Για τέσσερα χρόνια τώρα, οι επιστήμονες παρακολουθούν την αλλαγή της τηλεργασίας σαν ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα. Έχουν παρακολουθήσει χιλιάδες εργαζόμενους, έχουν αναλύσει τον ύπνο, το άγχος, την παραγωγικότητα, ακόμη και τα ποσοστά διαζυγίων. Η ετυμηγορία στην οποία καταλήγουν είναι εκπληκτικά σαφής, σχεδόν ωμή: η τηλεργασία τείνει να μας κάνει πιο ευτυχισμένους. Όχι με έναν αόριστο τρόπο, σαν να λέμε αποφθέγματα από το Instagram. Με μετρήσιμα, στατιστικά βαρετά υπολογιστικά φύλλα. Και παρόλα αυτά, πολλά αφεντικά θέλουν όλους πίσω στα γραφεία τους.
Τι αποκάλυψε η τετραετής έρευνα για την απομακρυσμένη ευτυχία
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησαν οι ερευνητές δεν ήταν η παραγωγικότητα. Ήταν χώρος αναπνοής. Οι άνθρωποι ξαφνικά είχαν μια επιπλέον ώρα, μερικές φορές δύο, κάθε μέρα. Χωρίς μποτιλιαρίσματα, χωρίς γεμάτα τρένα, χωρίς σπριντ για να προλάβεις το 8:03. Αυτός ο «νεκρός χρόνος» μετατράπηκε σε πρωινό με τα παιδιά, σε ένα τρέξιμο γύρω από το τετράγωνο, σε δέκα λεπτά σιωπής πριν από την καταιγίδα των email.
Σε κάθε μελέτη, αυτός ο ανακτημένος χρόνος εμφανίζεται ως χαμηλότερο άγχος, καλύτερη διάθεση και ισχυρότερη αίσθηση ελέγχου. Η ευτυχία, με επιστημονικούς όρους, είναι συχνά απλώς αυτό: χρόνος που μπορείτε πραγματικά να επιλέξετε πώς να τον ξοδέψετε.
Tα αποτελέσματα της έρευνας
Μια μακροχρόνια μελέτη του Stanford παρακολούθησε τους απομακρυσμένους εργαζόμενους για δύο χρόνια και διαπίστωσε ότι η ικανοποίηση από την εργασία αυξήθηκε κατά *περίπου* 20%. Οι άνθρωποι ανέφεραν ότι κοιμούνται καλύτερα και αισθάνονται λιγότερο «στραγγισμένοι». Μια έρευνα της Microsoft σε 31 χώρες έδειξε κάτι παρόμοιο: οι περισσότεροι εργαζόμενοι δήλωσαν ότι οι υβριδικές ή οι απομακρυσμένες εγκαταστάσεις βελτίωσαν την ψυχική τους ευεξία και την οικογενειακή τους ζωή.
Οι ερευνητές που εξέτασαν τις καμπύλες επαγγελματικής εξουθένωσης παρατήρησαν ένα άλλο μοτίβο. Οι απομακρυσμένοι εργαζόμενοι ανέφεραν λιγότερους «κόμπους στο στομάχι την Κυριακή το βράδυ» και χαμηλότερη πρόθεση να παραιτηθούν από τη δουλειά τους. Η ευτυχία εδώ δεν είναι πυροτεχνήματα. είναι η απουσία φόβου. Το να έχεις τον δικό σου χώρο, τη δική σου κούπα, τη δική σου λίστα αναπαραγωγής, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο το νευρικό σου σύστημα περνάει την ημέρα.
Η λογική είναι απλή: όταν μπορείς να διαμορφώσεις το περιβάλλον σου, νιώθεις λιγότερο σαν γρανάζι και περισσότερο σαν ένα άτομο που τυχαίνει να εργάζεται. Λιγότερος θόρυβος στο παρασκήνιο, λιγότερες τυχαίες διακοπές, μεγαλύτερη ευελιξία για να αντιστοιχίσετε την ενέργειά σας στις εργασίες σας. Η επιστήμη ουσιαστικά επιβεβαιώνει αυτό που οι άνθρωποι γνώριζαν σιωπηλά από την πρώτη εβδομάδα στο σπίτι: το γραφείο δεν αφορούσε ποτέ μόνο την εργασία, αλλά τον έλεγχο.
