Αυτό το καλοκαίρι, επιστήμονες έκαναν γεωτρήσεις βαθιά κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό στα ανοιχτά των ακτών της βορειοανατολικής Αμερικής και ανέσυραν μια τεράστια, μυστηριώδη δεξαμενή γλυκού νερού — αυτό που ανακάλυψαν θα μπορούσε να έχει μεγάλες επιπτώσεις σε έναν κόσμο που παλεύει με μια ολοένα και πιο σοβαρή κρίση νερού.
O Ατλαντικός έχει γλυκό νερό
Η ύπαρξη γλυκού νερού κάτω από τον Ατλαντικό είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες, αλλά παρέμεινε ουσιαστικά ανεξερεύνητη. Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, επιστημονικές αποστολές και εταιρείες που έκαναν γεωτρήσεις στον ωκεανό για πόρους όπως το πετρέλαιο μερικές φορές έβρισκαν γλυκό νερό.
Στη συνέχεια, το 2019, επιστήμονες από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole και το Πανεπιστήμιο Columbia ανακοίνωσαν μια «εκπληκτική ανακάλυψη». Χρησιμοποιώντας ηλεκτρομαγνητικά κύματα, χαρτογράφησαν μια γιγαντιαία λωρίδα γλυκού νερού κάτω από τον ωκεανό, που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής από τη Μασαχουσέτη μέχρι το Νιου Τζέρσεϊ και πιθανώς πιο μακριά.
«Φαίνεται να είναι ο μεγαλύτερος τέτοιος σχηματισμός που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στον κόσμο», ανέφεραν οι επιστήμονες σε μια δήλωση εκείνη την εποχή.
Απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα
Έθεσε μεγάλα ερωτήματα: πώς βρέθηκε εκεί; Πόσο χρονών είναι το νερό; Αναπληρώνεται; Και, το σημαντικότερο: Θα μπορούσαν παράκτιοι υδροφορείς όπως αυτός να παρέχουν έναν νέο πόρο γλυκού νερού για έναν διψασμένο κόσμο; Η τεράστια δεξαμενή στα ανοικτά των ακτών των ΗΠΑ είναι μόνο μία από τις πολλές που πιστεύεται ότι είναι κρυμμένες κάτω από τους ωκεανούς του κόσμου.
Μια ομάδα διεθνών επιστημόνων, μέρος ενός έργου που ονομάζεται Expedition 501, αποφάσισε να αναζητήσει απαντήσεις - αυτό σήμαινε γεώτρηση απευθείας στον υδροφορέα. Τον Μάιο, απέπλευσαν από το Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ με ένα πλοίο εξοπλισμένο με γεωτρύπανο. Πέρασαν τρεις μήνες στην ανοιχτή θάλασσα, ερευνώντας σε βάθος περίπου 1.000 έως 1.300 ποδιών κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας σε διαφορετικές τοποθεσίες για να συλλέξουν ιζήματα και δείγματα νερού.
Οι ανακαλύψεις της αποστολής
Ανακάλυψαν νερό με περιεκτικότητα σε αλάτι πολύ κάτω από το θαλασσινό νερό και περίπου στο επίπεδο που οι αμερικανικοί και διεθνείς οργανισμοί συνιστούν για πόσιμο νερό. Τώρα αποστέλλεται για εργαστηριακές εξετάσεις για να προσδιοριστεί τι είδους μικρόβια περιέχει και πόσο ασφαλές μπορεί να είναι για πόση.
Ένα άλλο μυστήριο που πρέπει να ξεδιαλυθεί είναι η ηλικία του νερού. Θα μπορούσε να είναι 200 ετών, θα μπορούσε να είναι 20.000 ετών, δήλωσε ο Brandon Dugan, καθηγητής γεωφυσικής στη Σχολή Μεταλλείων του Κολοράντο και επικεφαλής της αποστολής. Η παρουσία νεότερου νερού υποδηλώνει ότι το απόθεμα αναπληρώνεται. Το παλαιότερο νερό υποδηλώνει ότι είναι ένας πεπερασμένος πόρος που δεν αναπληρώνεται. Θα πρέπει να έχουν τις απαντήσεις σε περίπου έξι μήνες, δήλωσε ο Dugan.
