Το νέο σχέδιο θα πρέπει επιπλέον να ανταγωνιστεί το ήδη υπάρχον πρόγραμμα επιδότησης SPK, το οποίο έχει μεγαλύτερη διάρκεια – τουλάχιστον μέχρι το 2030 – και προσφέρει σημαντικότερη ενίσχυση, καθώς επιστρέφει το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών
Η γερμανική βιομηχανία δηλώνει απογοητευμένη από το σχέδιο της κυβέρνησης να θέσει ανώτατο όριο στις τιμές ρεύματος για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, παρότι αναμένεται τελικά να συμμετάσχει στο πρόγραμμα παρά το περιορισμένο εύρος και τη γραφειοκρατική του πολυπλοκότητα.
«Για τη Γερμανία ως βιομηχανικό κέντρο, είναι μια σταγόνα στον καυτό λίθο», ανέφερε ο Μαρκ Μπέκερ-φον Μπρέντοου, διευθυντής ηλεκτροποίησης και κλίματος στη ZVEI, τονίζοντας ότι κάθε μείωση βοηθά, αλλά δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των επιχειρήσεων που ζητούν πιο ουσιαστική ανακούφιση.
Η κυβέρνηση είχε στόχο να μειώσει το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας για την ενεργοβόρα βιομηχανία έως και τα 50 ευρώ/MWh από την 1η Ιανουαρίου, ανακοίνωσε στις αρχές Νοεμβρίου η υπουργός Οικονομίας Κατερίνα Ράιχε, τονίζοντας ότι οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την κρατική ενίσχυση βρίσκονταν στο τελικό στάδιο.
Ωστόσο, επικριτές επεσήμαναν ότι οι κλάδοι που μπορούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα είναι περιορισμένοι, ενώ η στήριξη καλύπτει μόλις το 50% της αγοραζόμενης ενέργειας.
Παράλληλα, το πρόγραμμα λήγει το 2028, γεγονός που οι βιομηχανικοί φορείς θεωρούν ανεπαρκές για τη μετάβαση σε πρακτικές μηδενικού άνθρακα. «Τρία χρόνια δεν αποτελούν καν ορίζοντα σχεδιασμού», τόνισε ο Μπέκερ-φον Μπρέντοου.
Το νέο σχέδιο θα πρέπει επιπλέον να ανταγωνιστεί το ήδη υπάρχον πρόγραμμα επιδότησης SPK, το οποίο έχει μεγαλύτερη διάρκεια – τουλάχιστον μέχρι το 2030 – και προσφέρει σημαντικότερη ενίσχυση, καθώς επιστρέφει το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών.
Το 2023, 351 εταιρείες έλαβαν συνολικά 2,4 δισ. ευρώ, με τη χημική βιομηχανία να αποσπά 665,8 εκατ. ευρώ και τον κλάδο του χαρτιού 651,8 εκατ. ευρώ.
Περίπλοκο το σχέδιο
Συγκριτικά, το νέο σχέδιο υστερεί ακόμη και έναντι της αποσυρθείσας πρότασης του 2023 που προέβλεπε πλαφόν 60 ευρώ/MWh έως το 2030.
Η εφαρμογή του προγράμματος χαρακτηρίζεται επίσης περίπλοκη, καθώς οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα καλύπτονται όλες οι λειτουργικές μονάδες τους.
Για παράδειγμα, ένας κατασκευαστής μπορεί να αιτηθεί ενίσχυση για τη βιομηχανική κατανάλωση, αλλά πιθανότατα όχι για το ρεύμα που χρησιμοποιεί ο τομέας logistics στο ίδιο σημείο. Αυτό δημιουργεί ερωτήματα για το κατά πόσο αξίζει η εγκατάσταση επιμέρους μετρητών για ένα πρόγραμμα που θα λήξει μετά το 2028.
Παρ’ όλα αυτά, με τους κανόνες ακόμη να διαμορφώνονται, υπάρχει περιθώριο για βελτιώσεις σε συνεννόηση με την Κομισιόν.
