«Βίοι αντίθετοι» στην Ευρώπη - Εντυπωσιάζει η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού με πάνω από το 28% της διεθνούς παραγωγής - Στασιμότητα για Δ. Ευρώπη και Β. Αμερική
Η τελευταία Στατιστική Ανασκόπηση της Παγκόσμιας Ενέργειας δείχνει ότι ενώ η πυρηνική παραγωγή αυξάνεται παγκοσμίως (σημείωσε νέο ρεκόρ το 2024), η τάση δεν είναι καθόλου ομοιόμορφη. Ορισμένες χώρες προχωρούν, ενώ άλλες κάνουν ένα βήμα πίσω.
Η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού έχει πάνω από το 28% της παγκόσμιας πυρηνικής παραγωγής, σε αντίθεση με τη Δυτική Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική οι οποίες αντιμετωπίζουν στασιμότητα.
Μέτρια ανάπτυξη στην παγκόσμια παραγωγή το 2024
Το 2024, η παγκόσμια πυρηνική παραγωγή έφτασε τις 2.817 τεραβατώρες (μέτρια αύξηση από το 2023), αλλά ξεπερνώντας το προηγούμενο ιστορικό υψηλό που σημειώθηκε το 2021.
Κατά την τελευταία δεκαετία, η παραγωγή έχει αυξηθεί με ετήσιο ρυθμό 2,6%. Πρόκειται για αργή, αλλά σαφή ανάκαμψη από την ύφεση μετά τη Φουκουσίμα.
Αυτή η ανάπτυξη είναι σε μεγάλο βαθμό στρεβλωμένη προς τις χώρες εκτός ΟΟΣΑ οι οποίες κατασκευάζουν νέα δυναμικότητα με ταχύτερο ρυθμό (ετήσια ανάπτυξη 3,0%) από την τάση από σταθερή έως φθίνουσα στις χώρες του ΟΟΣΑ (2,5%).
Εντυπωσιακή άνοδος Ασίας-Ειρηνικού με κεντρικό άξονα την Κίνα
Η πιο δραματική αλλαγή συμβαίνει στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Εκεί παρατηρείται πυρηνική παραγωγή πάνω από το 28% σε παγκόσμια κλίμακα (υπερδιπλάσιο μερίδιο σε σχέση με μια δεκαετία πριν).
Όπως και με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), η Κίνα βρίσκεται σε μια ξεχωριστή κατηγορία, με την παραγωγή να αυξάνεται από 213 TWh το 2014 σε περισσότερες από 450 TWh το 2024 (ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης κοντά στο 13%).
Η Ινδία και η Νότια Κορέα κατέγραψαν επίσης σταθερά κέρδη, αν και σε μικρότερη κλίμακα.
Αυτό σηματοδοτεί μια σαφή γεωπολιτική μετατόπιση. Η πυρηνική ενέργεια δεν κυριαρχείται πλέον από τις δυτικές δημοκρατίες, αλλά από χώρες με κρατικά καθοδηγούμενα, μακροπρόθεσμα προγράμματα υποδομών.
ΗΠΑ: Παραμένει (έστω και γερασμένη…) στην κορυφή
Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ηγούνται παγκοσμίως στην πυρηνική παραγωγή με περίπου 850 TWh ετησίως (29,2% της συνολικής πυρηνικής παραγωγής στον κόσμο), αλλά κάτω από τη σταθερότητα βρίσκεται μια αργή φθορά των παλαιότερων μονάδων και η έλλειψη νέων κατασκευών.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ σημείωσαν το μεγαλύτερο πυρηνικό ορόσημο εδώ και δεκαετίες το 2023 και το 2024 με την έναρξη λειτουργίας της Μονάδας 3 του Vogtle, ακολουθούμενης από τη Μονάδα 4.
Η κατάσταση σε Καναδά και Μεξικό
Η παραγωγή του Καναδά έχει μειωθεί από 106 TWh το 2016 σε 85 TWh το 2024, αντανακλώντας τις ανακαινίσεις των μονάδων και τις μεταβαλλόμενες πολιτικές. Το Μεξικό (μικρός παράγοντας), έχει δει μεγάλες ετήσιες διακυμάνσεις οι οποίες μπορεί να υποδηλώνουν λειτουργικές προκλήσεις.
«Βίοι αντίθετοι» στην Ευρώπη
Η Δυτική Ευρώπη απομακρύνεται από την πυρηνική ενέργεια.
Η Γαλλία (εδώ και καιρό αποτελεί το χρυσό πρότυπο για την πυρηνική αξιοπιστία), έχει δει την παραγωγή της να μειώνεται από 442 TWh το 2016 σε μόλις 338 TWh πέρυσι, λόγω προβλημάτων συντήρησης και πολιτικής αβεβαιότητας.
Η Γερμανία βρίσκεται πλέον στο μηδέν μετά την ολοκλήρωση της σταδιακής κατάργησης της πυρηνικής ενέργειας.
Το Βέλγιο, η Ελβετία και η Σουηδία μοιράζονται μεταξύ συνταξιοδοτικών παροχών και παρατάσεων ζωής.
Στην Ανατολική Ευρώπη, η εικόνα είναι πιο φωτεινή. Η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία αυξάνουν την παραγωγή, ενώ η Ουκρανία κατάφερε να διατηρήσει πάνω από 50 TWh ετησίως παρά τις αναταραχές λόγω πολέμου.
Η κατάσταση σε Λ. Αμερική Αφρική και Μ. Ανατολή
Στη Λατινική Αμερική, η Βραζιλία και η Αργεντινή διατηρούν σταθερές γύρω στις 15-25 TWh, με τη Βραζιλία να ανεβαίνει σταδιακά.
Ο μόνος παραγωγός πυρηνικής ενέργειας της Αφρικής (Νότια Αφρική), παραμένει σταθερή σε περίπου 13 TWh.
Η Μέση Ανατολή έχει μια νέα είσοδο στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τα οποία αυξήθηκαν από το μηδέν το 2019 σε πάνω από 40 TWh το 2024 χάρη στο εργοστάσιο Barakah (εντυπωσιακή ανάπτυξη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα).
Η Ιαπωνία έχει επανεκκινήσει ορισμένους αντιδραστήρες, αλλά η παραγωγή της παραμένει πολύ κάτω από τα επίπεδα πριν από τη Φουκουσίμα - 84 TWh πέρυσι έναντι περισσότερων από 300 TWh το 2010.
Η Ταϊβάν καταργεί σταδιακά την πυρηνική ενέργεια, με την παραγωγή να μειώνεται από 42 TWh το 2016 σε μόλις 12 TWh το 2024.
Το Πακιστάν και το Ιράν συνεχίζουν σταθερή, αν και μέτρια, ανάπτυξη.
Στροφή… σε Ασία και Μ. Ανατολή
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το «κέντρο βάρους» απομακρύνεται από τους παραδοσιακούς δυτικούς παραγωγούς προς κράτη που είναι έτοιμα να στηρίξουν την πυρηνική ενέργεια με μακροπρόθεσμη κεφαλαιακή και πολιτική υποστήριξη.
Για τους επενδυτές, το επόμενο κύμα ανάπτυξης είναι πιθανό να προέλθει από την Ασία και τη Μέση Ανατολή, όχι από τις ιστορικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
Αυτή η μετατόπιση συνεπάγεται και περιβαλλοντικά οφέλη (ειδικά στην Κίνα που εκπέμπει τις μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα στον κόσμο).
www.worldenergynews.gr
