράσεις των σωματιδίων σε διαφορετικά υψόμετρα. Σύμφωνα με την ανάλυσή τους, το καλύτερο σενάριο θα έβλεπε ένα ενιαίο, διεθνώς συντονισμένο, κεντρικό διοικητικό όργανο να οργανώνει τη λειτουργία της SAI.
Δυστυχώς, ισχυρίζονται επίσης ότι αυτό το σενάριο διακυβέρνησης είναι πολύ απίθανο. Η τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση σημαίνει ότι αυτό το είδος συνεργασίας ευρείας κλίμακας είναι απίθανο να πραγματοποιηθεί.
Οι επιστήμονες ισχυρίστηκαν επίσης ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού πιθανότατα θα υποστούν πιέσεις, ακόμη και για υλικά που είναι πιο εύκολο να ληφθούν, όπως ο ασβέστης και το θείο. Οι ερευνητές έχουν προτείνει προηγουμένως ότι τα σωματίδια διαμαντιού θα μπορούσαν να είναι ένας ιδανικός υποψήφιος. Ωστόσο, οι ποσότητες που απαιτούνται για την SAI πιθανότατα θα υπερβούν τους τρέχοντες παγκόσμιους ρυθμούς παραγωγής. Μερικά από αυτά τα υλικά είναι επίσης πιθανό να συσσωματωθούν όταν αλέθονται σε λεπτά σωματίδια, καθιστώντας τα λιγότερο αποτελεσματικά.
Συνολικά, η ανάλυση της ομάδας του Πανεπιστημίου Κολούμπια υποδηλώνει ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά πριν η SAI θεωρηθεί εφικτή επιλογή.
www.worldenergynews.gr