Πολλοί στον κλάδο συμφωνούν ότι το πρόγραμμα λειτουργεί ως «επίδεσμος» ενώ απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης. Μια πιο φιλόδοξη λύση θα ήταν η μείωση των βιομηχανικών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στα 40 ευρώ/MWh, σύμφωνα με τον Γιαν Κρίστοφ Σάφρατ, επικεφαλής πολιτικής ενέργειας και κλίματος στη συνομοσπονδία της χαρτοβιομηχανίας Die Papierindustrie.
Η κυβέρνηση, υποστηρίζει, αντί για επιδοτήσεις θα έπρεπε να επενδύσει στη μείωση του συνολικού κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη — ακόμη και με διατήρηση των ανθρακικών μονάδων για μεγαλύτερο διάστημα, παράλληλα με πιο αποδοτική ανάπτυξη αιολικής και ηλιακής παραγωγής.
Ωστόσο, ο αναλυτής Άλφρεντ Άρνμποργκ από το Think Tank Europa σημειώνει ότι η μακροπρόθεσμη λύση ίσως απαιτεί αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μετακίνηση παραγωγικών δραστηριοτήτων από περιοχές υψηλού ενεργειακού κόστους, όπως η Γερμανία, προς πιο οικονομικές, όπως η Ισπανία.
Διαφορετικά, η Ευρώπη κινδυνεύει να παγιδευτεί σε αδιάκοπες επιδοτήσεις χωρίς αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών.
Η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης, αν και καλοδεχούμενη, αποτελεί απλώς ένα «ψηφιδωτό» σε ένα ευρύτερο πακέτο μέτρων που απαιτείται για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας, σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Γκρόσε Έντρουπ, επικεφαλής της ένωσης της χημικής βιομηχανίας VCI.
Η χημική βιομηχανία, που λειτουργεί πολύ κάτω από τις δυνατότητές της από το 2022, επισημαίνει πως το ενεργειακό της κόστος είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με τους ανταγωνιστές της σε Κίνα και ΗΠΑ.
Για χρόνια, οι γερμανικές επιχειρήσεις προειδοποιούν ότι οι υψηλοί λογαριασμοί ρεύματος σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες απειλούν με μετεγκατάσταση και επιτάχυνση της λεγόμενης αποβιομηχάνισης.
Φέτος, η μέση τιμή ρεύματος στη Γερμανία ανήλθε στα 89 ευρώ/MWh, ενώ στις σκανδιναβικές χώρες δεν ξεπέρασε τα 38 ευρώ/MWh.
www.worldenergynews.gr
«Για τη Γερμανία ως βιομηχανικό κέντρο, είναι μια σταγόνα στον καυτό λίθο», ανέφερε ο Μαρκ Μπέκερ-φον Μπρέντοου, διευθυντής ηλεκτροποίησης και κλίματος στη ZVEI, τονίζοντας ότι κάθε μείωση βοηθά, αλλά δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των επιχειρήσεων που ζητούν πιο ουσιαστική ανακούφιση.
Η κυβέρνηση είχε στόχο να μειώσει το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας για την ενεργοβόρα βιομηχανία έως και τα 50 ευρώ/MWh από την 1η Ιανουαρίου, ανακοίνωσε στις αρχές Νοεμβρίου η υπουργός Οικονομίας Κατερίνα Ράιχε, τονίζοντας ότι οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την κρατική ενίσχυση βρίσκονταν στο τελικό στάδιο.
Ωστόσο, επικριτές επεσήμαναν ότι οι κλάδοι που μπορούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα είναι περιορισμένοι, ενώ η στήριξη καλύπτει μόλις το 50% της αγοραζόμενης ενέργειας.
Παράλληλα, το πρόγραμμα λήγει το 2028, γεγονός που οι βιομηχανικοί φορείς θεωρούν ανεπαρκές για τη μετάβαση σε πρακτικές μηδενικού άνθρακα. «Τρία χρόνια δεν αποτελούν καν ορίζοντα σχεδιασμού», τόνισε ο Μπέκερ-φον Μπρέντοου.
Το νέο σχέδιο θα πρέπει επιπλέον να ανταγωνιστεί το ήδη υπάρχον πρόγραμμα επιδότησης SPK, το οποίο έχει μεγαλύτερη διάρκεια – τουλάχιστον μέχρι το 2030 – και προσφέρει σημαντικότερη ενίσχυση, καθώς επιστρέφει το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών.