Η προέλευση του γλυκού νερού
Οι επιστήμονες θα πραγματοποιήσουν επίσης δοκιμές για να προσδιορίσουν την προέλευση του νερού - μπορεί να προέρχεται από λιώσιμο παγετώνα ή από βροχή.
«Πιστεύουμε ότι το γλυκό νερό έφτασε εκεί πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερη και η υφαλοκρηπίδα ήταν εκτεθειμένη στην ξηρά», δήλωσε η Χόλι Μάικλ, καθηγήτρια Γεωεπιστημών και Πολιτικής και Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, η οποία συμμετείχε στην αποστολή.
Η γνώση της προέλευσης θα βοηθήσει στην αποκάλυψη «πώς έχουν εξελιχθεί αυτά τα συστήματα με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο Ντούγκαν. Οι επιστήμονες μπορούν στη συνέχεια να εφαρμόσουν αυτήν την κατανόηση σε άλλες περιοχές όπου υπάρχουν ενδείξεις υπεράκτιων υδροφορέων γλυκού νερού, όπως η Ινδονησία, η Αυστραλία και η Νότια Αφρική.
Θα τους βοηθήσει επίσης να καταλάβουν πώς αλλάζουν αυτοί οι υποθαλάσσιοι πόροι γλυκού νερού καθώς αυξάνεται η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας, είτε αυξάνονται είτε συρρικνώνονται.
«Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι σημαντική για την πρόβλεψη του πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το νερό στο μέλλον», δήλωσε ο Μάικλ.
Τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον;
Σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε απόσταση 60 μιλίων από μια ακτή και πολλοί βασίζονται σε παράκτιους υδροφορείς - πόρους που συρρικνώνονται ραγδαία λόγω της υπεράντλησης και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, όπως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η οποία μπορεί να μολύνει τα υπόγεια ύδατα.
«Στο μέλλον, οι παράκτιοι υδάτινοι πόροι θα υποστούν μόνο μεγαλύτερη πίεση», είπε ο Michael, αναγκάζοντας τις κοινότητες να στραφούν σε άλλες, πιο ακριβές πηγές νερού, όπως η αφαλάτωση. Οι υποθαλάσσιοι υδροφορείς θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση.
Οι προκλήσεις βρίσκονται μπροστά στους επιστήμονες
Ωστόσο, υπάρχουν πολλές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν πρώτα. Το νερό είναι βαρύ και η ανύψωσή του και η μεταφορά του στην ακτή θα είναι ενδεχομένως πολύ ενεργοβόρα και δαπανηρή, αν και ο Dugan... προτείνει ότι η αιολική ενέργεια θα μπορούσε να βοηθήσει. Υπάρχει το ερώτημα ποιος θα διαχειριστεί, θα επεξεργαστεί και θα πληρώσει για το νερό, το οποίο θα αντλείται από τα ομοσπονδιακά ύδατα πριν σταλεί στις πολιτείες και στη συνέχεια στις πόλεις.
Έπειτα, υπάρχει η τεχνική πρόκληση να διασφαλιστεί ότι το γλυκό νερό δεν θα μολυνθεί από το αλμυρό νερό που βρίσκεται πάνω και κάτω από αυτό. Η άντληση θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε μόλυνση των χερσαίων υδροφορέων εάν τα δύο συστήματα συνδεθούν, είπε ο Attias.
Η αξιοποίηση των υπεράκτιων υπόγειων υδάτων «θα είναι ακριβή και δεν είναι άπειρη», είπε ο Michael. «Η προστασία του γλυκού νερού που έχουμε στην ξηρά εξακολουθεί να είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε. ... Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναζητήσουμε εναλλακτικές επιλογές, γι' αυτό και ασχολούμαστε με αυτή την επιστήμη».
Αυτό που θα συλλέξουν οι ερευνητές τους επόμενους μήνες θα μπορούσε να έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι υπάρχουν υπεράκτια αποθέματα γλυκού νερού σε κάθε ήπειρο, είπε ο Ντούγκαν. «Μπορούμε να πάρουμε αυτά που μάθαμε από αυτό το γραμματόσημο της Νέας Αγγλίας και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς σχετίζονται με άλλες περιοχές».
www.worldenergynews.gr
