Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι με τη βοήθεια μιας νέας χημικής ανάλυσης, μπόρεσαν να εντοπίσουν την τοποθεσία των θαμμένων κοιτασμάτων χρυσού κάτω από τη Σκωτία και την Ιρλανδία. Μια εξελιγμένη νέα χημική ανάλυση αερίων που έχουν παγιδευτεί σε βράχους για εκατομμύρια χρόνια έχει ρίξει νέο φως στην προέλευση των κοιτασμάτων χρυσού κάτω από τη Σκωτία και την Ιρλανδία.
Ένα ιδιότυπο κοίτασμα χρυσού αποκαλύπτεται
«Η παρουσία βαθέος ηλίου σε όλα τα κοιτάσματα στην ορογενετική ζώνη της Καληδονίας είναι ένα σαφές σημάδι ότι η τήξη του μανδύα είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό αυτού του παγκοσμίως σημαντικού τύπου κοιτάσματος χρυσού», δήλωσε ο καθηγητής Fin Stuart από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και επικεφαλής του έργου SUERC.
«Το αν αυτό εξηγεί την προέλευση άλλων τεχνολογικά κρίσιμων μετάλλων είναι πλέον ένα ανοιχτό ερώτημα».
Η ερευνητική ομάδα αποκάλυψε ότι χρησιμοποίησε φασματομετρική ανάλυση μάζας δειγμάτων χρυσοφόρων θειούχων ορυκτών από κοιτάσματα μεταλλευμάτων στην ορεινή ζώνη της Καληδονίας για να καταλήξει στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι ο χρυσός προέρχεται από τα βάθη της Γης. Το εύρημά τους μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση μιας μακροχρόνιας συζήτησης σχετικά με την προέλευση ορισμένων από τα σημαντικότερα κοιτάσματα χρυσού στον κόσμο.
Η ομάδα χρησιμοποίησε ισότοπα ηλίου για να προσδιορίσει τη συμβολή της θερμότητας του μανδύα στην οδήγηση των μεταλλευτικών ρευστών που είναι υπεύθυνα για τα μεγάλα κοιτάσματα χρυσού στις Λαυρεντιανές Καληδονίδες της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, συμπεριλαμβανομένων όλων των ενεργών ορυχείων (Cononish, Curraghinalt και Cavanacaw), πολλά από τα οποία ταξινομούνται προσωρινά ως ορογενή.
Η αναλογία 3He/4He των ρευστών σε σουλφίδια που περιέχουν χρυσό (0,09−3,3 Ra) απαιτεί σημαντική συμβολή από τα διαλυμένα μαγματικά πτητικά, υποδηλώνοντας ότι η θερμότητα του μανδύα είναι εγγενής στον σχηματισμό μεταλλεύματος, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Geology.
Μεγάλα κοιτάσματα χρυσού στην Καληδόνια ζώνη
Η ερευνητική ομάδα τόνισε ότι τα μεγάλα κοιτάσματα χρυσού στην Καληδόνια ζώνη σχετίζονται στενά με την τήξη του μανδύα κάτω από τις συγκρουόμενες πλάκες του φλοιού που παρήγαγαν τα τεράστια γρανιτένια σώματα στα σκωτσέζικα υψίπεδα. Τα ευρήματά τους βασίζονται σε φασματομετρική ανάλυση μάζας υψηλής ακρίβειας των αερίων που παγιδεύονται σε πλούσια σε χρυσό θειούχα ορυκτά.
Η ορεινή ζώνη της Καληδονίας εκτείνεται σε μήκος 1.800 χιλιομέτρων από τα Απαλάχια Όρη στη Βόρεια Αμερική μέχρι τη βόρεια Νορβηγία. Σχηματίστηκε πριν από 490-390 εκατομμύρια χρόνια, όταν συγκρούστηκαν οι αρχαίες ηπειρωτικές πλάκες της Λαυρεντίας, της Βαλτικής και της Αβαλονίας, λόγω δυνάμεων βαθιά στο εσωτερικό της Γης.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν εδώ και δεκαετίες εάν τα ορυκτά κοιτάσματα στις μεγαλύτερες μεγάλες ορεινές ζώνες του κόσμου είναι αποτέλεσμα της τήξης θερμών πετρωμάτων κάτω από τον φλοιό της Γης ή εάν τα μέταλλα κινητοποιήθηκαν από θερμά ρευστά που απελευθερώθηκαν κατά τη θέρμανση και την παραμόρφωση των πετρωμάτων του φλοιού κατά τη διάρκεια τεκτονικών αναταραχών.
«Αυτές οι νέες υπογραφές ισοτόπων ηλίου μπορούν να χρησιμεύσουν ως βασικός δείκτης για την αναγνώριση σημαντικών ορυκτών συστημάτων παγκοσμίως», δήλωσε ο Δρ. Calum Lyell, Γεωλόγος Εξερεύνησης στην Western Gold Exploration και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Τι δείχνουν τα ίχνη ηλίου
Η ομάδα υπογράμμισε ότι οι ίχνη ηλίου που διαλύονται στα αρχαία ρευστά μεταλλεύματος προέρχονται κυρίως από τον μανδύα της Γης. Η ανάλυση που πραγματοποιήθηκε με τη χρήση εξελιγμένων φασματογράφων μάζας στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας των Πανεπιστημίων της Σκωτίας (SUERC) δείχνει για πρώτη φορά ότι όλα τα κοιτάσματα, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή την ηλικία τους, περιέχουν ήλιο με ισοτοπική σύνθεση που υποδηλώνει προέλευση από την τήξη του μανδύα της Γης. Αυτό, με τη σειρά του, υποδηλώνει ότι η θερμότητα για την κίνηση των θερμών, πλούσιων σε χρυσό ρευστών προέρχεται επίσης από τα βάθη της Γης.
Η ομάδα σημειώνει ότι η αναλογία του ηλίου που προέρχεται από βαθιά κοιτάσματα και η θερμοκρασία των ορυκτοποιητικών ρευστών φαίνεται να αντιστοιχούν στο μέγεθος του κοιτάσματος χρυσού. Η μελέτη έχει δύο σημαντικά συμπεράσματα. Πρώτον, υποδηλώνει ότι ο χρυσός τελικά προέρχεται από τον μανδύα, όχι από τον φλοιό. Δεύτερον, υποδηλώνει ότι τα ισότοπα του ηλίου παρέχουν μια απλή γεωχημική μέθοδο για τον προσδιορισμό του μεγέθους των πιθανών κοιτασμάτων χρυσού, σύμφωνα με δελτίο τύπου.
www.worldenergynews.gr