Το 2023, 351 εταιρείες έλαβαν συνολικά 2,4 δισ. ευρώ, με τη χημική βιομηχανία να αποσπά 665,8 εκατ. ευρώ και τον κλάδο του χαρτιού 651,8 εκατ. ευρώ.
Περίπλοκο το σχέδιο
Συγκριτικά, το νέο σχέδιο υστερεί ακόμη και έναντι της αποσυρθείσας πρότασης του 2023 που προέβλεπε πλαφόν 60 ευρώ/MWh έως το 2030.
Η εφαρμογή του προγράμματος χαρακτηρίζεται επίσης περίπλοκη, καθώς οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα καλύπτονται όλες οι λειτουργικές μονάδες τους.
Για παράδειγμα, ένας κατασκευαστής μπορεί να αιτηθεί ενίσχυση για τη βιομηχανική κατανάλωση, αλλά πιθανότατα όχι για το ρεύμα που χρησιμοποιεί ο τομέας logistics στο ίδιο σημείο. Αυτό δημιουργεί ερωτήματα για το κατά πόσο αξίζει η εγκατάσταση επιμέρους μετρητών για ένα πρόγραμμα που θα λήξει μετά το 2028.
Παρ’ όλα αυτά, με τους κανόνες ακόμη να διαμορφώνονται, υπάρχει περιθώριο για βελτιώσεις σε συνεννόηση με την Κομισιόν.
Πολλοί στον κλάδο συμφωνούν ότι το πρόγραμμα λειτουργεί ως «επίδεσμος» ενώ απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης. Μια πιο φιλόδοξη λύση θα ήταν η μείωση των βιομηχανικών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στα 40 ευρώ/MWh, σύμφωνα με τον Γιαν Κρίστοφ Σάφρατ, επικεφαλής πολιτικής ενέργειας και κλίματος στη συνομοσπονδία της χαρτοβιομηχανίας Die Papierindustrie.
Η κυβέρνηση, υποστηρίζει, αντί για επιδοτήσεις θα έπρεπε να επενδύσει στη μείωση του συνολικού κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη — ακόμη και με διατήρηση των ανθρακικών μονάδων για μεγαλύτερο διάστημα, παράλληλα με πιο αποδοτική ανάπτυξη αιολικής και ηλιακής παραγωγής.
Ωστόσο, ο αναλυτής Άλφρεντ Άρνμποργκ από το Think Tank Europa σημειώνει ότι η μακροπρόθεσμη λύση ίσως απαιτεί αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μετακίνηση παραγωγικών δραστηριοτήτων από περιοχές υψηλού ενεργειακού κόστους, όπως η Γερμανία, προς πιο οικονομικές, όπως η Ισπανία.
Διαφορετικά, η Ευρώπη κινδυνεύει να παγιδευτεί σε αδιάκοπες επιδοτήσεις χωρίς αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών.
Η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης, αν και καλοδεχούμενη, αποτελεί απλώς ένα «ψηφιδωτό» σε ένα ευρύτερο πακέτο μέτρων που απαιτείται για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας, σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Γκρόσε Έντρουπ, επικεφαλής της ένωσης της χημικής βιομηχανίας VCI.
Η χημική βιομηχανία, που λειτουργεί πολύ κάτω από τις δυνατότητές της από το 2022, επισημαίνει πως το ενεργειακό της κόστος είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με τους ανταγωνιστές της σε Κίνα και ΗΠΑ.
Για χρόνια, οι γερμανικές επιχειρήσεις προειδοποιούν ότι οι υψηλοί λογαριασμοί ρεύματος σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες απειλούν με μετεγκατάσταση και επιτάχυνση της λεγόμενης αποβιομηχάνισης.
Φέτος, η μέση τιμή ρεύματος στη Γερμανία ανήλθε στα 89 ευρώ/MWh, ενώ στις σκανδιναβικές χώρες δεν ξεπέρασε τα 38 ευρώ/MWh.
www.worldenergynews.gr