Οι ερευνητές παρατήρησαν κάτι ενδιαφέρον: οι πιο ευτυχισμένοι εργαζόμενοι εξ αποστάσεως δεν ήταν αυτοί με φανταχτερά γραφεία. Ήταν αυτοί που δημιούργησαν μικρές, επαναλαμβανόμενες τελετουργίες. Μια πρωινή «μετακίνηση» γύρω από το τετράγωνο. Κλείσιμο του φορητού υπολογιστή στο ίδιο συρτάρι κάθε μέρα στις 5:42 μ.μ. Μια συγκεκριμένη κούπα που εμφανίζεται μόνο για εργασία με βαθιά εστίαση.
Αυτό ακούγεται ανόητο μέχρι να συνειδητοποιήσετε ότι ο εγκέφαλος αγαπά τα σημάδια. Μια σαφής αρχή, μια σαφής στάση, μια μικρο-μετάβαση που λέει στο νευρικό σας σύστημα, «Η λειτουργία εργασίας είναι ενεργοποιημένη» ή «Μπορείτε να χαλαρώσετε τώρα». Έτσι οι άνθρωποι μετέτρεψαν τα τραπέζια της κουζίνας σε χώρους που ένιωθαν ασφαλείς, όχι ασφυκτικούς.
Η ήσυχη επανάσταση που μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από τα ανοιχτά γραφεία
Το πιο εκπληκτικό σε όλη αυτή την έρευνα δεν είναι ότι στους ανθρώπους αρέσει να αποφεύγουν την κυκλοφορία. Είναι ότι η τηλεργασία άλλαξε τον τρόπο που βλέπουν την επιτυχία. Πολλοί άρχισαν να εκτιμούν την ενέργεια περισσότερο από τις ώρες, τα αποτελέσματα περισσότερο από την εμφάνιση. Μια καλογραμμένη αναφορά στις 3 μ.μ. ένιωθε πιο ουσιαστική από το να τους βλέπουν να φεύγουν από το γραφείο στις 8.
Σε πολιτισμικό επίπεδο, αυτό είναι τεράστιο. Αν αυτή η νοοτροπία διατηρηθεί, τα γραφεία θα γίνουν μια επιλογή μεταξύ πολλών, όχι το προεπιλεγμένο σύμβολο επαγγελματισμού. Η ευτυχία, σε αυτόν τον κόσμο, δεν μοιάζει με δωρεάν σνακ και τραπέζια πινγκ πονγκ. Μοιάζει με το να μπορείς να πάρεις το παιδί σου στις 4:30 χωρίς να ζητάς συγγνώμη στο Slack.
Ένα πράγμα που τα τελευταία τέσσερα χρόνια αποκάλυψαν βάναυσα είναι το πόσο εύθραυστες ήταν οι παλιές μας ρουτίνες. Ένα μποτιλιάρισμα, ένα χαλασμένο τρένο, ένα άρρωστο παιδί και η μέρα κατέρρευσε. Η τηλεργασία δεν έλυσε τα πάντα. Αλλά απορρόφησε καλύτερα τους κραδασμούς. Μετέτρεψε τις μικρές κρίσεις της ζωής σε τροποποιήσεις προγράμματος, όχι σε καταστροφές σταδιοδρομίας. Αυτή η ανθεκτικότητα έχει το δικό της είδος ευτυχίας που κρύβεται μέσα της.
Όλοι έχουμε βιώσει εκείνη τη στιγμή που κλείνουμε το φορητό υπολογιστή στο σπίτι, μπαίνουμε στο διπλανό δωμάτιο και συνειδητοποιούμε: η εργασία και η ζωή χωρίζονται πλέον από μία μόνο πόρτα. Αυτή η λεπτή γραμμή θα είναι πάντα λίγο ασταθής. Κάποιες μέρες, η δουλειά θα διαρρεύσει. Κάποια βράδια, θα εξακολουθείτε να σκέφτεστε ένα υπολογιστικό φύλλο ενώ ανακατεύετε ζυμαρικά.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες συνεχίζουν να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: όταν οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερο λόγο για το πού και πώς εργάζονται, η ευημερία τους τείνει να αυξάνεται. Όχι τέλεια, όχι για όλους, αλλά αρκετά ξεκάθαρα ώστε η τάση να είναι δύσκολο να αγνοηθεί.
www.worldenergynews.gr
